Hij is weer zo mooi........

De laatste visite is net weg.....en het was in zijn soort nog gezellig ook. Natuurlijk gaat het alleen maar over Huub, wat hij de laatste tijd heeft moeten doorstaan, zijn kracht, zijn strijdlust maar ook over zijn humor. En dan komen de herinneringen naar boven, de dingen die hij geflikt heeft, de mooie verhalen, de mafketel die hij was, maar met name de liefde die iedereen voor Huub voelt.
En dat is fijn om te delen met iedereen.

Het was een hectische dag vandaag. Je wordt wakker na 2 uur slapen met ál je verdriet, loopt naar de slaapkamer en daar ligt je eigen Hupie, in zijn eigen bedje maar wél hartstikke dood.
Naast hem zitten, kletsen, janken, nog harder janken, nóg vreselijk veel harder janken, ik bleef dus janken. Alle sluizen waren open. Alle spanning kwam eruit.
Tranen drogen, daar heeft Huub ook geen zak aan denk je nog, weer kletsen tegen hem, dikke kus op zijn bol en tot bedaren komen.
Dan begin je te beseffen dat hij toch wel héél erg stil is, echt niks meer zegt en begin je nog véél harder te brullen.
Kortom; paniek in de o zo rustige en kalme Monique. Niet tot bedaren te brengen.

Alles moet in een paar uur geregeld zijn, de kaarten, de teksten, het graf, de uitvaart, de kist ( da's dan ook zo'n vraag......wilt u even een kist uitzoeken voor uw man?) de muziek, enveloppen schrijven, uitvaartpolis erbij en bellen........dan moet je je koppie erbij houden, maar ik wilde alleen maar janken.

Maar ok, ik ben weer bedaard, ben nu alleen in huis met Esmée en Kevin die boven liggen te slapen en Huub in de kamer naast mij die ook lekker slaapt, bloemen om hem heen, kaarsjes aan en mijn God...........WAT IS HIJ WEER MOOI.
Ik heb net een kwartier tgen hem aan zitten kletsen en het is net of hij gewoon weer de Huub is van vóór zijn ziek zijn.
Alle pijn is weg, de angst is verdwenen en hij ligt er zo vreselijk mooi bij, ik kan wel naar hem blijven kijken.
Morgen zal ik de kaart scannen en op de log zetten voor al die mensen die ik niet ken, nooit gezien of gesproken heb maar die wel ontzettend betrokken zijn geweest de afgelopen maanden.

Lieve lieve lieve allemaal......laten we aan Huub denken zoals hij was. Dat kon ik de laatste tijd niet meer zo omdat hij zo ziek was en zo moest lijden. Als je Huub zag zag je de lijdensweg.
Maar nu is hij weer helemaal Huub, vredig, lief en pijnloos.
Hij is weer zó mooi.

Bij deze wil ik jullie ALLEMAAL bedanken voor de steun en de liefde. Van alle kanten, vanuit alle uithoeken van Nederland, bekend of onbekend, familie, vrienden, maatjes.........jullie waren er áltijd, állemaal voor Hupie.

Hij zal er ook altijd zijn zolang wij hem niet vergeten en zijn naam blijven noemen.

Ik ga hem nog een knuffel geven en dan duik ik bij Esmée in bed. Ik ben wel moe maar ik weet niet of ik kan slapen. Ik lig het liefst naast Huub. Het kan niet, iedereen verklaart je voor mal, maar ik zou het zo doen. Hij is er nog en hij is nogsteeds mijn man.

En wat is mijn man mooi!!!!!!!

Liefs Monique.

p.s. Dit bericht is van vannacht maar is niet door gekomen. Ik probeer het nu opnieuw.(28 sept.14.50 uur)