Huub en Monique's weblog

Het verhaal van hoop en vrees,geluk,liefde en angst. Maar bovenal het varhaal van mijn moedige man en zijn strijd tegen Melanoom kanker. En de strijd die ik daarna gevoerd heb. Met vallen en opstaan zal ik het zónder mijn grote liefde moeten doen. Ik zal hem altijd dankbaar blijven voor alles wat hij mij gegeven heeft.

01 februari 2007

Een ietsie pietsie dippie.......



Oftewel een jankbui van hier tot Tokio......en het ging zó lekker vandaag. Gisteren gewerkt, vandaag gewerkt.......en het ging ''gewoon'' lekker. Esmée die ook erg werkzaam is in de bloemetjes, áls ze tijd heeft en zin ( en zin hééft ze ), loste mij al erg vroeg af. Ze had maar een paar uurtjes les vanmorgen en kwam daarna naar de winkel en toen kon ik weg. Esmée heeft de rest van de middag met Suus gewerkt en het gaat hartstikke goed met haar.
En léuk dat ze het vind......gewéldig hoe die kleine smurf boeketjes staat te maken.
En ik was erg blij dat ik zo vroeg weg kon want morgen ga ik met mijn oud collega'tjes een weekend weg.
Ik wilde voor het weekendje nog wat boodschappen doen, en ook voor thuis natuurlijk. Ik laat 2 hongerlappen alleen thuis ( wat ik al rete moeilijk vind ) en daar moet wel wat voer voor zijn.
Het is de eerste keer dat Esmée een weekend alleen thuis blijft, natuurlijk wel mét Kevin.....maar tóch. Getver.......maar vertrouwen hebben moeders, het móet toch een keer. Lona wordt vanavond opgehaald door Henk, dus die is in ieder geval onder de pannen.
Dit is voor het eerst sinds ik kinderen heb dat ik ze alleen thuis laat. Maar het zijn kanjers....en ze kunnen het....dat wéét ik, maar het is mijn eigen gevoel.
Geen Huub thuis die wel voor ze zorgt.....''gewoon'' niemand meer.

Maar ik heb er wel even héél veel zin in om weg te gaan, even geen zorg, even lol maken, even helemaal niks......dat dacht ik tenminste, maar ik weet nu al dat ik mijn zorgen mee ga nemen, dat ik ze om de haverklap ga bellen.
Het is ook zo dubbel, aan de ene kant heb ik er best zin in en aan de andere kant moet ik morgen gewoon werken, maar er liggen nog wel een paar wassen die gedraaid moeten worden, de kinderen moeten morgen zelf nog wat boodschappen doen, ik ben nogal wat vergeten. Ik moet straks nog een schaal Lasagne maken. Ik moet nog strijken, ik moet mijn spullen nog pakken.....ik moet ik moet ik moet.
Het vloog me even naar de keel vanmiddag.
Kids kwamen thuis, alle kaarsjes waren aan, lekker gekookt, c.d'tje aan.....gezellig gezellig.
Fout c.d'tje.....Acda met Ren Lenny Ren, Billy Joel met Piano Man, Christina Aguillera met Hurt, Robbie Williams met Angels en REM met Everybody Hurts enz enz.
Fout fout fout......één groot tranendal. Huub's muziek en herinneringen. En van het gevoel ''het gaat best lekker vandaag'' in één klap naar het gevoel ''ik red het nóóit zonder hem''. En Godskolere wat mis ik hem.

En toen stond ook nog eens een bloemist aan de deur met een levensgroot boeket van het televisie team dat hier maandag gefilmd heeft met een kaartje waarop staat dat ze me bedanken voor het delen van mijn verhaal.
En toen kon je me lekker opvegen.

Daarna zat er ook nog een héél dik pakket bij de post van de advocaat......de huisarts heeft een verweer ingediend ( logisch ) via zijn advocaat bij het Medisch tuchtcollege.....met een KONT verhaal. En natuurlijk kèn ik zijn gekonkel en zijn leugens al wel.....maar als je het dan zo weer eens leest dan breekt je hart weer en word je wéér boos en verdrietig.
Ik heb REM nog maar eens knetterhard aangezet en een biertje gepakt en het hele verhaal nóg maar eens doorgelezen. KONTverhaal.......echt één grote leugen.
Maar ik ga dóór HUISARTSJE.........jij zal nog eens wat meemaken. Heb jij verdomme je diploma's bijeen gespaart door BleuBand punten te sparen ofzo?

4 April is het getuigen verhoor. Ik sta strak en ik ga ervoor.

Ik zat daarnet nog wat foto's uit Barcelona te bekijken.......wát hadden we het leuk. Dat komt echt nóóit meer terug. Alles zal altijd anders zijn. Alles.......ik mis hem zo.....

Monique.

7 Comments:

  • At donderdag, 01 februari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Kom op Monique, denk aan wat ik straks zei. Luister vooral naar jezelf en doe geen dingen die je niet wil. Zorg dat die trein niet te snel gaat. Hoewel ik (nog) niet zover ben als jij, weet ik gewoon hoe jij je moet voelen. Die dagelijkse dingen die moeten, moeten, moeten, zijn voor mij ook vaak killing.

    Maar écht Monique, na ieder dipje komt toch altijd weer een betere dag, daar hou ik me een beetje aan vast.

    En die huisarts...ook al ken je zijn verhaal, het is toch weer klote om te horen. Net als mijn baan, vanaf vandaag ben ik uit dienst en dat wist ik, maar het voelt toch kut. Ben gewoon werkloos nu, ik kan het nog niet geloven.

    Ik hoop, dat je een fijn weekend zal hebben meisje en als jij je moppies wilt bellen, dan doe je dat toch gewoon? Weet je nog...? Wat jij wil...

    Liefs Natas

     
  • At vrijdag, 02 februari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    hoi meis,

    ik weet eigenlijk niet wat ik moet schrijven maar zoals natasja schrijft doe alleen dingen die je wilt en vooral niet wat je niet wil.

    Het is ook een heftig weekje geweest met de opname,s!!
    Gooi alles er lekker uit.krop het niet op !!

    Ik hoop dat je het toch een beetje gesellie krijgt van het weekend.Even je verstand op nul!!

    ik spreek je nog wel
    liefs Shirley

     
  • At vrijdag, 02 februari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Hé Natasje, weet je, ik heb hartstikke veel zin in een weekendje weg, het is meer het gevoel de kinderen alleen thuis te laten én.....en dat klinkt misschien raar, Huub in maassluis achter te laten, gek hé? Zijn kaarsje brandt non stop, en die zal dit weekend voor de eerste keer uit gaan. Slaat misschien nergens op maar dat vind ik een onbehaaglijk gevoel.

    Maar ik besef ook héél goed wat een bofkont ik ben met zoveel lieve mensen om me heen die me er graag bij willen hebben. En we gaan echt wel flink feesten hoor. Strakjes weer eens goed slapen (hoop ik )en dan kan ik er morgen wel weer tegen.

    Wat jammer dat je zo ver weg woont, wij kunnen nog wel iemand gebruiken in de bloemenwinkel.

    Ik heb er aan gedacht hoor vandaag, en je bent gewoon smerig behandeld.Ze hebben je knap laten vallen he? Kom op meisje, laat je niet op je kop zitten. Er komt vast iets moois op je pad, met collega'tjes die het wel goed met je menen en er wel voor je willen zijn. We spreken snel af oke? Dan gaan we lekker eten samen.Volgens mij hebben we heel wat bij te kletsen. Knuffel voor Thomas en de kids, kus en alle kracht voor jou.

    Liefs, Monique.

     
  • At vrijdag, 02 februari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    He Shir, jij zit ook laat nog te rammelen. Ons berichtje kwam tegelijkertijd door.

    Thnxxx voor je bemoedigende woorden altijd.

    Volgende week maar weer eens flink MSV'en hé?

    Dikke kus.....

     
  • At vrijdag, 02 februari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    Ik kan me zo voorstellen dat er in jou omgeving écht wel mensen zullen zijn die die dat kaarsje laten branden voor Huub en jou...
    Have fun 't weekend!!

    Natas

     
  • At vrijdag, 02 februari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    ha monique

    ik kan het me allemaal wel zo,n beetje voorstellen
    dat je afentoe van die dipjes hebt

    maar ondanks dat hoop ik toch dat je een fijn weekend hebt gehad

    en als het niet lukt laat je dan gewoon lekker gaan dat lucht alleen maar op

    maar je wrekt in een bloemen winkel in wat voor plaats staat deze winkel
    ik maak kinderschilderijen en die hangen ook in een bloemenwinkel lekker vrolijke schilderijen

    nou liefs marlijn

     
  • At vrijdag, 02 februari, 2007, Anonymous Anoniem said…

    ik hoop dat jullie een onwijs tof weekend hebben, inderdaad even alles loslaten, gaat natuurlijk nooit helemaal lukken, maar toch.en die huisarts staat nog wat te wachten,dan kent hij mo nog niet!!!
    heel veel succes daarmee en we zitten straks allemaal voor de buis. dikke knuf ellen

     

Een reactie posten

<< Home

 
eXTReMe Tracker