Huub en Monique's weblog

Het verhaal van hoop en vrees,geluk,liefde en angst. Maar bovenal het varhaal van mijn moedige man en zijn strijd tegen Melanoom kanker. En de strijd die ik daarna gevoerd heb. Met vallen en opstaan zal ik het zónder mijn grote liefde moeten doen. Ik zal hem altijd dankbaar blijven voor alles wat hij mij gegeven heeft.

05 september 2007

September..........

Oktober 2001 leerde ik Huub kennen.
September 2002 gingen we samen wonen.
September 2003 kochten we ons huisje.
September 2004 zijn we getrouwd.
September 2005 werd Huub ziek.
September 2006 is hij overleden.

En nu....September 2007. Eerdaags zouden we 3 jaar getrouwd zijn....maar dan ben ik al een jaar weduwe......de man die vanuit zijn ziekbed een ontbijtje voor onze trouwdag bestelde en er 2 dagen later niet meer was, is er nu al een jaar niet meer.
Al een jaar heb ik hem niet meer gezien en gesproken. Een jaar......dit gaat toch nergens over.

En heel erg goed bedoelt vertellen velen mij, dat het, met dat de tijd vordert makkelijker wordt.
Het dagenlijkse ritme zit er weer wat in, ja.......dát is wat makkelijker geworden. Die verscheurende gillende pijn, dat intense janken , dat zoeken......zoeken naar een gezicht, een stem....zoeken naar antwoorden......zoeken naar hèm.....zoeken naar mezelf.....zoeken naar geluk. Die knagende pijn is wat beter hanteerbaar geworden ja. Ik kan zoeken tot ik een ons weeg.....maar hij is er niet meer. Ik vind hèm niet meer, dus ook het geluk niet meer. Het geluk heb ik gehad. Ons geluk is voorgoed finito.
Dan maar het geluk in mezelf zoeken, met mijn kinderen, in mijn huisje, met vrienden en familie.
Het maakt lang niet alles goed....maar het is een aardig alternatief.
Tsja......wát een geluk eigenlijk......mijn kinderen, vrienden en familie. Ál die lieverds die me er het afgelopen jaar doorheen gesleept hebben. Besef ik óók donders goed hoor.

Maar ook al wordt het dagenlijkse ritme wat beter te hanteren........het gemis wordt op dit moment alleen maar groter. Sjééézus wat mis ik hem.
De vakantie zit er weer op, hij was er niet bij. Kevin en Esmée gaan weer naar school, hij hoort de verhalen niet meer. De zomer is bijna voorbij, geen rosé'tjes in de tuin met hem. Leen is nu trainer van het eerste, en het gaat goed met MSV, ik sta alleen langs de lijn. Feyenoord is Godsamme KOPLOPER.........en de grootste fan is er niet meer. Er komt weer een herfst en een winter aan. Wéér geen koude voetjes warmen aan hem, in bed.
Wat voel je je toch (met ál die vrienden en familie) soms intens alleen als je allerliefste maatje er niet meer is.
Leuk hoor, een verbouwd huis en een nieuwe vloer en een nieuw bankstel.....maar ach.....daar zit je dan elke avond op die prachtige bank.....alleen.

En ik weet het wel....dit klinkt allemaal erg klagerig en jankerig......maar normaal gesproken gaat het best goed geloof ik met me, met de kinderen gaat het super, op mijn werk gaat het fijn. Ik heb best heel erg leuke dingen in mijn leventje. Normaal klaag ik ook niet zo hoor...maar.....

maar het is wéér September hè......en dat hakt er even in.

Huub zou er om lachen....hij zou zeggen:'' ach joh, wat maakt het nou uit, Maart of December of September....niet anders dan de maand ervoor toch? Heb je op de verjaardag of met Kerst méér verdriet? Welnee, is toch niet anders dan de dag ervoor of erna? Het is máár een datum...het is máár een getalletje''.

Ja, toch wel,het maakt wél uit......er was zo veel moois in September.....en er is zo veel kloterigs in September.
September hakt er echt ff in bij me.

Een winterslaap ( herfstslaap)......en dan 1 Oktober weer wakker worden, dat lijkt me wel wat.

Slaap lekker allemaal...liefs van mij.

8 Comments:

  • At vrijdag, 07 september, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Lieve Tante

    Klagen?!? Dat is geen klagen, dat is gewoon vertellen wat er in je omgaat. Je klaagt naar mijn idee pas als het niet reeel is en dat is het dus zeker wel bij jou.
    Het is de maand van zoveel herinneringen, dat het logisch is dat je je soms even flink rot kan voelen. Ik hoop dat je het allemaal een beetje trekt.

    Wil alleen even laten weten dat we aan je denken.

    Veel liefs Peter en Therese

     
  • At vrijdag, 07 september, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Natuurlijk is dit een kutmaand voor je Mo. Zo veel herinneringen, veel goede, maar de slechte overheersen gewoon. Zels ik dacht in augustus...shit...het is bijna september. Wat er toen met jou en Huub gebeurd is gaat nooit meer uit mijn geheugen weg. Klaag jij maar lekker meid, jij mag dat zeker!! ik hoop dat wij je er met z'n allen een beetje doorheen kunnen slepen.

    dikke kus
    Natas

     
  • At zaterdag, 08 september, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Natas, wie gaat wie nu ergens doorheen slepen? Volgens mij heb jij het nu harder nodig dan ik.

    Ik herken zoveel joh, nu Thomas in het ziekenhuis ligt heb je héél even tijd om wat voor jezelf te doen he?
    Reactie op mijn log, je hebt een stukje op melanoom.nl gezet, een lange mail naar iedereen toe...
    Even een adempauze. Een kleintje maar....

    Ja, wat herken ik dat.

    Eerdaags komt hij thuis Natas, ziekenhuisbed staat klaar,en Thomas zal de hele dag verzorging nodig hebben.Alles in jou zal sterk zijn. Je gaat het kunnen. Je zal een kracht krijgen....God mag weten waarvandaan, om door te gaan.

    We hebben héél veel gedeeld het afgelopen jaar, en ook de komende tijd zal ik er voor je zijn als je me nodig hebt.

    Mo.

     
  • At zaterdag, 08 september, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Hi Monique en Natasja,
    Erg he, ik gok dat we allemaal een beetje van dezelfde leeftijd zijn en we herkennen van elkaar wat we meemaken/meegemaakt hebben. Inge was 27 aug alweer 2 jaar geleden overleden, 1 sept. was haar begrafenis en dat blijven toch dagen waarop je liever in bed blijft. Enne mensen zeggen dat het "makkelijker" wordt, makkelijk is het niet het juiste woord, het wordt "dragelijk" maar vergeten doe je iemand NOOIT.
    Sterkte allebei. Groetjes, Petra

     
  • At zondag, 09 september, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Klaag maar, dat mag rustig hoor Monique. Je bent zo ontzettend sterk geweest. En juist deze extra beladen maand, dan mag je rustig even "klagen".

    Heel veel sterkte voor jullie drietjes, extra sterkte gewenst voor deze maand.

    Liefs, Marja

     
  • At vrijdag, 14 september, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Hoi Monique ik las net wat je op melanoomsite had geschreven van natasja en thomas
    het is onbeschrijvelijk dat zulke dingen telkens weer gebeuren
    waarom dan he
    net als bij jou een gezin met kinderen waar straks de wederhelft er niet meer is
    wat is het leven toch verdomd hard
    gelukkig weet jij wat het is en kan je haar tot steun zijn
    ik wens jullie daar heel veel sterkte mee
    groetjes liefs marlijn

     
  • At donderdag, 20 september, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Hoi Monique,

    Ik heb je blog al vaker gelezen, vorig jaar, toen ik je post op melanoom.nl zag staan. Nu heb ik weer wat stukjes gelezen en het is allemaal heel herkenbaar, maar ook wel pijnlijk om te lezen. Mijn vader is vorig jaar op 52-jarige leeftijd overleden aan melanoomkanker. Ik las net je stukje uit september 2006, het stukje over de verzorging. Die angst die ik toen zo zwaar vond, de doodsangst omdat er elk moment iemand dood kan gaan waarvan je het gewoon niet kan geloven dat dit echt gaat gebeuren, de allermoeilijkste momenten in zijn verzorging, die omschrijf jij hier ook allemaal.

    Dit hele afgelopen jaar is mijn vader elke minuut van de dag in mijn gedachten. Mijn moeder doet zo erg haar best, maar vindt het eigenlijk niet mooi meer. Ze hoopt gewoon dat het 'geluk' nog weer terugkomt, maar kan het zich niet voorstellen. Ikzelf ook nog niet. Hoe kun je zo'n sterke persoonlijkheid nu op een gegeven moment niet meer missen?

    Ik kan helaas niets zeggen om je te troosten. Gelukkig heb je een grote groep mensen om je heen. Ze kunnen Huub niet vervangen, maar het moet fijn zijn om met mensen over hem te kunnen praten en te weten dat zij weten wat ze bedoelen. Ik hoop voor jullie en voor ons dat het straks toch weer 'mooi' wordt.

    Groetjes,

    Mandy

     
  • At donderdag, 11 februari, 2010, Anonymous Anoniem said…

    obligations ecanshul contradict launch society marketing skull nets sanskar ensa greenlife
    lolikneri havaqatsu

     

Een reactie posten

<< Home

 
eXTReMe Tracker