Huub en Monique's weblog

Het verhaal van hoop en vrees,geluk,liefde en angst. Maar bovenal het varhaal van mijn moedige man en zijn strijd tegen Melanoom kanker. En de strijd die ik daarna gevoerd heb. Met vallen en opstaan zal ik het zónder mijn grote liefde moeten doen. Ik zal hem altijd dankbaar blijven voor alles wat hij mij gegeven heeft.

11 januari 2007

Spannend....

Vanmorgen om 6.30 uur mijn bedje uitgestapt met een hoofd van:''ik ben jankerig....maar ik heb goed geslapen....en hoe kan het nou dat ik de ene dag wakker word en er zin ''an'' heb en de andere dag het liefst het dekbed over mijn hoofd trek.....''. Zo'n hoofd dus, ken je dat?
Om 6.55 uur al Everybody hurts van R.E.M. op de radio......dat hielp ook al niet echt. Tot ik bedacht dat het misschien wel een groet van boven was die mij vertelde.....joh, geef jezelf eens een schop onder je kont en KOMOP.
Zo hé......is die even streng. Maar het heeft wel geholpen. Hop, gaan met die banaan. Actie, nieuwe dag nieuwe kansen.
Weer vol goede moed aan een nieuwe dag en een nieuwe uitdaging beginnen.....wie weet.

En inderdaad, ik stond lekker een boeketje in elkaar te freubelen toen de medewerkster van het nieuwe televisie programma belde.
Ze had het hele verhaal besproken met de redactie en ze waren allemaal laaiend enthousiast en onder de indruk ( zo zei ze het écht ) over en van het verhaal en ze willen het toch wel érg graag gebruiken voor de eerste uitzending van het nieuwe programma.


Help, heeehhheelp!

Ik had nog zoiets van.....ach, programma makers doen zo hun onderzoek, komen op sites, willen meerdere verhalen horen, er zijn er zo velen die wel wat kunnen vertellen over wat ze hebben meegemaakt met hun huisarts ( er gaan er zo per jaar toch wel een aantal naar de huisarts in Nederland..... toch?).
Ze zullen wel selecteren.Logisch. Wie ben ik?

Maar zoals het er naar uit ziet gaat het dus echt gebeuren. Ik krijg straks de kans om het verhaal van Huub te vertellen op t.v.
En reken maar dat het een integer verhaal zal worden. Ik hoop een héél klein steentje bij te kunnen dragen aan iets groots.

Esmée heeft acuut rode uitslag en pukkels, denkt dat ze beroemd gaat worden. Vraagt aan mij als de camera ploeg bij ons thuis is of ze dan naast me mag zitten en of ze ook wat mag zeggen.
Ach kind, weet ik veel, ik heb ook niet elke dag een camera ploeg over de vloer.

Maar ik moet zeggen dat ik wel het gevoel heb dat ''het'' zo moet zijn.

En nogmaals mijn doel: De zéér ernstige ziekte Melanoom kanker op de kaart. Bewustwording bij patienten en artsen over de ernst van een groeiende moedervlek. Direct dóór naar gespecialiseerde artsen. En géén ''maakt u zich geen zorgen'' meer accepteren als men zich wel zorgen maakt. Altijd, altijd, altijd onderzoek laten uitvoeren.

Het is dus zeker niet mijn doel om de huisarts nu eens lekker onderuit te halen. Kan ik me ook niet veroorloven in verband met de rechtszaak. Zijn naam zal ook niet genoemd worden.

Maar dat ik het spannend vind dat is een ding dat zeker is. Ik heb daarna ook even lekker een potje staan janken.
Ik had ook gehoopt na alles wat er gebeurd is de afgelopen anderhalf jaar dat ik nu eens een oer saai jaar zou krijgen.
Het begint al niet zo erg saai,hè?

En Natasja, het was fijn om je te spreken vanavond.

Liefs van Monique.

7 Comments:

  • At donderdag, 11 januari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Wat spannend allemaal zeg!!

    Mootje, ga ervoor!

    xx Joyce

     
  • At donderdag, 11 januari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Hoi meis,
    Ik had het al van damy gehoord.Esmee had het haar vertelt.Helemaal spannend!!

    2007 is vooor jou!! Ga ervoor!!

    Liefs Shirley

     
  • At donderdag, 11 januari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Hoi meis,
    Ik had het al van damy gehoord.Esmee had het haar vertelt.Helemaal spannend!!

    2007 is vooor jou!! Ga ervoor!!

    Liefs Shirley

     
  • At donderdag, 11 januari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Ja Monique, dat vond ik ook! Heel apart om iemand die je niet kent en eigenlijk toch ook weer wel ineens "live" aan de telefoon te hebben.

    En wat ik al zei...als iemand z'n punt kan maken in zo'n programma, dan ben jij het wel.
    En joh...zet Esmée gewoon naast je op de bank, wie weet wordt ze wel ontdekt!! Ik weet nog dat ik toen ik haar leeftijd had live op de radio kwam, man...alle examens die ik ooit heb moeten afleggen waren er niks bij, superspannend!

    We spreken binnenkort iets af, want ondanks dat ik je meerdere keren gezien heb op foto's van de weblog, wil ik je nu toch wel een keer in echt zien.

    Hou je taai Monique!
    Liefs Natasja

     
  • At donderdag, 11 januari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Lieve Mo,
    Jeetje wat spannend allemaal zeg, Echt super dat dit zo op je pad komt en dat je jullie verhaal op tv kan vertellen en op deze manier kan strijden voor je doel!
    ''ik hoop een heel klein steentje bij te kunnen dragen aan iets groots'' dat schreef jij, Mo je hebt al onwijs veel bereikt, om maar 1 ding te noemen; de manier waarop je ons allemaal via de log op de hoogte hield (&houd),mooie maar verdrietig geschreven woorden die mij( en ik denk alle lezers van je log) allemaal heel erg aan hebben gegrepen, en mij ook wederom hebben doen beseffen hoe kostbaar het is als je je gezondheid hebt & de mensen om je heen waar je van houd! Alvast een heel mooi doel wat je bereikt hebt dacht ik zo Mo'tje, heel veel succes met alles, let wel een beetje op jezelf meis, niet teveel hooi op je vork. Ben trots op je!
    Veel liefs Es

     
  • At donderdag, 11 januari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    P.s doe mij alvast n handtekening van je hihi...
    Kusje Esther Laarman

     
  • At vrijdag, 12 januari, 2007, Blogger Bert & Marja said…

    Alvast heel veel succes, ik ga voor je duimen.

    Groetjes,

    Marja

     

Een reactie posten

<< Home

 
eXTReMe Tracker