Huub en Monique's weblog

Het verhaal van hoop en vrees,geluk,liefde en angst. Maar bovenal het varhaal van mijn moedige man en zijn strijd tegen Melanoom kanker. En de strijd die ik daarna gevoerd heb. Met vallen en opstaan zal ik het zónder mijn grote liefde moeten doen. Ik zal hem altijd dankbaar blijven voor alles wat hij mij gegeven heeft.

05 augustus 2006

foto's & genieten en plekkie geven




Hallo allemaal,


Het wordt wel weer eens tijd om een stukkie te tikken vind ik. Al heb ik eigenlijk nog geen flauw idee wat ik te melden heb. Al ongeveer anderhalve week in een raar soort shock nu. Monique heeft het een aantal dagen geleden hier al gehad over het advies dat je krijgt om een en ander te gaan verwerken en vroeg zich af hoe je dat doet.

Maar als je na zo'n bericht het ziekenhuis verlaat krijg je nog een tweetal zeer goed bedoelde tips mee.

1} Ga genieten van iedere dag. Van ieder moment. Duhhh. Kan er ook bij verteld worden hoe je dat doet als je het even niet meer weet? We willen niets liever, maar ik ben in ieder geval nu even niet sterk genoeg om waar dan ook van te genieten. Gewoon weer eens een kwartiertje ongeremde lol zou al een kadootje zijn, maar veel verder dan een sporadische glimlach kom ik nu even niet. Mijn ziekte heeft nu ook veel meer impact op mijn/ons leven dan ongeveer 10 maanden geleden. Autorijden doe ik niet meer in verband met de uitzaaiingen in mijn hoofd. Aangezien dit op enig moment tot uitvalsverschijnselen zou kunnen lijden vinden we het te gevaarlijk. Hierdoor wordt je wereldje wel snel kleiner en ben je je er veel vaker van bewust dat je ziek bent. Verder voel ik me zwakker en heb ik erg weinig energie. Kortom, het valt even niet mee. Maar dit zal ongetwijfeld ook wel weer beter worden.

2) Ga het verdriet en de angst een plekkie geven. Wauw. Bedankt!!!! Verzin eens wat. Grof vuil? Chemisch afval? Glasbak? Riool? of nog erger? Ja tuurlijk!!! Nog erger!! De Amsterdam Arena. 020, komt ie. Zo dat helpt. Ik ben opgelucht. Ik heb het een plekje kunnen geven. Ha. kan ik direct weer gaan genieten. Punt 1 ook direct opgelost. I feel good, het leeeheheeeeeven is mooooooooooohooooooooooooi. Oh wat een heeeeerlijke heeeeeeeeeeeeeeerlijke daaaaaaahaaaaaaaaaaaaaaaaaag.
Even voor de duidelijkheid, hiermee bedoel ik natuurlijk niet dat ik alle 020-fans ernstige ziektes en dergelijke toewens. Dat soort flauwekul heb ik woensdag in de Kuip wel weer voor een lange tijd genoeg gehoord.

Zo blijkt maar weer dat het tikken op deze site echt een therapeutische werking kan hebben. Ben toch blij dat ik er even voor ben gaan zitten.

Verder gaat het eigenlijk best aardig. Hoofdpijn is dankzij medicijnen onder controle. Geen misselijkheid. Slaap goed, eet prima. Gewoon doorgaan maar weer dus. Geloof er ook wel in dat het even wat tijd nodig heeft om aan deze nieuwe situatie te wennen maar dat dit na enige tijd ook wel weer zal lukken.

Volgende stukje zal dan ook ongetwijfeld weer wat optimistischer en minder cynisch zijn. Huub

5 Comments:

  • At zaterdag, 05 augustus, 2006, Anonymous Anoniem said…

    Mijn (Silvette) moeder heeft wel een electrische typemachine, maar kan dus niet reageren via mail, maar wil toch met de modernen mee doen! Vandaar maar even via mij dit bericht:
    "Beste familie Nijkamp,
    Wij hoorden geen goed bericht, maar toch blijven wij hopen. Geloof, hoop en liefde, dat geeft de doorslag. Alle 3 zijn aanwezig. Wij blijven aan jullie denken. Zo heeft alles zijn tijd en elk leven is zinvol. We hebben veel bewondering voor jullie. Houd moed en blijf hopen!!!
    Het leven houdt nooit op. Heel veel groeten van ons allen,
    familie R.Nijkamp Wijhe"

    (ze vroeg aan mij of ik er ook een mooie zon met veel stralen over de tekst erbij kon zetten, maar dat lukt me niet!)

     
  • At zaterdag, 05 augustus, 2006, Anonymous Anoniem said…

    Beste Huub en Monique,
    Het nieuws dat jullie onlangs hebben gekregen is er ook bij mij als een bom ingeslagen. Ik hoorde gisteren eigenlijk pas dat jullie een site daarover hadden. Ik moet zeggen dat ik het ontzettend en bijzonder dapper en moedig vind hoe jullie er op die manier mee omgaan. Ik wil jullie dan ook via deze weg een hart onder de riem steken. Heel veel kracht toegewenst.
    Groeten Frank Reimert alias Okki uut Heetn

     
  • At zondag, 06 augustus, 2006, Blogger Huub Nijkamp said…

    bedankt okki. hoe is het? tijd geleden. keep je nou al vast in het eerste?? groet Huub

     
  • At maandag, 07 augustus, 2006, Anonymous Anoniem said…

    Lieve Huub en Monique! Ik vond het fijn om jullie net even te zien! Jullie zitten continu in mijn gedachte. Ik wil jullie nogmaals heel veel sterkte toewensen. Ik heb echt zo ontzettend veel bewondering voor jullie positiviteit en doorzettingsvermogen!Liefs Lisette

     
  • At dinsdag, 08 augustus, 2006, Anonymous Anoniem said…

    Wij vonden het ook fijn Liesje, dat jullie er waren. Klasse van jullie. en we komen lekker eten hoor bij je als je moet werken bij Loco Babbe. Gezelli. Dan kletsen we verder. Dikke kus van ons.

     

Een reactie posten

<< Home

 
eXTReMe Tracker