Even een heel klein stukje van Esmée
Hallo allemaal
Dit word maar een heel klein stukje want ik weet niet echt wat ik moet schrijven.
Vrijdag in de nacht toen ik naar bed ging kreeg ik ineens een steek in mijn buik.
Daarna werd ik best wel misselijk.
Maar mijn ouders waren met mijn opa en oma naar raalte gegaan.
Ik was de hele nacht alleen.
Maar ik kon ook niet echt slapen (ik heb helemaal niet geslapen).
En ik heb ook de voetbal af moeten zeggen want ik voelde mij echt niet lekker.
Maar mijn vader vierde zijn verjaardag en in de middag werd ik wel wat beter, ik ging daar naartoe.
Toen ik thuis was dacht ik van: is huub er een keer niet, hoef ik een keer niet te denken aan ziektes, en dan word ik ziek.
Dat wou ik gewoon even laten weten.
-xxx- Esmée
Dit word maar een heel klein stukje want ik weet niet echt wat ik moet schrijven.
Vrijdag in de nacht toen ik naar bed ging kreeg ik ineens een steek in mijn buik.
Daarna werd ik best wel misselijk.
Maar mijn ouders waren met mijn opa en oma naar raalte gegaan.
Ik was de hele nacht alleen.
Maar ik kon ook niet echt slapen (ik heb helemaal niet geslapen).
En ik heb ook de voetbal af moeten zeggen want ik voelde mij echt niet lekker.
Maar mijn vader vierde zijn verjaardag en in de middag werd ik wel wat beter, ik ging daar naartoe.
Toen ik thuis was dacht ik van: is huub er een keer niet, hoef ik een keer niet te denken aan ziektes, en dan word ik ziek.
Dat wou ik gewoon even laten weten.
-xxx- Esmée
posted by Huub Nijkamp @ 22:35
5 Comments:
At zondag, 27 augustus, 2006,
Anoniem said…
Goede morgen moppie,ben je alweer een beetje beter? We komen vandaag weer naar huis hoor, zijn we weer lekker bij je.
Dikke kus van mama.
At dinsdag, 29 augustus, 2006,
Anoniem said…
Ja ik ben gelukkig weer beter :D
At dinsdag, 12 september, 2006,
Anoniem said…
Lenneke.
Lieve Huub, Monique, Kevin en Esmee ik ben erg geschrokken van wat er is gebeurd en ben daar erg verdrietig over. Ik schrok hoe snel het is gegaan en dat het zo snel erger werd.
Het was een onzettende schok toen ik het hoorde, en voelde me erg verdrietig van binnen.
Het was altijd zo leuk en gezellig bij jullie en voelde me altijd op me gemak. En het zal ook altijd in de toekomst zo blijven. Lieve Huub ik zal altijd aan je blijven denken.
Dikke kusjes en knuffels voor jullie allemaal.
Lieve Huub, Monique, Esmee en Kevin dat jullie dit moet overkomen vind ik zo erg voor jullie. Ik hoop, ik wens, ik denk, alle wonderen jullie kant op. Maar een ding hebben jullie al ervaren, de ware liefde tussen twee mensen.
Dit gaat nooit voorbij. Want dat is wat mij altijd zal bij blijven, jullie liefde voor elkaar.
Wij wensen jullie alle sterkte toe.
Marleen en Rob.
Begin tot Einde
Zo begon het, en zo moet je het weer loslaten.
Al is het liefde dat ontbrak, de brand die opeens binnen brak.
Toen kwam de grote schok.
Van binnen of van buiten?
Of allebei? Niet iedereen hoeft het te weten, want het is zo voorbij.
Is dit echt?
Nee, in JOU hart is de grootste plek nog voor hem over.
Voor die man die om jou geeft, van je houd en je nooit los zal laten.
Dus, zo begon het en zo moet je het weer loslaten.
Al is het liefde dat ontbrak.
Wij houden van jullie en leven met jullie mee.
Dat mag je nooit vergeten al zit het je niet mee.
Annemiek.
At dinsdag, 12 september, 2006,
Anoniem said…
Lenneke.
Lieve Huub, Monique, Kevin en Esmee ik ben erg geschrokken van wat er is gebeurd en ben daar erg verdrietig over. Ik schrok hoe snel het is gegaan en dat het zo snel erger werd.
Het was een onzettende schok toen ik het hoorde, en voelde me erg verdrietig van binnen.
Het was altijd zo leuk en gezellig bij jullie en voelde me altijd op me gemak. En het zal ook altijd in de toekomst zo blijven. Lieve Huub ik zal altijd aan je blijven denken.
Dikke kusjes en knuffels voor jullie allemaal.
Lieve Huub, Monique, Esmee en Kevin dat jullie dit moet overkomen vind ik zo erg voor jullie. Ik hoop, ik wens, ik denk, alle wonderen jullie kant op. Maar een ding hebben jullie al ervaren, de ware liefde tussen twee mensen.
Dit gaat nooit voorbij. Want dat is wat mij altijd zal bij blijven, jullie liefde voor elkaar.
Wij wensen jullie alle sterkte toe.
Marleen en Rob.
Begin tot Einde
Zo begon het, en zo moet je het weer loslaten.
Al is het liefde dat ontbrak, de brand die opeens binnen brak.
Toen kwam de grote schok.
Van binnen of van buiten?
Of allebei? Niet iedereen hoeft het te weten, want het is zo voorbij.
Is dit echt?
Nee, in JOU hart is de grootste plek nog voor hem over.
Voor die man die om jou geeft, van je houd en je nooit los zal laten.
Dus, zo begon het en zo moet je het weer loslaten.
Al is het liefde dat ontbrak.
Wij houden van jullie en leven met jullie mee.
Dat mag je nooit vergeten al zit het je niet mee.
Annemiek.
At woensdag, 27 september, 2006,
Anoniem said…
Ik ben de dochter van Frank Naaijkens en heb het trieste verhaal gehoord, ik leef ontzettend met jullie allemaal mee.
En ik vind het echt verschrikkelijk
mooi bericht heb je geplaatst esmee.
STERKTE!!!!
Groetjes charlotte naaijkens
Een reactie posten
<< Home