Huub en Monique's weblog

Het verhaal van hoop en vrees,geluk,liefde en angst. Maar bovenal het varhaal van mijn moedige man en zijn strijd tegen Melanoom kanker. En de strijd die ik daarna gevoerd heb. Met vallen en opstaan zal ik het zónder mijn grote liefde moeten doen. Ik zal hem altijd dankbaar blijven voor alles wat hij mij gegeven heeft.

14 september 2007

Natasja en Thomas

Ik heb al regelmatig over Natasja en Thomas geschreven, er zijn dan ook veel mensen die Natas en Thomas hélemaal niet kennen maar die wel door mijn verhalen regelmatig vragen hoe het met ze gaat.

Ik ken Natasja nu een jaar. Heb haar leren kennen via de site melanoom.nl. Ook bij Thomas is destijds de moedervlek weggehaald door de huisarts en in de prullenbak gemieterd. Ook niet onderzocht dus. Thomas heeft net als Huub knetterhard gestreden en geknokt. Operaties, chemo, bestralingen....hij heeft het ook allemaal dapper en moedig ondergaan. Maar de laatste maanden kwamen er steeds meer uitzaaiingen bij.
Thomas is 38, ze hebben twee kleine kinderen. Natas en ik hebben dus nogal wat raakvlakken en dat heeft ervoor gezorgd dat ik er een heel erg dierbare vriendin bij heb.

Gisteren vertelde Natas me dat Thomas nog een CT scan van de buik had gehad....dikke opgezette buik.....de lever dus.

Gisteren hebben ze te horen gekregen dat Thomas nog een week of twee te leven heeft. Een week of twee.......???? Dan is het 26 september.......het is toch niet te geloven allemaal. Wie heeft dit toch allemaal verzonnen?
Wat een oneerlijke strijd.....wat een leed. Ik heb gejankt en gevloekt.....een geweldig jong gezin, een geweldige man en vader......nóg een melanoom slachtoffer.

Lieve sterke Natas en dappere moedige Thomas....ik zou willen dat ik ....ach, ik kan toch niks.

Nu ben ik degene die zich machteloos voelt.

Mo.

2 Comments:

  • At zaterdag, 15 september, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Ik heb er geen woorden voor. Wat een rotziekte.......

    Hou elkaar vast, zolang het nog kan...

    Ook voor jou Monique moet dit extra beladen zijn.
    Je kunt niets doen, gatsie wat een rot gevoel moet dat zijn.....

    Ik wens een ieder die het zo nodig heeft sterkte en kracht toe..........

    Marja

     
  • At zaterdag, 15 september, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Ha Tante

    Wat een verhaal, je hoort het veel te vaak! Gister een trouwerij gehad van een jong stel (30 en 27: collega peter), waarvan de man ook melanoom kanker heeft. Was een hele mooie dag voor ze. Het zinnetje tot de dood jullie scheidt wordt dan ook extra beladen.
    Lijkt wel of ze boven een te kort aan jonge sterke mannen hebben en dat ze hier weggeplukt worden.

    Weet niet hoe lang hij nog heeft, maar is ook niets meer aan te doen.

    Hoop dat ze er ooit nog eens wat op vinden.

    Sterkte x Therese

     

Een reactie posten

<< Home

 
eXTReMe Tracker