Ik mis het zó.....!

Het is vandaag 4 weken geleden dat Huub overleed. Ál weer 4 weken geleden. Wat gaat de tijd toch snel. En aan de andere kant staat ie soms ook stil, dan heb ik het gevoel is het pás 4 weken geleden dat we dat allemaal hebben meegemaakt?
Van een gezonde, levenslustige Huub naar een in en in zieke, opgebrande Huub heeft soms voor mijn gevoel héél lang geduurd, maar dat was al met al maar 4 maanden. 4 maanden geleden zei de arts; Huub , als we niks doen krijg je 8 tot 12 maanden. Toen stortte mijn wereld in elkaar, toen dacht ik ......12 maanden, maar dat kan niet, want dan is hij er volgend jaar niet meer.
Als ik nu bedenk hoeveel er die maanden, weken, dagen gebeurde, hoe het elke dag veranderde en wat een puist energie en zorg in die dagen zat dan is het niet zo gek dat ik af en toe het gevoel heb dat het allemaal al weer zo'n tijd geleden is.

Maar als ik dan nu zijn schoenen nog gewoon onder de kapstok zie staan, zijn jas hangt er nog aan, zijn scheerspullen, luchtje en tandenborstel liggen nog in de badkamer en zijn pakken hangen nog in de kast dan kan hij voor mijn gevoel ieder moment binnen stappen en denk ik...... is het ál weer 4 weken geleden dat ik voor het laatst zijn deo'tje en zijn eau de toiletje rook???

Alsof het gisteren was......én alsof het een jaar geleden was. Maar wat is tijd...daar kom ik nu ook wel achter. Tijd is niks. Tijd is wat je doet met de dagen. Tijd vliegt en tijd staat stil.
Erg onwezelijk allemaal.

En dan vragen jullie je nu waarschijnlijk af wát doet zij hier nu???????? .........Ze zou toch stoppen met de weblog????????? Nou, ik mis het gewoon. Ik mis alles. Ik mis Huub, ik mis de drukte in huis, ik mis de telefoontjes, ik mis de kaarten, ik mis de aandacht, ik mis Huub, ik mis de zieke Huub, ik mis de verzorging, ik mis zijn liefde, ik mis de vader van mijn kinderen, ik mis het lachen, ik mis het samen koken, sport kijken, vrijen, knuffelen, samen naar bed en samen weer op. Ik mis Huub Huub Huub...................godsamme wat mis ik HUUUUUUUUUUUB!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dus.....iedereen die niet wil weten hoe ik me voel, of hoe het met de kinderen gaat, wat wij doormaken nu Huub er niet meer is, hoe wij verder moeten met ons leven, wat wij ervan proberen te maken..........klik gerust weg.
Het wás Huub en Monique's weblog . Dat zal het nooit meer zijn, maar ik wil gewoon mijn verhaal erop kwijt. Ik weet me soms ook geen raad. Ik ben bijv. de week na de begravenis weer gaan werken. Dat zou goed voor mij zijn. Afleiding enzo, niet alleen thuis zijn, wat om handen hebben, mensen onder ogen komen, alles een plekje geven enz enz.

Totdat ik hoofdpijn kreeg, last van duizelingen, niet meer sliep. Toen ben ik naar de huisarts gegaan.......Dr. Bot.....de arts die Huub de laatste weken begeleid heeft. Hij heeft me onderzocht en ik ben zo gezond als een vis. Lichamelijk dan he. Geestelijk ben ik er iets beroerder aan toe. Ik heb volgens de arts last van stress, verdriet en opgekropte emoties.

Joh......waar zou dát nou vandaan komen? Nee hoor, geintje.....ik weet wel wat hij bedoelt. Ik knalde ook direkt in een tranendal bij hem. Hij is tóch de arts die Huub en mij de laatste weken heeft bijgestaan. Ik kreeg géén medicijnen, hoewel ik daar wel behoefte aan had, maar ik kreeg het advies om een poosje rust te nemen en alle emoties de vrije loop te laten.

Dat doe ik dus nu...... ik jank als het moet, ik ga naar Huub toe als het moet,
en als ik het gevoel heb dat ik hem mis en ik wil gaan dan pak ik de auto en neem ik kaarsen en bloemen mee en ga ik.Ik laat alles op zijn beloop. Als ik ergens geen zin in heb doe ik het ook niet. Ik ben de afgelopen weken regelmatig bij zijn graf geweest en dan kom ik helemaal tot rust. Gek hé, in huis loop je in cirkels maar eenmaal aan zijn graf kom je tot rust. Daar ligt hij......Dáár,.....in dat stukje grond ligt hij. Mijn hupie!!!!!

( Feyenoord heeft vét verloren van Ajax Huub, ik heb zitten kijken.......jij ook????)

Ik wou dat je bij ons was stuk.......je Mootje.