Even kort.......

......want Huub slaapt en ik wil hem niet té lang alleen laten. En daar komt nog bij dat we nu nacht zorg hebben en die is er zodat ik een nacht kan slapen. En dan moet ik ook wel gaan slapen natuurlijk, niet nog úren achter de p.c. gaan zitten.

Flurry was afgelopen nacht voor het laatst en vannacht krijgen we een ''nieuwe'' voor 5 nachten. Best gek hoor, vreemde in je huis, je zegt welterusten en gaat naar bed. Maar ja, dat zijn allemaal zaken waar we ons aan moeten overgeven.

Huub heeft nu de hele dag door zorg als dat nodig is. Ik verzorg hem zoveel mogelijk, we krijgen 's-morgens de thuiszorg en als er nood is kan ik ze altijd bellen en ze komen. En da's wel super.

Het word wel steeds zwaarder nu, maar ik heb súper veel hulp en dat is fijn.

Zondagmorgen ben ik aan de bel gaan trekken bij artsen. Huub slaapt 's-nachts bijna niet en is bang. Geen vertrouwde geluiden om hem heen, donker, de nacht duurt lang, een vreemde op de bank, pijn en angst. Pffffff......kom dan de nacht maar eens door.
Op advies van Annemarie mijn schoonzusje heb ik gevraagd om morfine pleisters. Die heeft Yvonne zondagmorgen voor me opgehaald en ik heb er een opgeplakt bij Huub.

Een uur later raakte hij in een toestand van delier. Dat is een angst aanval. Een delirium dus. Ik schrok me kapot en Huub zijn ouders en zusjes waren ook hier en die schrokken net zo hard. Ik dacht.....nou, dit is het dan hé, dit is hét moment. Direkt een arts opgebeld met de mededeling dat zij of hij NU moest komen. Dat duurde nog bijna een uur. Het was een reactie op de morfine. Huub heeft er nu medicatie bij om de angst tegen te gaan. Vanmorgen ook weer aan de bel getrokken.........Hállo....met Monique!!!!!!! Ik wil even wat sterkers voor mijn man want hij komt die pokke nachten niet door. We hebben nu een partij medicijnen in huis daar krijg je een kudde olifanten mee plat.
Als het goed is gaat hij nu met de juiste medicijnen de nachten doorslapen.
Ooooooooooh ik hóóp het zo!!!!
Huub geeft nu af en toe zelf aan dat hij het zat is, dat hij op is. Maar daarna zegt hij weer dat hij nog lang niet wil opgeven.
Maar hij kan helemaal niks meer. Vanmorgen zat hij naar zijn benen te kijken en toen zei hij.....Monique, hoe kan het nou dat mijn benen het niet meer doen?
Dan breekt toch verdomme je hart.....een selectie speler, met een schot in zijn pootjes en een loop vermogen waar een aap de hik van zou krijgen. Niet meer in staat om nog één stap te zetten.
Ik moet hem tillen, wassen, eten geven ( wat hij ook al bijna niet meer doet ) verschonen en af en toe een sjaggie geven.
Jaja....da's nog het enige wat hij echt lekker vindt.....roken. Hihihi eigenwijze kloot.

Verder zien we het allemaal wel. Koppie erbij en maar zo goed mogelijk voor hem zorgen en zo lief mogelijk voor hem zijn.

Liefs allemaal van Monique....en óók van Huub, dat weet ik zeker.