Daar zijn we weer.......

Hoi hoi allemaal, ik ben terug van een weekje vakantie........en het was héérlijk! Echt super. Het eilandje Gran Canaria waar ik nu al zo'n 8 keer geweest ben en waar ik iedereen ken en waar het altijd goed toeven is. Het voelt een beetje als thuiskomen.

Yvonne en ik vlogen woensdagmorgen om 5 uur en om half 12 stapte we het strand op en het was ..............41 GRADEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

We zijn eerst iedereen gedag gaan zeggen en we zaten al snel aan een eerste borrel. Daarna hebben we alleen nog maar liggen maffen in de zon. Een week lang. Liggen, slapen, omdraaien, weer slapen, wat drinken ( één, twee of drie borrels) weer slapen, na elk dutje even de zee in, insmeren en weer slapen, eten, weer drinken, de zee in en weer slapen en om een uur of 6 naar het hotel om te douchen, op tutten en weer eten en drinken. Tot diep in de nacht nakletsen op het balkon onder een geweldige sterrenhemel ( mijn grote beer was altijd aanwezig ), en daarna weer lekker maffen in een ge- erco-de kamer.

's-Morgens afdalen naar de eetzaal om een niet gering ontbijt naar binnen te werken. Ik heb nog nooit zóveel eieren ( gekookt, gebakken en roergebakken ) gegeten in één week.

Na het ontbijt weer afdalen naar het strand, liggen, draaien, slapen, smeren, zwemmen ( nou ja.....half lam van de warmte en de slaap in het water hangen ) eten en drinken.

Elke avond een ander restaurantje, elke middag andere tappa's, een avond geld uitgegeven in het winkelcentrum. Gaat best makkelijk daar hoor...........geld uit geven, daar hoef je hélemaal geen moeite voor te doen. Er is daar ook niemand die het je verbied.........geld uitgeven. En dat zouden ze eigenlijk wél moeten doen. Het je verbieden. Ik bijvoorbeeld........ik moet daar tegen mezelf in bescherming worden genomen.

Ik had op de terugreis dus 8!!!!!!!!!!!!! flessen parfum in mijn koffer. De komende jaren hoef en mág ik niet meer naar Gran Canaria.

Het is de hele week zo'n 38 graden gebleven en we zijn geroosterd.

Ik heb veel contact gehad met het thuisfront..........2 kinderen die het geweldig deden saampjes. Ze kookten, hebben wassen gedraaid, Kevin streek en Esmée ging stofzuigen, Kevin ging boodschappen doen en Esmée draaide nog een wasje. GEWELDIG..............als het moet.....kunnen ze het.

Esmée zei al toen ik daar nog was dat ze met Kev had afgesproken dat als mama nou weer eens tot laat moest werken zij wel zou koken. En dat ze ook af en toe eens een wasje voor me konden draaien.

Die houden we erin. Ik ben van voornemens om elke 2 maanden een weekje weg te gaan. Tsjaaa...........dan lóópt het thuis tenminste.

Nee hoor, ik heb ze gemist als de pest.

En weet je wie ik daar niet gemist heb????? Huub. Soms keek ik naar de sterren en dacht dan wel aan hem, hoopte dat hij kon zien dat ik het naar mijn zin had en vroeg soms héél zachtjes aan hem of hij bij me was.........maar verder heb ik alleen maar lol gehad. Zijn foto had ik constand bij me en ik keek vaak naar hem........maar missen deed ik hem daar niet.

Ik ben nooit met Huub op Gran Canaria geweest. Ik heb daar geen herinneringen aan hem. Geen mooie momenten en geen lol. Gran Canaria is echt iets van Yvonne en mij.

En wat hakte dát erin toen ik weer thuis kwam zeg........bámmmmmmm.......daar was het gemis weer. Zijn mooie bekkie op de foto's. En niemand ( buiten de kinderen om dan ) om mijn verhalen mee te delen. Weer gewoon alleen in het nest. Getveredemme.

Zijn luchtje op de kaptafel ( daar heb ik mijn 8 flessen bij gezet ), zijn sokken vertrouwd in de la.

Hoi lieve Huub...ik ben weer thuis......bij jou en de kinderen.

De hele week heb ik contact gehad met Natasja, zij en Thomas en de kinderen waren op vakantie naar Turkije, op de heenreis zaten ze eerst in een hotel bij Schiphol en toen sms'te ze me al dat ze er zo tegenop zag omdat Thomas koorts had en ziek was. Ach meisje toch, wat heb ik met je meegeleefd. Wat ben ik bang voor jullie geweest. Ik weet tenslotte als geen ander hoe snel de ziekte Melanoom om zich heen kan grijpen.Maar jullie zijn gegaan......bikkeltjes. En idd. Natas, wat een ander ook zegt, het is jullie laatste vakantie samen, goed dat je hebt doorgezet. Je bent een kanjer hoor.

Alles zat tegen voor haar en Thomas, hij heeft één goede dag gehad en werd toen weer ziek. En het weer in Turkije was ook nog eens klote. Zit ik daar........op Gran Canaria met 38 graden en een Baco voor mijn neus.

Tot ik het berichtje van haar kreeg dat mijn hart brak. ''We moeten naar huis Mo, het gaat niet meer''. Ik........maar ook Von hebben er nog even flink om zitten janken. Von leefde inmiddels ook erg mee, zonder ze te kennen.

Ze zijn inmiddels weer thuis. Ik ga morgen bellen. Ik wil weten wat ik kan doen. En ook al kan ik niks doen wil ik dat ze weten dat ik er altijd voor ze zal zijn. Sterke Natasje.....ik wil je mannetje nog wel leren kennen hoor.

Woensdag thuis gekomen ( het was weer gezellig he Von? volgend jaar weer?) en donderdag zó dóór naar MSV'71 voor de Huub Nijkamp Bokaal.

Ik ging erheen met Esmée en bij de poort schoten ineens de zenuwen door mijn lijf.

Ik was er even niet zo mee bezig geweest, maar als je dan ál die mensen ziet, en ál die teams, en er ligt een programma boekje op de bar met als kop: '' De eerste Huub Nijkamp Bokaal'' en Esmée zegt: ''Mama, ál die mensen zijn hier voor Hupie'', nou......dat doet best wel wat met je als jij de weduwe bent van díe Huub Nijkamp.

Godsamme wat was/is die gozer geliefd bij iedereen. 's-Middags brak de zon door en er was een overdekt gedeelte waar muziek gespeeld werd, het was druk, het tournooi was een succes, nadien was er een zanger die tot vroeg in de avond heeft opgetreden, Go en Gré en Jasper waren er met de twee kleine mannetjes ( en wat hebben die twee apen zich vermaakt zeg, met voetbal op het veld en in het spring kussen ), Gerda, John, Ineke, Louis, Henk en Amber waren er en zij waren allemaal getuigen van het overhandigen van de aller eerste wisselbeker aan de kampioen van de eerste Huub Nijkamp Bokaal. En die overhandiging moest ikke doen. SLIK!

De sfeer zat er goed in en op verzoek van iemand ( wie???????? ) is de zanger geeindigd met ''you never walk allone.''

En daar kwamen ze hoor. Ik draaide me al om met een dikke traan. Maar héél MSV'71 heeft mij op dat moment laten voelen dat ik er nóóit alleen voor zal staan.

Met Leen Muis aan de ene en Henk Smit aan de andere kant om me heen, die me in de houtgreep hielden, heb ik lekker staan jenken. Één grote kring om me heen van vrienden.

Wat een verdomd rijk mens ben ik toch hè?

En weet je wie dat voor elkaar heeft gekregen.......? Hupie. Huub heeft vrienden gemaakt toen hij naar Maassluis kwam, die vrienden zijn nu de mijne.

Lieve lieve jongens....én meiden.......hebben jullie énig idee wat deze dag voor mij heeft betekend? Zo vreselijk veel. We all will................never walk allone.

Bedankt Leen. Die gozer daarboven is trots op je en drinkt er vast een biertje op.

Liefs van Monique.