Huub en Monique's weblog

Het verhaal van hoop en vrees,geluk,liefde en angst. Maar bovenal het varhaal van mijn moedige man en zijn strijd tegen Melanoom kanker. En de strijd die ik daarna gevoerd heb. Met vallen en opstaan zal ik het zónder mijn grote liefde moeten doen. Ik zal hem altijd dankbaar blijven voor alles wat hij mij gegeven heeft.

22 juni 2007

Nog even een dienst mededeling......

Huub´s verhaal staat nu in de Top Santé.....(JULI NUMMER) en ik ben er rete trots op. Weer een stapje verder in mijn strijd....(huis)artsen mogen zulke fouten nooit meer maken. Najaar moeten Kevin en Esmée verschijnen voor het Medisch Tuchtcollege (hoorden we deze week) om te getuigen....14 en 20 jaar.....tégen de huisarts......het wordt een gezellig gezins uitje. We zijn er klaar voor. Die 2 willen niks liever en staan STRAK als het om het proces staat.

We gaan door Huub.......

(sorry hoor, ik zou stoppen maar ik kan het nog niet zo goed laten).

Liefs van mij.

16 Comments:

  • At zaterdag, 23 juni, 2007, Anonymous Anoniem said…

    blij dat er toch weer iets te melden valt, en ja ik kijk nog regelmatig hier

     
  • At maandag, 25 juni, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

     
  • At dinsdag, 26 juni, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Ben blij dat je doorgaat wnat je doet dat voor iedereen kan niet anders dan er diep respect voor hebben

    Ron

     
  • At woensdag, 27 juni, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Hoi Monique,

    Al ruim een jaar lees en leef ik met jullie mee op je log.
    Regelmatig een berichtje achter willen laten, maar niet goed weten wat. Dan denk ik, je kent me toch niet, wat heb je aan zo'n berichtje.
    Maar toch trek ik m'n stoute schoenen aan en wil je bij deze zeggen dat ik ONTZETTEND veel bewondering voor je/jullie heb.
    Ik heb de hele log gelezen, niet in 1 keer, dat kon ik niet.
    Maar zo ontzettend mooi verwoord. Gewoon kippenvel.

    Wil je bij deze ook heeel veel sterkte en kracht wensen met alles wat je doet.

    Geniet van de lieverds om je heen.

    Warme groet,
    Rita


    p.s. heb gelijk de top sante gekocht. Mooi artikel geworden!

     
  • At woensdag, 27 juni, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

     
  • At donderdag, 28 juni, 2007, Anonymous Anoniem said…

    He Monique, lastig he om iets af te sluiten wat zo dierbaar voor je geworden is maar je ziet hoeveel mensen zich herkennen in je verhaal. Ik vind het super hoor hoe je aan de ene kant probeert je leven weer op te pakken en aan de andere kant strijdt voor bekendheid vd ziekte & het onrecht wat jouw Huub is aangedaan.
    Weet jij trouwens hoe het met Thomas gaat?
    Doe gewoon lekker waar je zin in hebt schrijven of niet schrijven, doe vooral waar jij je goed bij voelt!
    Sterkte met alles.
    Petra

    PS: en de kids vind ik ook een stelletje toppers dat ze willen getuigen in de rechtzaak!!!!

     
  • At donderdag, 28 juni, 2007, Anonymous Anoniem said…

    hoi meis,
    ik ga gelijk morgen even naar de winkel..Wil het zekers lezen.
    Heel veel sterkte in de rechtzaak !

    Hoe gaat ie met het verven.?schiet het al een beetje op?
    Het word vast wel wat!!

    Liefs van ons!!

     
  • At donderdag, 05 juli, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Lieve Monique,

    Ik ga gelijk het blad halen want ik wil het zeker lezen.

    Als je door wil gaan met de weblog moet je dat lekker doen. Als het jou een goed gevoel geeft....waarom zou je er dan mee stoppen?!

    xxx Lisette

     
  • At vrijdag, 06 juli, 2007, Blogger Marlijn Colijn-Rous said…

    Ha Monique

    Ik heb het stuk gelezen in de topsante
    kan je Alleen maar zeggen je bent een topper
    Dat je dit allemaal doet
    ik ben door mijn ziekte gaan schilderen
    je moet is kijken op mijn website
    www.marlijnpoppendijn.blogspot.com

    Ik wens je veel kracht en sterkte
    om je leven voort te zetten
    en als je doorgaat met je website
    ik blijf je volgen

    liefs marlijn

     
  • At maandag, 09 juli, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Lieve Mo,

    Ik heb je verhaal gelezen in Top Sante! Echt super gedaan van je! Ik ben echt trots op je Mootje.

    xxx Lisette

     
  • At woensdag, 11 juli, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Hoi Monique,

    Wat een leuk stukje is dat geworden in topsante.
    Ik zal je blijven volgen en zeker als de rechtzaak ook nog moet voorkomen.

    gr. henriëtte van eunen

     
  • At zaterdag, 14 juli, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Ik dacht laat ik toch nog eens keer kijken op de log en yes...! er staat weer een stukje van Mootje. Monique... van wie moet jij eigenlijk stoppen met schrijven?? Volgens mij voel jij je er zó goed bij. Wij zeker, dat weet je hé? We zijn net terug van de camping, ik struin morgen gelijk wat benzinepompjes af voor een top santé. Al weet ik nu al dat het een goed stuk zal zijn.

    En Petra, op dit moment gaat het "goed" met Thomas. Al verleg je in dit geval wel je grenzen. We bekijken het per dag. Nu gaat het goed en daar zijn we blij mee. Hij heeft echt goede en slechte dagen. We'll see...

    Lieve Mo, dikke kus en joh, ga gewoon lekker door met de log. Als jij daar zin in hebt gewoon lekker doen!!

    Natas

     
  • At maandag, 16 juli, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Sorry Monique ik "gebruik" even jouw weblog om wat tegen Natasja te zeggen:
    Ben blij dat er ook nog goede dagen zijn en hoop dat je dan ook even kan "genieten" van het moment. 't valt niet mee he, in ieder geval heel veel sterkte.

    En Monique Ik heb het artikel ook gelezen en vond het weer een heel goed verhaal! Mooie foto erbij en hopelijk weer een groot aantal mensen bewust van de gevolgen van een melanoom. Ga zo door!!!

     
  • At maandag, 16 juli, 2007, Anonymous Anoniem said…

    O vergeet mijn naam :-) tis niet de bedoeling om anoniem te plaatsen...Afz. Petra

     
  • At vrijdag, 27 juli, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Hoi allemaal.....na een aantal weken in de verbouwingen gezeten te hebben en dus mijn laptopje niet aangeraakt te hebben, kon ik nu niet meer wachten om even mijn kindje te bekijken, en wéér reacties. Doet me nog steeds súper goed.

    Lieve Tas, wat je zegt herken ik zó. Het verleggen van je grenzen. Steeds als het slechter gaat haal je uit iets wat nog niet zó slecht gaat het positieve.
    De chemo is totaal niet aangeslagen, ze stoppen elke behandeling, Thomas krijgt super zware pijnstillers en ze zijn bang dat het nu ook in zijn botten zit. Maar toch ben je blij dat de groei in lever en longen meevalt, dat zou nog erger kunnen zijn.
    Dat is dus het ergste senario....maar je blijft er iets positiefs uithalen. En dat is dus overleven. Sterk zijn voor je mannetje en niet de moed verliezen. Kracht heb je wel meisje. Je bent rete sterk en je mag súper trots zijn op jezelf...zoals je het allemaal doet. Je zit nu midden in de grootste klote tijd uit je hele leven en nog weet je iedereen te vertellen dat het best goed gaat.

    Petje af voor jou Natasje.

    Ik denk elke dag aan jullie.

     
  • At vrijdag, 27 juli, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Lief Henriette en Petra....geweldig om weer van jullie te horen.

    Ik wens jullie ook alle goeds.

    Liefs van mij.

    Enne.....ik ga eerdaags wel weer eens wat tikken hoor. Ik mis het als de pest.

     

Een reactie posten

<< Home

 
eXTReMe Tracker