Lieve mooie sterke Huub,

.......daar lig je dan, de hele dag in bed. Wat gaat het hard liefie. Ongeveer 5 weken geleden speelde jij nog een halve wedstrijd mee. Anderhalve week geleden liep jij nog de trap op en af, welliswaar met jou hand stevig in de mijne omdat het lopen iets minder makkelijk ging, maar tóch, je deed het nog en we sliepen gewoon samen in ons bedje.
Vorig weekend in het ziekenhuis gelegen, met de ambulance naar huis gebracht, bedje in de woonkamer van de thuiszorg en volop verzorging nodig.
Maar nog steeds kon jij met een arm om mij heen even naar de tafel lopen om even te zitten. Je liep een stukje van het bed naar de stoel. Je at nog prima, je had overal nog trek in.

En nu....we zijn nu weer een paar dagen verder en het gaat weer slechter met je. Je kan nu echt niet meer lopen, je tenen worden wat blauw, je voelt tintelingen in je voeten en armen en ook je armen kan je niet meer stil houden. Je bent met name 's-nachts erg onrustig en da's niet zo gek want dan is het donker en stil. Geen vertrouwde geluiden om je heen. De eerste nachten lag ik nog ''gewoon'' beneden in ons bed en jij boven in de woonkamer, ik met mijn GSM en jij met de huistelefoon. Als er wat aan de hand was belde jij mij en kwam ik naar je toe. Eergisteren ben ik op de bank bij je gaan liggen omdat ik je niet meer alleen wilde laten. Kapót was ik de volgende morgen. En de hele dag erna. Het gezinnetje draait overdag ook gewoon door en als je dan hele nachten in de weer bent gaat je dat wel opbreken.
De telefoon gaat de hele dag, we hebben de hele dag door bezoek.....ik trok het gisteren écht niet meer. Vandaar dat ik nachtzorg heb aangevraagd.
Yvonne en ik maakten er grapjes over dat je misschien wel een lekker jong blond ding naast je bed zou krijgen, toen jij zei dat je dat geen gek idee vond vonden wij dat het maar een dikke kenau moest worden met één tand in haar mond en een dikke sigaar tussen de lippen. Daar hebben we nog wel even smakelijk om gelachen.
De nachtzuster kwam om 2300 uur en zou de volgende morgen weer gaan om 700uur. Ze was zo zwart als roet en haar naam was Flurrie.
Ze was super lief en heeft je ongetwijfeld goed verzorgd, maar wat heb ik gelachen toen ik jou de volgende morgen vroeg of ze een beetje goed voor je gezorgd had en jij zei; ja dat wel, maar ze snurkt zo hard.
Flurrie heeft gewoon lekker zitten maffen in de stoel.
En daar lig jij dan, in bed, met een pikzwarte snurkende vrouw op de bank. Hemel wat heb ik gelachen. Sorry hoor.
Maar Flurrie was er ook zodat ik eens lekker kon slapen en da's wel gelukt. Ik heb heerlijk gemaft.
Vanavond zou ze ook weer komen maar ik heb haar afgebeld voor de komende 2 nachten. Kevin en Esmée wilden alletwee uit en zouden wat later terug komen, op Esmée wil ik nogsteeds wachten als ze thuiskomt, en dan zit ik vanaf 2300 uur met Flurrie op de bank. Ik doe het lekker zelf het weekeinde en van zondag op maandag komt Flurrie weer.

Vandaag ook weer veel bezoek gehad en ik merk aan je dat dat steeds zwaarder voor je gaat worden. Al die mensen ( hoe goed bedoeld dan ook ) aan je bed, die je nog even willen spreken en waar jij gevoelsmatig je best voor moet doen om wakker te blijven. Ik beloof je ook dat er morgen niemand komt, morgen even helemaal niks, gewoon alleen wij.

Jou verzorgen wordt wel steeds zwaarder, jij kan niet meer meewerken, je wordt daardoor steeds zwaarder, maar ook geestelijk is het moeilijk, jij voelt ''het'' niet meer aankomen en je bent dus de hele dag overgeleverd aan mij om het schoon te maken en op te ruimen. Als je maar weet liefie dat ik het met liefde doe.
Het is wel fijn dat de thuiszorg het 's-morgens komt overnemen.

De hoeveelheid medicijnen die je uit het ziekenhuis meekreeg zijn inmiddels al verdubbeld. De pijn in je hoofd is aardig onder controle, maar de rest van je lijfje begint ook zo'n pijn te doen. Je rug, je benen, je buik. Slikken gaat al een stuk moeilijker. Je transpireert de hele dag en nacht, alles kost je moeite.

Lieve schat, ik zit even héél snel te tikken op onze log, even mijn momentje, ik heb je net lekker gewassen en je je medicijnen gegeven en je slaapt nu weer lekker, maar ik heb Kevin zijn oude vissers stretcher al naast jou bed gezet en daar ga ik voortaan slapen. Ik laat je niet meer alleen.
Wij gaan de nachten samen te lijf. Al moet ik er 5 DVD's van Bert Visscher in schuiven 's-nachts, die nachten gaan wij doorkomen.
Ik ben zó bang dat je er ineens tussenuit knijpt 's-nachts, daar ben jij eigenwijs genoeg voor.

Weet wel liefie, in je bange uren dat ik bij je ben, ik laat je niet meer alleen. En als jij 20 keer een sjaggie wil roken 's-nachts dan roken wij 20 keer een sjaggie.

Het gaat zo hard liefie, en ik ben zo bang om je te laten gaan, maar ik vind het nog veel erger dat je nu zo moet lijden.
Ik hou van jou Huub Nijkamp en wat er ook gebeurt....ik ben bij je.

Je Moreentje.