Onrust.

Ik heb onrust. Ik kan me niet concentreren. Ik heb gewerkt vandaag en wilde daarna thuis eens lekker met een boek op de bank. Ik heb geen letter gelezen.
Ben toen maar een uurtje gaan slapen.
Daarna van boven naar beneden en weer terug. Ik wilde íets verzinnen, moest íets doen. Tuurlijk, ik kan altijd de stofzuiger pakken, toilet schoonmaken, keuken uitsoppen of sokken stoppen, maar ik wilde iets leuks of iets crea's doen. Ik wil mijn hersenen weer eens gebruiken. Niet alleen maar tussen het opstaan en het naar bed gaan op de automatische piloot de dingen doen die gedaan móeten worden.
Lekker en verantwoord gekookt ( want ik moet vréselijk balansen ná het afgelopen weekend ), gegeten met de kinderen, beetje gekletst ( ze hebben alletwee een bere goed rapport trouwens, daar ben ik zeer trots op aangezien ze het ook wel voor hun kiesjes hebben gekregen ), opgeruimd en toen ben ik weer eens achter internet geklommen.

Ik heb weer eens wat sites bezocht over melanoom kanker en huidkanker in het algemeen. Ik heb wat info uitgeprint waarvan ik het idee heb dat het zou kunnen helpen in verband met de rechtzaak. En als je dan zo al die sites bezoekt en leest, mijn hemel wat is het toch een klote ziekte en wat gaat er een hoop mis. Wat is er een hoop leed, met náme onder jonge mensen.
Wie weet bijvoorbeeld dat óók overmatig zonnenbanken melanoom kanker kan veroorzaken?
We horen wel eens wat over huid kanker maar denken dan al snel.....Oooooh, het is MAAR huid kanker.
En als ik dan zo zit te spitten krijg ik ook mijn energie weer terug. Ik moet er maar eens aan gaan beginnen. Ik heb het al heel lang in mijn hoofd. Ik móet er iets mee doen. Ik wil er verder mee. Ik weet nog niet precies hoe en óf het me gaat lukken, maar ik wil meer aandacht voor Melanoom kanker.Ik zit midden in de rechtzaak ( 4 april is het volgende getuigen verhoor, er zijn 3 getuigen opgeroepen ) en ik leer elke keer een beetje meer.

Ik ga schrijven. Mijn doel is om een boek te schrijven, of me dat lukt weet ik natuurlijk niet maar ik ga er aan beginnen.

Als ik dan daarnet op huidkanker startpagina.nl zie dat ook daar onze weblog te vinden is dan moet het toch lukken om méér te doen dan alleen de log bijhouden.

Waar ik ook van baal is dat ik nog niks over Huub zijn steentje heb gehoord. Het is inmiddels toch al weer 8 februari. Morgen moet ik pas laat naar mijn werk dus ik ga morgen maar eens informeren hoe het zit.
Van mij mogen ze een beetje actie gaan ondernemen.

En tsja......dan is het ook weer donderdag hè. Nog niet zo heel lang geleden was de donderdag dé trainingsavond van Huub, en ik vond het knots gezellig om tegen tien uur ook een biertje te gaan drinken. Sjezus we hebben wat afgelachen in de kantine. En dan natuurlijk steevast véél te laat naar bed. En omdat het zo gezellig was kwamen er steeds meer vrouwen op de donderdag avond even ''gezelli'' wat drinken. Niet álle mannen waren daar nou zo blij mee, het was tenslotte hún avondje. Huub vond het alleen maar gezellig als ik er was en dat ben ik tot op het laatste moment dan ook blijven doen. Zijn laatste trainingen ging ik zowiezo mee, omdat hij geen auto meer kon rijden. Kun ja nagaan..........maar wél blijven trainen. De bikkel.
Zelfs toen hij hij ziek op bed lag de laatste weken ben ik tijdens het uitlaten van Lona even de kantine binnengestapt om de jongens even te zien en een biertje te drinken. Ik geloof dat ik een kwartier binnen ben geweest en toen op een holletje weer naar huis. Het voelde niet goed, Huub was ziek en ik behoorde bij hem te zijn.
Daarna ben ik ook nooit meer geweest op donderdag. Soms mis ik het ontzettend, net als nu dus. Maar ik ga echt niet in mijn eentje de kantine in ná een trainingsavond.
Het voelt niet goed nu Huub er niet meer is. Maar ik heb wél onrust.......ik moet iets doen, ik moet iets doen, ik moet iets doen.
Misschien ga ik straks wel even langs bij de wijkvereniging. Eens horen hoe de plannen er voor staan wat betreft de avond voor Stichting Doe Een Wens.

Dat wordt toch ook een mega avond, helemaal geweldig. Wijkvereniging kwam met het idee, de mega week bij MSV heeft de tent een avond ter beschikking gesteld, RVS doet mee als sponsor en Huub zijn naam wordt er aan geplakt.
Waar hij via zijn werk ooit mee begon ( de folders Doe Een Wens uitdelen bij de wijkvereniging ) heeft hij nooit af kunnen maken. En dat gaan ze nu vóór hem doen tijdens een avond vol van muziek en vrienden. Met als doel de wens van een ongeneeslijk ziek kind in vervulling te laten gaan en zoveel mogelijk donoren te werven. We verwachten dan ook een tent vól.

Wat zou Huub trots zijn.

Ja, dat ga ik doen vanavond.

Liefs van mij. Monique.