Morfine

Goede nacht allen,

Ik kan toch hélemaal nooit meer slapen. Aan de ene kant is dat wel lekker want je hebt héél véél tijd om dingen te doen. Je blijft lekker bezig zeg maar. Maar aan de andere kant is het ook wel vermoeiend. Niet slapen zorgt ook best wel voor wallen onder je ogen en van die mooie rimpels dáár waar je ze nooit had. Maar het zal me een biet wezen. De drijfveer om een béétje bijtijds naar bed te gaan is toch altijd het werk.
Ik heb woensdag gewerkt en ik moet zeggen dat het altijd weer een feestje is om op mijn werk te zijn want ik heb toevallig de leukste baan van iedereen. Ik hou van mijn werk, ik mag mijn werkgever en mijn gollega's erg graag en ik geloof zélfs dat ze niet eens zo'n hekel aan mij hebben.
Maar ik heb woensdag ook de eerste tranen gestort op mijn werk, bij Carla, tijdens een zéér emotioneel gesprek en Carla vond toen dat ik maar lekker thuis moest blijven de komende tijd. Als ik wíl werken ben ik van harte welkom, maar als ik thuis blijf is alles geregeld.
Ik mag dus lekker voor Huub zorgen en mijn kindjes en mijn beestjes en mijn huisje.
MAAR IK HOU OOK ZO VAN MIJN WERK!!!!
Lieve Car, lieve Steef, super van jullie om het zó op te vangen. Het is idd. bijna niet meer te combineren met de zorgen thuis. Maar dat jullie dat zó oplossen vind ik geweldig.
Maar wat zal ik jullie missen. Bewaar wel wat bloemetjes en roddels voor als ik terug ben ok?
Het is gewoon best zwaar dat je nu genoodzaakt bent om te stoppen met werken en dat je weet dat als je weer terug komt dan.......................nou ja, laat maar.

De afgelopen dagen waren zwaar voor Huub. Na de laatste bestraling maandag en de verhoging van de dexamethason werd de hoofdpijn niet alleen minder maar ik had het idee dat het zelfs erger werd. Hij had alleen geen hoofdpijn als hij sliep, en dat deed hij dus ook. Alleen maar slapen, voor zich uitstaren af en toe op de bank en dan weer naar bed. Niet meer in staat om een gesprek te voeren, niet meer eten. Hij is zó mager geworden, je weet niet wat je ziet.
Ik voelt me dan zó machteloos, er is niets wat ik voor hem kan doen om het te verzachten of te verlichten. Bij hem zitten, bij hem liggen, proberen te praten, medicijnen, thee en beschuitje pakken. Aan de kinderen vragen of ze hem eens een extra knuffel geven, wat ze dan ook gráág doen. Maar het is hem alemaal teveel. Hij wil maar het liefst alleen zijn.

GATVERDAMME WAT EEN KUTLEVEN. Sorry hoor, maar ik haal er op dit moment even niks leuks uit. Niets waarvan je kunt zeggen,''hee, da's gaaf of fijn, daar gaan we voor''. Zelfs voor Huub zorgen geeft geen voldoening, hij is in zichzelf gekeerd en is gewoon ZIEK.punt. Zijn wereldje is zo klein nu, hij werkt niet meer, hij kan geen auto meer rijden, hij kan (en wil) niet meer naar de voetbal, hij is geen moment zonder pijn, en wat voor Huub het allerergste is....dat wij daar allemaal verdriet van hebben. Hij trekt zich dat zó aan, ik,de kids, zijn ouders, zijn zusjes, zijn vrienden, zijn collega's, zijn voetbalmaatjes, alle vrienden en familie dus. wij hebben verdriet om en voor Huub. Dus als je hem belt en vraagt; Huub hoe gaat ie? Zal hij proberen om te zeggen; Ah joh, het gaat best lekker vandaag, ik mag niet klagen. Maar ondertussen barst hij van de pijn en ligt hij de hele dag plat.

Mijn lekkere sterke jonge knappe lieve spontane liefdevolle mannetje is gewoon even doodziek en dat kan en wil hij niet accepteren. Dus neemt hij de pijn maar op de koop toe.
Dus gisteren was ik het helemaal ZAT!!!!!!Ik ben gaan bellen met de D.den H. kliniek en vertelde de situatie. Er moet iets gebeuren nu, zei ik. Het gaat zo niet langer. Hij moet van die hoofdpijn af.
Sjezus nog an toe zeg, we leven nu in geleende tijd, hoelang nog? Niemand weet het. Maar hij glipt als los zand tussen mijn vingers door. Ik wil met hem nog even kunnen leven zolang hij nog leeft.
Ok, na veel 5en en 6en zouden ze een recept voor morfine faxen naar de apotheek. En dat heeft hij nu dus. Morfine......eng he???

Maar hij voelde zich wel een stukje beter vandaag, ik dacht''mooi, de jongens zijn aan het trainen, jij gaat je nu aankleden en we gaan er even uit, even naar de boys, da's goed voor Hupie.'' En na enig moed verzamelen ging hij mee. Een overvolle kantine, waar Huub toch wel vaak het middelpunt was, op zijn kruk tussen de rest van de mafketels, lekker Arie achter de bar in de maling nemen met Marcel samen, en úúúren lang bomen met Leen over......voetbal natuurlijk, lachen,lachen,lachen met Henk, Hans;nog een biertje????? ''Altijd, hoef je mij niet te vragen''. Dre, muziekje regelen? Arie;bittergarnituurtje???? Nee jongens; de vetpan mag niet aan vanavond. Uuuuuuuuren ouwehoeren over de vetpan van Arie, en de honger die ze toch allemaal hadden. Edje met zijn sterke verhalen.......

........het lijkt wel verleden tijd. Huub zat op een kruk, iedereen was blij hem te zien;Hupie gozer,Hupie kanjer, Hupie blij je te zien man,HupieBiertje?????
Huub zat met een sinasje voor zich uit te staren en verlangde gewoon naar huis en naar zijn bedje. En wat zei hij toen we naar de auto liepen....? ''Ik vind het zo lullig voor jou''.
We zijn een half uurtje geweest bij MSV, bij zijn maatjes, maar hij kan het gewoon niet meer.
En ik kan jullie wel vertellen dat als je Huub dan zo ziet zitten tussen allen, met een sinas en zijn magere lijfje en hij wil het liefste maar naar huis, dan ga je KAPOT hoor.

Ooooh wat zou ik nou graag die hele site vol willen schelden.

Ik ga bidden voor kracht, moed en doorzettingsvermogen, want ik ben het even kwijt,

Ik kruip tegen mijn liefie aan en ga hem vertellen dat morgen alles over is, dat hij weer gewoon kan gaan werken en dat hij zondag gewoon weer in het tweede speelt.
En dat hij dan gewoon weer lekker Arie in de maling kan nemen.

Slaap zacht allemaal, Monique.