En ineens is het zomer......

En wat heb ik daar altijd van genoten.....van de zomer. Ik ben echt een 365 dagen per jaar zon type. Ik hou niet van kou........ik heb ook altijd koude voeten, dikke sokken en pantoffels.
Maar zomers.....teenslippertjes aan, lekker met blote voeten het gras en het zand in. Blote benen en blote armen. Héérlijk, zálig.
Buiten zitten, buiten eten, de bomen, de planten, de bloemen......alles ziet er mooier en gezelliger uit. De mensen zijn vrolijker, zien er gezonder uit, lachen meer en hebben meer geduld.
En nu is het zover ( voor zolang als het duurt dan hè....). Het is weer héérlijk warm in Nederland.
Mijn teenslippertjes heb ik weer uit de kast gehaald en ik kan weer lekker buiten zitten.
Maar........ik vind er geen zak aan, ik vind het vreselijk. Zaterdagmorgen zat ik met een lekker dik krantje in de tuin, kopje koffie erbij. Lona met een dikke stok onder de tafel, die lag genoegelijk te kluiven, en overal hoorde ik van die gezellige ''tuin'' geluiden.
Ik heb de krant nauwelijks gelezen en ben uiteindelijk naar binnen gegaan.
Gelukkig is zaterdag de dag dat het altijd druk is, er moet véél gedaan worden en dat ben ik dan ook gaan doen.
Ik heb mezelf zéér ernstig toegesproken dat het zo niet langer gaat. Ik MOET er weer van gaan genieten, op wat voor manier dan ook. Er zijn momenten dat ik het liefst onder mijn dekbedje wegkruip.....kán natuurlijk niet, dat is verstop en vlucht gedrag.
En ik wéét het ook allemaal wel, maar ik kan het gewoon nog niet.

Ik vond dat ik zondag maar weer eens een nieuwe poging moest wagen. Koffie de tuin in, hond mee, dik boek en lekker in mijn hoekje in de schaduw.......want het was toch wel erg heet in de zon.
De buren hadden visite en muziek aan staan in de tuin. Ze hadden lol en er werd heel wat afgelachen. Bij het nummer Angel van Robbie Williams ben ik jankend naar binnen gegaan.
Ik vind het gewoon niet meer leuk alleen. De kinderen gaan ( gelukkig ) hun gangetje, maar wát vind ik het vreseijk moeilijk om alleen te zijn.
Ik mis ontzettend die mafketel die altijd wel iéts aan het doen was. Lekker klungelen en klussen, en dan ná het klussen een lekker ijs koud roseetje inschenken. Hij kon daar zo genoegelijk van genieten.
Soms zaten we ik weet niet hoelang te lezen in de tuin en zeiden dan niks tegen elkaar, maar hij hield altijd mijn hand vast als ie zo naast me zat.

Al die mensen nu ook, die lekker samen aan het fietsen zijn, die gezellig op een terrasje zitten.....ik ben er gewoon stik jaloers op.
Het gemis begint nu ook aan te voelen als uitputting. Ik word er echt doodmoe van om hem zó te missen. 24 uur per dag denk ik aan Huub, zo'n 4 keer per week ben ik op de begraafplaats, om maar even het gevoel te hebben dat ik dicht bij hem ben.
Bij alles wat ik doe vraag ik me af hoe hij het zou vinden. Esmée had bijv. een 8,4 op haar rapport voor wiskunde.......het eerste wat ik tegen haar zei was ''wat zou Huub trots op je zijn''.

En gelukkig zijn er ook een heleboel dingen die ervoor zorgen dat ik lach, en dat ik geniet.....maar juist tijdens lachen en genieten denk ik met weemoed aan Huub.
Zo zitten we dagenlijks in de voorbereidingen en de vergaderingen voor Stichting Doe Een Wens, en het is geweldig wat iedereen doet, daar kan ik echt van genieten. Al die geweldige mensen.

Zaterdag heeft er een promotie kar gestaan bij het winkelcentrum, Cor en haar zoon zijn die kar op wezen halen in Utrecht, iemand van St.Doe Een Wens heeft die kar van Leeuwarden naar Utrecht gebracht, ze kwamen elkaar dus ergens in Nederland tegemoet.
De hele dag hebben ze in de bloedhitte gestaan om mensen te benaderen voor het goede doel. Ik ben nog even bij ze wezen kijken en achter elkaar werd er geld gedoneerd. Dat is echt hartverwarmend als je bedenkt dat ze het voorop gesteld voor het goede doel, maar ook voor jou mannetje doen.
Aan het einde van de dag bleek dat het echt een geweldig bedrag was wat ze hadden opgehaald.
Dat is genieten met een lach en een traan.
Ik zag zojuist op mijn giro rek. dat er een flink bedrag is gestort door de Mama-poli van het Vlietland ziekenhuis in Schiedam. Allemaal voor het goede doel......en omdat ze Huub een warm hart toedragen. Echt súper, hartverwarmend en kippenvel.
En daar kan ik dus echt van genieten. Maar in mijn eentje met een koude pils in het zonnetje in de tuin , dat wíl nog niet zo erg.

En tóch moet het weer.

Mijn zomervakantie is geboekt. Eerst 3 dagen naar Euro Disney, daarna 10 dagen naar Spanje en op de terugweg nog 3 dagen Parijs. ik heb er ook echt zin in en de 2 meiden verheugen zich er ook ontzettend op.
Maar toch is het héél apart om met mijn broer en nichtje op vakantie te gaan. 'T zal ff wennen zijn. Maar we gaan er zeker wat van maken.
Ik doe het heus wel hoor, ik probeer het in ieder geval.....en het zal best genieten zijn.
Over 3 weken naar Puerto Rico met Yvonne....héérlijk. En reken maar dat we lol gaan maken.

Maar sjezus, wat vind ik het alleen zijn erg. Zou dat ooit beter worden?

Liefs van mij.