Getuigen gezocht......

Hoi hoi allemaal,

Afgelopen woensdag was het eerste getuigenverhoor. Om 9.15 u. was ik al in de rechtbank in Rotterdam met Yvonne, pfffffff.....gelukkig niet alleen. Ik was best nerveus en was blij met het gezelschap.
Dat is best een vreemde wereld waar je ineens instapt. Strenge controle bij het binnenkomen en een detectie poortje alsof je op Schiphol loopt.
En dan ál die zwart gejurkte mannen en vrouwen, het lijkt wel een sekte. Mijn advocaat is een wéreld vent die echt voor ons door het vuur gaat en zich er stevig in vast bijt. Het gaat ook allemaal best goed komen, daar heb ik alle vertrouwen in. Maar het gaat wel een hele poos duren. Ik heb de tijd. Ik strijd door.
We zijn ruim 3 uur binnen geweest, ik had het idee dat het een kwestie was van een verklaring afleggen en dan klaar. Maar neen.......da's iets té simpel. Ik ga niet in op alles wat er besproken is. Dat komt allemaal nog wel, maar één schandalig detailtje kan ik wel met jullie delen, de huisarts is nu aan het liegen dat hij barst.
En dan zélfs over de plek waar bij Huub de moedervlek zat.

Dat is niet verstandig van hem want er zijn toch wel vele getuigen die precies kunnen vertellen wáár bij Huub een melanoom groeide......tóch????????

Dat wordt dus volgens mijn advocaat mijn werk de komende weken, foto's van Huub verzamelen met ontbloot bovenlijf : zomer 2005. Dat moet niet zo moeilijk zijn en ik heb ook al wat gevonden. Foto's waarop het melanoom duidelijk te zien is. Errûg confronterend om daar mee bezig te zijn kan ik wel zeggen.

En..........

Getuigen die in de zomer van 2005 Huub in zijn blote bassie hebben gezien en zich nog kunnen herinneren wáár het melanoom zat en hóe het er uit zag.

En die ook bereid zijn om te getuigen voor de rechtbank als dat nodig is.

Ik heb al een heel lijstje mensen in gedachten, die ik eerdaags ga benaderen. En meer ga ik er niet over zeggen. Wordt vervolgd........

Vriendinnetje Carla heeft me vreselijk goed geholpen door er voor te zorgen dat we weer fietsen hebben staan. Wat lief is dat hé, gewoon belangeloos helpen, zonder iets terug te willen hebben. Nou ik maak het nog wel een keer goed met je hoor Car.
Wij zijn er super blij mee.

Gisteren ( vrijdag ) werd ik opgehaald door Frans en Karin, Frans is een collega van Huub. We hadden dit weekend het regio uitje van de RVS.
Het was erg bijzonder om mee te gaan moet ik zeggen.
We moesten verzamelen in een restaurant in Udenhout. Daar begonnen we met een lunch. Ik keek zo eens om me heen en voelde me best even verdrietig, daar zit je dan tussen ál Huub zijn collega's en hun vrouwen. Maar geen Huub te bekennen. Verdorie.
Toen heb ik maar besloten om er het beste van te maken want ik was er nou toch. En het voelde ook wel weer lekker vertrouwd, ik heb al die jongens best vaak gezien de laatste periode van Huub zijn leven en ook daarna zijn er een aantal die het niet af laten weten en die ik nog regelmatig zie of hoor.
En wat ik erg bijzonder vond was dat ik echt het gevoel had dat ik er nog bij hoorde, ik heb niet één moment gehad dat ik me alleen voelde of dat ik erbuiten stond.
Hahaha dat is toch maar mooi míjn ING familie...zoals Frank het altijd noemt......tóch Frank?
''Je bent en blijft lid van de ING familie Monique'', nou.....best een fijn gevoel hoor Frank.'

Na de lunch hadden we een puzzelrit met de auto naar de plaats van bestemming. En dat was Park hotel Rooding in Valkenburg. Daar hebben we een poosje lekker zitten pilzen, opfrissen omkleden en wéér lekker eten.

Na het eten zijn we met 30 man in een taxi gestapt en naar Holland Casino gegaan. En dat was een erg leuke ervaring.
Het was ''Vegas'' night en Lee Towers trad op. We kregen een hele uitleg, speel fishes en toen konden we onze gang gaan.

We hebben wel vreselijk gelachen; ik verbaasde me enorm over hoeveel oude mensen daar achter die kasten zitten, hélemaal van de wereld, met een tasje en een asbak, peuk in de kanis en een bakje met muntjes. En maar drukken op die knoppen en maar trekken aan die kasten. Gewéldig......het zal je oma zijn. Nee echt, er zaten vrouwtjes bij van in de 70 als het niet ouder is. Je meet je dan ook direkt een oordeel aan. Zo van: ''vréselijk toch, moet je dat nou zien zitten, die zitten hier het hele pensioen er doorheen te slaan". Jeanette, Karin en ik hebben alleen al de avond van ons leven gehad door daar naar te kijken en daarover te oordelen.

Totdat we het zelf ook maar eens gingen proberen....''ik gooi er echt maar een tientje in hoor, méér niet''. Uhhuh.... na een uur zaten we er als een stelletje verslaafden bij...mét een sigaret in de giegel en een asbak, drankje én een bakje met muntjes voor ons.....hélemaal gefixeerd op de kast. En WÁT voor spel we hadden uitgekozen zeg.....ja, helemaal ge-wel-dig!!! BINGO!!!!!!
Van alles wat je kan doen in een casino zaten wij achter de bingo kast. Maar we hebben er wel vreselijk om gelachen. Uiteindelijk hadden we het zelf ook wel door dat we er bij zaten als een stelletje koekwouzen. En ook de mannen wezen ons er wel op. Die wilden toch wel érg graag terug naar het hotel met de taxi.
Om 2 uur waren we terug in het hotel en zijn we lekker naar bed gegaan. De eerste keer in mijn leven dat ik alleen in een hotel sliep. De eerste keer dat ik een eenpersoons kamer had.
Maar ik had een grote foto van Huub bij me. Die stond op het nachtkastje.

Vanmorgen lekker ontbeten en de brakke koppies vielen mij mee. Er zijn er een aantal doorgegaan vannacht maar die waren ook gewoon aan het ontbijt vanmorgen. Na het ontbijt ging de groep nog de grotten in en daarna lunchen maar ik ben met Karin en Frans naar huis gegaan. Kev en Esmée waren alleen thuis en ik wilde ook wel weer erg graag naar huis.
met Karin en Frans nog even naar het graf van Huub geweest........héérlijk om er weer even te zijn. Weekend afgesloten. Frans zei toen we wegreden'' Dág Hupie.....''.

RVS mannen en vrouwen, ik heb het heel erg naar mijn zin gehad en dat is ook dankzij jullie. Iedereen was erg lief en ''gewoon''. Soms ging het over Huub, maar vaak ook niet. Het was gewoon een ontspannen uitje. Lekker. Hoop jullie nog vaak te zien.

Liefs van Monique.