Wat is een jaar......wat is tijd.

Hoi allemaal, ( of als iedereen denkt daar heb je háár weer...ze zou toch stoppen en we willen het niet meer lezen......Hoi niemand). Maar ik wil zo graag nog even.

28 juli 2006....Huub kreeg de scan van zijn hoofd en het was foute boel. Het aftellen was begonnen, maar dat het allemaal zó snel zou gaan had toch echt niemand gedacht. Al een jaar geleden zaten we met z'n allen in deze ellende, in die vreselijke wanhoop. Er was er maar één die tot het laatste moment bleef hopen.....en dat was Huub zelf. Misschien tegen beter weten in......maar het hield hem wel sterk tot het laatste moment. Hij was een voorbeeld van doorzettingsvermogen en kracht voor me....wat heb ik veel van hem geleerd zeg.

Een jaar alweer, wat is een jaar, wat is tijd? Het lijkt wel gisteren........

Een jaar geleden zat hij nog op een klapstoeltje in het gras voor de caravan naar de Tour te kijken. Wat zou hij gesmuld hebben van alle toestanden en misstanden die nu de Tour domineren.

Elke avond sluit ik af na het Tour journaal van Mart Smeets met de klanken van Dalida, dan proost ik even naar zijn foto en zou ik willen dat hij het nog samen met me kon zien.

Ik heb nog nooit zo intensief de Tour de France gevolgd als dit jaar. Een stukje nostalgie die ik er in blijf houden. Die Tour.....dat was echt zo het vakantie gevoel voor ons, de zomer was begonnen, die prachtige plaatjes door heel Frankrijk heen. En ach, dat was misschien meer mijn gevoel, voor Huub stond toch wel de sport op nummer één.

En dan de auto in.......kippenpootjes en gehaktballetjes en een kan koffie tussen mijn benen, en karren maar. 900 of 1500 kilometer. Het maakte niet uit. Het was héérlijk en gezellig. Kids achterin met een overlevings pakket.....muziekje in de c.d.speler en maar meezingen.

Al weer z0-lang-geleden. En toch.....ook nog maar gisteren.

En nu ga ik volgende week met mijn broer, Amber mijn nichtje en Esmée de 1500 kilometers aan. Kippenpootjes, gehaktballetjes en een kan koffie tussen mijn benen, de meiden een overlevings pakket mee achter in de auto, muziekje aan, meezingen en óp naar Frankrijk. Eerst 3 dagen naar Euro Disney, dan dóór naar Spanje voor 10 dagen en op de terugweg nog een paar dagen Parijs afstruinen.

We hebben er alle vier ontzettend veel zin in, we maken volop plannen en woensdag ( op Esmée haar verjaardag, het kleine meisje wordt 14) gaan we boodschappen doen.

Henk zei:''ik duw de kar, en jullie gooien hem vol''. Ik vraag me af of hij na die uitspraak de blikken op de gezichten van Amber en Esmée heeft gezien. Een kar volgooien......dat laten ze zich geen twee keer zeggen.

Deze vakantie gaat een héél bijzonder familie album opleveren. Broer en zus met de kids.

Weet je, we gaan maar gewoon lekker genieten. We kunnen het allemaal gebruiken denk ik, want er is nogal wat gebeurt in een jaar tijd.

En Huub......? die gaat gewoon met ons mee. Die zit gewoon naast ons als we een biertje drinken op de Ramblas in Barcelona.

Fijne vakantie, fijne zomer allemaal. We gaan elkaar weer zien.

liefs van Monique.