Rechtzaak

Woensdag morgen zat ik al om 8 uur met mijn zusje in de auto op weg naar de Rechtbank in Rotjeknor. Rotjeknor....de stad van Huub........Feyenoord, Rotjeknor.....de stad van Monique.......Rechtbank.

En als ik mag kiezen heb ik toch écht liever Feyenoord. Maar voor de rechtbank heb ik niet eens een clubkaart nodig.......je mag er zó naar binnen, je moet je er wel legitimeren, je moet er ook wel door een detectiepoortje, je tas moet leeg en ondersteboven, maar daarna mag je direct de beste plaats op de tribune uitkiezen.

Na een slopende rit van ruim anderhalf uur(daar stá je dan op het Weena, de hele stad opgebroken, geen beweging in het verkeer en de minuten tikken weg, en dan heb je de héle Erasmusbrug nog te gaan en moet je nog een parkeerplekje zoeken.....duurt óók even) waren we in de rechtzaal......ik had al contact gehad dat ik iets later zou zijn en dat was oké. Zweet in mijn handen en zelfs mijn zusje begon geweldig forse kracht termen te gebruiken. Volgens mij vloekt zij nooit........maar dit was een uitzondering.......NIET VOOR HERHALING VATBAAR......

De getuige die op dat moment op de gang zat heb ik een dikke kus op zijn wang gegeven en heb mijn zusje daar achter gelaten en ben naar binnen gegaan. Ze waren nèt begonnen zei mijn advocaat en ik had nog niks gemist.

''JIPPIE" de zelfde rechter als de vorige keer. Pfffffffffff......pak van mijn hart. Het is namenlijk een super leuk mens.......kordaat, modern, jong.....géén gezeur en 2 the point.

Met het stress zweet nog onder mijn oksels ben ik naast mijn advocaat gaan zitten......haalde mijn ''dossier'' uit mijn tas en keek toen eens rond wat er aan de hand was. ''Fijn dat je er bent zei hij''.

En daar zit dan Dr. den B., de dermatologe waar Huub destijds binnen kwam ná het tweede gesprek met DÉ huisarts. De dermatologe die zo schrok van de plek op Huub's buik, de dermatologe die direkt een chirurg is gaan bellen en de dermatologe die ons wist te vertellen dat ze toch wel heel erg bang was dat het een Melanoom betrof.

De éérste arts die het fenomeen Melanoom kanker serieus nam en Huub in haar hart sloot.

Daar zat ze hoor........het héle verhaal te vertellen zoals het anderhalf jaar geleden verliep, toen Huub voor de eerste keer bij haar binnen kwam, de onderzoeken die ze bij meneer Nijkamp had gedaan, de zekerheid die ze had dat het een zéér kwaadaardig Melanoom betrof. De stappen die ze verder had ondernomen.

Haar stelligheid....dat er bij Huub géén enkel teken van een verwijderde plek in zijn liezen was, dat zij nooit had gezien dat daar een plek zou zijn weggehaald en/of gehecht zou zijn.

Want dat is natuurlijk het ''kont''verhaal van de huisarts. Hij heeft bij Huub een plekje weggehaald uit zijn lies......heeft het daarna gehecht en van een snel groeiende moedervlek op zijn buik was geen sprake. De dermatologe heeft even verteld hoe het WERKELIJK was.

Ademloos en met de tranen over mijn wangen heb ik naar haar geluisterd en haar aangestaard.

Ze was nog érg adrem tegen de advocaat van de huisarts, hij vroeg haar of ze aantekeningen had gemaakt van dat eerste consult en van de verdere onderzoeken.....''Ja, ík wel, ik heb alles genoteerd wat betreft meneer Nijkamp.......trekt u mijn oordeel als arts in twijfel? Ik heb álles in mijn dossier staan''.

Advocaatje had verder geen vragen meer.

Toen zij mocht gaan heb ik haar bedankt.....dag lieve dokter den B.

Daarna waren er nog twee getuigen aan de beurt........en alletwee zorgden voor vertedering bij de rechter.

Ze deden het geweldig.......hoewel ze toch een beetje nerveus waren. Maar ze zaten er écht met een ''air'' van ''dit doen we voor Huub.....en voor niemand anders''.

Ze zaten het vuur uit hun lijf te lullen over wat ze nog wisten en over de plek wáár het zich allemaal afspeelden op Huub's lijfje.

En mijn advocaat en ik zaten alleen maar ademloos te luisteren.

De één legde de eed af en de ander de belofte.....''Zo helpe mij waarlijk God almachtig'' en ''Dat beloof ik''.........

En daar zit je dan........dat maakt je klein en súper groot tegelijk.

We hebben een zaak dat nog een vreselijk staartje krijgt. Ik zeg........''KOM MAAR OP''.

Ik ga ervoor. Heb niks meer te verliezen toch?

En wat zou jij hier nou van vinden Huub, .....ja.......je zou er een wijntje op drinken hè?

Jij zou zeggen......''We zullen ze eens een poepie laten ruiken''.

En dat zúllen we liefie.

Ik hou van jou en ik ga door tot het gaatje.

Liefs van mij.