Wát een inpact......

Esmée en ik zaten zondag ochtens samen op de bank met het zweet in onze handen en hartslag 800. Echt bloednerveus waren we. Maf eigenlijk hè?
Rond half 11 had ik al zo'n 8 bakken koffie op en rond 11 uur kwamen de sms'jes binnen.
On-ge-loof-lijk......vanuit heel Nederland, om te vertellen dat men klaar zat en keek, en ons veel sterkte wenste en aan ons dacht. Kippenvel kreeg ik ervan.
Ik heb tijdens de uitzending flink zitten snotteren....er kwam 5 jaar in een notendop voorbij. Van vakantie's in Frankrijk via huwelijk tot begrafenisstoet.
Maar het is geworden zoals ik gehoopt had. Ik heb echt het gevoel dat ik mijn zegje heb kunnen zeggen......en dat voor héél Nederland. Wie krijgt zo'n kans? Ook al is er nu maar één iemand die met een veranderende moedervlek naar de huisarts holt, dan ben ik al tevreden.

Maar de inpact die het zou hebben ná de uitzending had ik even niet overzien. De hotlijn was geopend. Telefoon bleef rinkelen, sms'jes volgde elkaar zo snel op dat ik niet meer wist of ik nou de telefoon moest opnemen of berichtjes moest openen.
Ik ben maar onder de douche gedoken en heb Esmée de opdracht gegeven om door te geven dat ik even de stress van me af aan het spoelen was.

Dat hoorde ik haar ook al zeggen door de telefoon toen ik naar beneden liep:''sorry, maar mama is even de stress van zich af aan het spoelen''. Hahaha, mijn persoonlijke secretaresse.
nadien heb ik wel wat mensen terug gebeld.
's-Middags had ik een verjaardags borrel bij Loek en Janny en toen heb ik mijn telefoon thuis gelaten. Vanmorgen zag ik dat ik alweer wat gemiste oproepen had.

Ik ben eerst met Marjan naar de begraafplaats geweest en zij heeft de bouwvakkers helm van Bert Visscher bij Huub neergelegd. Alleen Bertje Vis fans en diegene die weten hoe gek Huub daarop was zullen het snappen als ze een bouwvakkers helm op zijn graf zien liggen.
Mar wilde héél graag een keer mee en heeft hele mooie foto's gemaakt. De zon scheen weer eens, daardoor was zijn naam in glas extra mooi, de bloemen staan weer vers en de kaars brandt non-stop. Als ik ze binnen heb zet ik wel een foto op de log. Kan iedereen zijn plekje zien.

En zo is er wéér wat afgerond, zijn plekje is klaar, de t.v. uitzending is geweest, nu nog de rechtzaak, avond Stichting Doe Een Wens, Huub Nijkamp voetbal bokaal....allemaal dingen om nog naar uit te kijken. Heerlijk om er zo bij betrokken te zijn, om met ál die mensen samen te werken aan evenementen die de herinnering aan Huub zijn.

En voor het geval ik ná dat alles achter de rug is me ga vervelen, en niets meer heb om naar uit te kijken en om te voorkomen dat ik dan 3 maanden onderduik in een kasteel in Frankrijk, hebben Loek en Henry me gisteren gevraagd of ik secretaris van de wijkvereniging wil worden.
Vorig jaar hadden ze Huub daar al over benaderd en die wilde dat graag op zich nemen, maar dat is er natuurlijk niet meer van gekomen.
Nu ga ik het dus op me nemen. Ik moest er maar eens goed over na denken, nou.....dat hoeft niet hoor. Dat vind ik wel erg leuk. Ik krijg het alleen maar drukker ipv. rustiger.

Nou goed, da's dan het begin van het her-ijken.

Bedankt iedereen voor de hartverwarmende reacties. Het deed Moniqueje weer súper goed.

Liefs van mij.