25 oktober 2001....Hoe het allemaal begon.

Het is vandaag precies 5 jaar geleden dat Huub en ik elkaar leerden kennen. Zelfs het tijdstip klopt. 22.30 uur.
Ik was al bijna een jaar alleen met de kinderen, ik was winkelbegeleidster van 17 bakkerszaken en had net een p.c. Heerlijk was dat, 's-avonds had ik wat admin.werk te doen op de p.c. en daarna een beetje chatten en het net afstruinen.
Ik weet nog dat ik net dacht.....ik stop ermee, ik ga lekker mijn bedje in. Er was niks te beleven op het net en mijn wekkertje stond elke morgen op 6 uur. Ik wilde nét mijn p.c. afsluiten toen mijn naam (Morena) aangeklikt werd door ene Kevin die tegen mij zei: ''Wat een mooie naam heb jij''. Ik moest lachen en tikte terug: ''dank je, jij ook''. Zoonlief heet tenslotte Kevin. Maar dat was dus Huub.Hij had de nickname Kevin gekozen omdat hij dat toevallig een mooie naam vond.
We kletsten wat en ik besloot om nog één wijntje te nemen en dan toch echt mijn bedje in te duiken. Nou da's dus niet gelukt. Dat ene wijntje werd een fles en 's-morgens om half 5 ging ik naar bed. We hebben de hele nacht zitten kletsen en tikken.
Pijnlijk moment toen om 6 uur de wekker afliep. Vanaf dat moment hebben we alleen nog maar hele avonden en nachten zitten tikken. Over alles konden we praten. Het klikte gewoon.

Na ruim een week zijn we gaan bellen. De telefoon rekeningen knalde de pan uit. Wat hebben we veel gepraat. Maar we zaten met alles op één lijn. Ik vond hem erg leuk en ik had het gevoel dat ik verliefd aan het worden was.
Hij voelde precies hetzelfde zei hij. Één klein probleempje.......ik was wel 9 jaar ouder. van het begin af aan heeft Huub me verteld dat hij op mij viel en niet op mijn leeftijd. Leeftijd is maar een getalletje zei hij dan. Ik heb hem nog wel een paar keer gevraagd of hij niet beter op zoek kon gaan naar een meisje van zijn eigen leeftijd maar dan verklaarde hij me voor gek.

Na 3 weken (15 november) hadden we ons eerste afspraakje. Huub zou naar Maassluis komen en we zouden ergens een hapje gaan eten. 180 kilometer rijden voor een meisje en een hapje eten....dús!
Wat was ik zenuwachtig die avond. Ik kon niet geloven dat ik hem ook echt ging ontmoeten en ik was ook wel een beetje bang dat hij op het laatste moment zou afhaken. Maar neen....er werd beneden aangebeld en daar stond Huub. Of hij op het juiste adres was. Ja hoor, kom maar boven. En daar kwam hij aanlopen. Mijn knappe vriendje uit het oosten van het land. Wat was ik benieuwd of het ''life'' ook zou klikken.

Iemand die net zo zenuwachtig was als ik was Esmée. Ik had haar al veel verteld over Huub en ze vond het helemaal leuk dat mama verliefd was. Ze had hem zelfs al wel eens gesproken door de telefoon. Ze liep al in haar ochtendjasje om naar bed te gaan maar ze wilde hem perse ontmoeten.
Toen hij dan ook aan kwam lopen rende ze naar buiten naar Huub toe, ze pakte zijn hand en zei:'' Hallo, ik ben Esmée, kom maar dan breng ik je naar mama''.

En daar kwam mijn vriendje aanlopen met mijn meisje aan zijn hand. En of het klikte?
Hij is ''nooit'' meer weggegaan.

Morgen is het een maand geleden dat Huub overleed. En vandaag is het 5 jaar geleden dat we elkaar leerden kennen. Het botst allemaal weer lekker dus.

Ik neem dus nu maar een drankje op de afgelopen 5 jaar. Jij ook één Huub? Proost liefie.

( deze log is van gisteren maar weer niet doorgekomen, probeer het vandaag nog maar eens.)