Wát een tijden.......

Ik had vandaag bij mijn mail een paar foto's van Shirly. Bedankt Shir, ik ben er ontzettend blij mee. Wát hebben we een feest gehad hé, Kampioenschap, carnaval, wát een lol, wát een feest.
Wát een herinneringen, kijk nou eens naar je mannen Leen. Wat was je trots hé?

Nou ik ook hoor. En nóg, als ik deze foto's zo zie ben ik super trots op het cluppie waar ook ík bij hoor, en super trots op mijn mannetje. Wat genoot hij hier van. Mijn hemel, wat is iedereen uit zijn bol gegaan nadien. Het bleef ook niet bij die ene krat bier. Maar dat kwam dan natuurlijk door Ed de Bruin......tóch? Oh nee Ed, jij lust dat spul niet, dat is ook zo.

Vandaag ben ik naar Amsterdam geweest. Met Margot, Margré, Jasper en Marnix lekker wat gedronken en gegeten en gekletst. Het was gezellig en fijn om ze allemaal weer eens te zien en te spreken, natuurlijk veel herinneringen opgehaald, mooie herinneringen aan een gezonde Huub. Maar ook wel nagekletst over die o zo moeilijke laatste weken. Margré had nog een filmpje in haar mobieltje staan van Huub en Joris, ze waren bij ons in de tuin en Huub en Joris liepen met zijn tweeen polonaise. Vanuit de slaapkamer de tuin door en weer terug. Gewoon met zijn tweetjes. Joris genoot ervan.....en Huub ook. Maar als je dan ineens een filmpje ziet van een nog niet zichtbaar zieke, dansende Huub in de tuin, draait je hart toch even 800 rondjes. En op zo'n moment ben ik zó blij met het filmpje, maar doet het zo'n vreselijk zeer om te zien, sjezus wat mis ik die gozer.

Ik had een kadootje voor Joris van ome Huub. Iets waar Huub als kind zelf graag en vaak mee speelde, Joris was er blij mee en het was super om te zien dat hij er zo graag mee speelde.

Wat intens jammer Huub, dat jij die twee mooie neefjes van je niet kan zien opgroeien. Dat je niet meer kan zien hoe ze alletwee op je lijken. Blonde haren, blauwe ogen. Wat jammer dat jij niet zelf met Joris achter de knikkerbaan kan gaan zitten om te kijken welke knikker het hardste gaat. Wat jammer, wat kloterig jammer.

Het was fijn om jullie allemaal weer te zien, schoonzusjes, zwagers en neefjes, want weet je, wát er ook gebeurt in het leven, we delen op zéker één ding, verdriet om Huub. We missen allemaal die lieverd waar we zo van houden.

Liefs van Monique.