Ons weekend

Vrijdagavond bij Henk en Shir voetbal gekeken. Monique was eerder vrij dus we waren (bijna) op tijd voor de wedstrijd. Shir had er werk van gemaakt, de wedstrijd werd gewonnen en op zich was het gezellig. Maar was wel erg moe. Zijn dus al om half 11 naar huis gegaan en een half uurtje later lagen we al te pitten.

Zaterdag was een kl...dag. De eerste in erg lange tijd eigenlijk. Ik had last van een zere nek, van een vervelend geiirriteerde hoofdhuid (bijwerking van de chemo?) en was de hele dag door moe. En te veel gepiekerd eigenlijk. Meestal kan ik alles wat er gebeurt best redelijk van me af zetten, maar zaterdag even niet. Dus zaterdagavond janken om niets. Kon even niet gezellig zijn of doen. dat was best vervelend want we zouden gaan barbequen. Uiteindelijk is het maar een pizzaatje geworden en lagen we alweer om 11 uur te slapen. Monique had mijn hoofdhuid nog wel ingesmeerd met een soort olie. Dit hielp een boel om het branderige gevoel weg te nemen.

Goed geslapen en een stuk prettiger wakker geworden. Ik had zaterdagavond mijn oom Harry nog even gebeld om hem te vertellen dat we graag op zijn aanbod m.b.t. de pup in zouden gaan. Hij vond dit erg leuk maar raadde ons dan wel aan snel te komen. We zouden eerste keus hebben, maar de eerste was al uitgezocht en hij wilde graag dat de keus voor ons nog zo ruim mogelijk zou zijn. We zouden er die zondag dus even naartoe om onze keuze te maken. Maar we hadden nog geen idee dat we onze nieuwe vriendin ook al mee zouden kunnen nemen.

Het uitzoeken was trouwens een makkie. Lona was duidelijk de meest ondernemende van de pups, dus daar waren we het snel over eens. Dus voor we het wisten waren we thuis en was onze veestapel weer uitgebreid. Snel Marcel en Esther gebeld, want onze bench was nog uitgeleend dus hebben wij die van hen geleend.

Het is gaaf. Al veel met haar in het park geweest. Ze is nog veel te klein om veel te lopen, maar spelen met andere honden gaat al prima. En ze is voor geen New Foundlander bang!
Vrees dat ik sommigen nu teleur ga stellen, maar poepen in ons huis heeft ze nog niet gedaan. Wel een plasje als wij na een tukkie van haar te laat reageerden, maar poepen doet ze keurig in het gras in het park. Maar hou hoop, misschien verandert dit al heel snel.

Bizar hoe snel je je aan zo'n beestje hecht. En hoe snel je weer weet hoe leuk het ook al weer was om zo'n klein baasje in huis te hebben. We houden jullie weer op de hoogte. Huub