Wéér dinsdag.

Jaja, het is álweer dinsdag. Het is alweer 6 weken geleden. Dus.......6weken en één dag geleden leefde hij gewoon nog. Sprak hij nog....was hij er gewoon nog. En met dat de weken voorbij gaan wordt het steeds onbegrijpelijker hoe snel alles gegaan is.
En met dat de weken voorbij gaan wordt het gemis groter. Esmée kwam vanmiddag hélemaal in tranen uit school. Lange tijd geleden dat ik haar zó heb zien huilen. Ze had op school wat opgezocht in haar agenda en daar heeft ze foto's van Huub in geplakt, ze zag die foto's en heeft de rest van de dag met een brok in haar keel in de klas gezeten zoals zij het dan verteld.
Thuis gekomen kwamen de tranen. Dat ze hem zo mist, als ze naar bed ging gaf hij haar altijd een knuffel en zei hij:''welterusten moppie, morgen gezond weer op'',dat ze zijn grapjes zo mist, dat ze het zo moeilijk vindt om naar MSV te gaan en dan tijdens de training het hele elftal van Huub zónder Huub te zien. Moeders ook dikke tranen natuurlijk en we hebben samen even fijn over alles gebabbeld.
Daarna gaat ze ook weer opgelucht een vriendinnetje bellen en met dikke pret de deur uit, dat is het onbevangene van een 13 jarige, maar moeders heeft nog even een poosje na zitten janken.

Alles gaat ook weer ''gewoon''zo door. Zaterdag een feestje gehad van mijn zusje, gezellig, een hoop familie en vrienden en lekker gegeten en gedronken, maar zónder Huub. Zondag naar MSV geweest, in het hok gezeten bij de poort met Yvonne om entree te heffen en daarna de wedstrijd gekeken, erg raar om naar de jongens in hun zwart-witte shirts te kijken en dan te bedenken dat Huub daar een paar maanden geleden ook nog.........nou ja, nog een biertje gedronken en iedereen geeft een kus een knuffel of gewoon een lief woord, maar ook dáár geen Huub.
Volgend weekend naar Margre en Jasper in Amsterdam, zonder Huub, volgende week een weekend weg met zijn collega's van de RVS, zonder Huub, het weekend daarna naar Den Bosch als kadootje voor mijn zusje met zijn 7en, zonder Huub.
Iedereen maakt al plannen voor Sinterklaas , Kerst en Oud en Nieuw en de aanbiedingen stromen binnen. Maar het zal zijn zónder Huub.

Gisteren belde er iemand van ING car lease, ik stond nét bij het graf van Huub met bloemetjes, donderdag komen ze de auto ophalen. Ze hebben me natuurlijk súper de tijd gegeven maar het is wel even slikken. Het was verdomme Huub zijn auto. Komen ze zomaar weghalen. Hoort erbij, al die dingen gaan ''gewoon'' door. Maar het valt niet mee.

Wéér dinsdag, 6 weken geleden keek ik hem voor de laatste keer in zijn mooie blauwe ogen. Straks maar weer ''gewoon'' een slaappilletje nemen en kijken of het slapen een beetje wil lukken, morgen maar weer ''gewoon'' naar mijn werk, donderdag ''gewoon''de auto inleveren en dan maar weer ''gewoon'' gaan fietsen.

Volgende week woensdag sta ik ''gewoon'' tegenover de oude huisarts in het getuigenbankje in de rechtzaal in Rotterdam. Wat jámmer, wat verdomd jámmer dat je daar niet meer bij kan zijn huub. Maar ik zal knokken voor je hoor. ik heb de tijd.

Maar ''gewoon'' is niet meer gewoon. Zal het niet meer worden ook voorlopig. Ik mis hem als de pestpokken maar moet wél ''gewoon'' door.
Lekker is dat..........

Welterusten allemaal, morgen gezond weer op.
Liefs Monique.