33 jaar!!!!!!!!!!!

............zou Huub vandaag geworden zijn. Ik weet nog goed dat Huub zo'n anderhalf jaar geleden tegen mij zei: ''Mo, de 32 haal ik wel, maar de 33 ben ik niet zo zeker van''. Ik zei toen tegen Huub:'' ben je gek joh, jij haalt de 100, de 33 zéker''.

Wat een kut dag is dit zeg.........bedankt lieve vrienden voor het ''vieren'' van Huub's geboortedag ( verjaardag klopt niet helemaal meer), bedankt lieve collega's voor het massaal sturen van berichtjes.

Ik heb nog nooit zó stuk gezeten als nu. Sjézus mán..........wat mis ik mijn mannetje. Wat mis ik mijn maatje.

Als ik één sterretje kon plukken,

en ik zou daardoor nog éénmaal je lach zien,

en ik zou daardoor nog éénmaal je stem horen,

dan zou ik nu nog een trap naar de hemel bouwen.

lieve lieve schat.........je zou nu verjaren, je mag het niet meer meemaken, wij branden hier de kaarsjes voor je, praten over je en we missen je zo.

Mijn God mijn allerliefste, wat mis ik je. .............Ach Hupie toch.......

Een half jaar..........

Lieve allemaal, het is al weer een half jaar geleden. Een half jaar geleden dat Huub er het ene moment nog wel was en het andere moment niet meer. 10 voor 11 vanavond een half jaar geleden.

Al een half jaar geen sjaggies meer voor hem gedraaid, al een half jaar geen ''het dondert en het bliksemt en het regent meters bier'' uit zijn keel, al een half jaar geen waanzinnige knoflookgeuren als ik uit mijn werk thuis kom, geen glaasje wijn wat klaar staat, geen thriller of krant meer op het toilet, geen overhemden meer in de was, geen politieke discussie's, geen uitleg over ''buitenspel'', nóóit meer geklaverjast, geen warm lijf meer op de bank bij een goede film, Bertje Vis is láng niet zo leuk in mijn eentje, trouwens......niks is zo leuk in mijn eentje.

En al een half jaar die héérlijk veilige armen niet meer om me heen in bed. Morgen gezond weer op......zei hij altijd.

Een half kloterig klote jaar.

Bewust ben ik vandaag niet bij de pakken neer gaan zitten......het was héérlijk weer en ik heb gedaan wat we normaalgesproken met z'n tweetjes gedaan zouden hebben.

De tuin opgeruimd, planten gesnoeid, naar de Doe het zelf zaak gereden en een blik bankiray olie en kwasten gehaald en het hele tuinstel in de olie gezet. Gaat met z'n tweeen tóch wat sneller dan alleen. Toen ik eindelijk klaar was vanmiddag heb ik mezelf maar een Roséetje ingeschonken en ben in het zonnetje gaan zitten. Ook geen zák aan in je eentje.

Zou ''in mijn eentje'' ooit weer leuk worden?

En het is waar wat men altijd zegt......na een half jaar komt de klap, dan komt het besef écht. En dat is ook zo. Ik mis hem nu meer dan ooit tevoren. Ik weet ook af en toe niet zo goed wat ik nou met mezelf aan moet. Voor Kevin en Esmée probeer ik het zo gezellig mogenlijk te maken . Maar ik zit af en toe op de bank......tsja.......en dan?

Ik ben nu ook even thuis, werk even niet (schuldgevoel......ben niet echt ziek toch? Niemand ziet iets aan me) maar da's de buitenkant. Ik moet mijn leven weer op gaan pakken maar nu alleen. En ik heb altijd alles alleen gedaan in mijn leven, maar dat red ik nu even niet. Ik heb wat hulp van huisarts en maatschappelijk werk.

En ik heb héél veel lieverds om me heen, lieve familie en vrienden.

Maar zo'n dag als vandaag moet je tóch alleen doen.

Esmée vroeg vandaag wat er nou met hen gebeurt als ik ook zou komen te overlijden.......dúuuuuus......héél gesprek gehad met allebei, eerdaags maar eens wat op papier zetten. En dat zijn zo van die dingen die hier dubbel en dwars spelen. En dan moet je in je eentje beslissingen nemen die je normaal gesproken met je partner maakt. Nu maak ik ze dus maar met de kids.

Problemen en vragen en zorgen die er best wel inhakken als je 20 en 13 bent.

Twee dagen waar ik erg naar uitkijk zijn donatie avond Doe Een Wens en de Huub Nijkamp Bokaal. Het gaat écht geweldig worden.

Tussendoor ga ik een weekje met Yvonne naar Puerto Rico......een week maffen op mijn rug in de zon. Mar en Janny zorgen voor Huub zijn kaarsje als ik er niet ben.

En dan donderdag heb ik afgesproken met Natasja, als het een beetje meezit komt zij naar Maassluis. Afwachten maar. Thomas heeft vandaag zijn vijfde bestraling gehad. Zijn koppie zit ook vol met uitzaaiingen. En dat grijpt me bijzonder aan. Hij gaat zó de zelfde weg als Huub destijds.

Ik voel me machteloos....kan niet écht iets voor ze doen.......ik kan er alleen maar zijn als het nodig is.

Deze foto kreeg ik ook weer van een collega van Huub........het is nog niet eens zo lang geleden.

Wat is het allemaal snel gegaan, wat keek hij uit naar de wedstrijd van Oranje waar we ook kaarstjes voor hadden gekregen........die wedstrijd daar ben ik met mijn broer naartoe geweest.....toen was Huub net overleden.

En dat is al weer een half jaar geleden.

Een half jaar. Liefs van mij.

Avond Stichting Doe Een Wens begint een olie vlek te worden.

En met dat de olie vlek groter wordt, word ik nerveuzer. En dat is puur omdat ik zie wát een puist werk er verzet wordt door zó ontzettend veel mensen. Geheel belangeloos, en iedereen wordt nu aangestoken door het virus. Zelfs een oude kennis van mij uit de flat waar we vroeger woonden loopt nu heel Maassluis door om bij winkels flyers op te hangen en inschrijfformulieren neer te leggen. We doen het allemaal voor het goede doel........maar ook om postuum Huub te eren zei ze tegen me. Haar zoon loopt sposoren ( grote bedrijven hè...) te benaderen....gewéldig. Ik heb haar dus jaren niet gezien hè? Petje af Corry Dekker, ik zat met een brok in mijn strot.
Loek en Henry die zo ontzettend veel werk verzetten, ik zie ze steeds enthousiaster worden.

Er zijn optredens, zangers,dans en muziek. De RVS is er. Een collega van Huub die zelf een ziek kindje heeft ( Huub heeft daar in het begin van de weblog een stuk over geschreven) waar een wens van in vervulling is gegaan, zal de avond openen met een uitleg. Stichting Doe Een Wens is er zélf, met wensput en al. Zij kleden ook de zaal aan. De burgemeester opent vervolgens de avond.
Het kan niet anders dan een knal avond worden. Maar ook een emotionele, tijdens de vergadering liepen de tranen al over wangen. We hedden al bedacht om die avond zakdoekjes te gaan verkopen. Opbrengst voor de Stichting.

Er zal aan het begin van de avond ook bekend worden gemaakt of we één of meerdere kinderen uit de regio hebben waar we de wens van in vervulling kunnen laten gaan.
En dan wordt het knallen...de wensput vullen met knaken.........donatie formulieren invullen. Al is het maar één euro.
Zingen, dansen en een biertje(of wat anders) drinken.
Aan het einde van de avond zal bekend worden gemaakt welk bedrag er is opgehaald.
Kon Huub dat zelf maar doen......wat zou hij trots zijn.

Ik zou bijna zeggen.....begin maar alvast met doneren. Kijk naar je eigen gezonde kinderen en bedenk hoe gelukkig je een ziek kind kan maken. ( Brutaal hè?).
Maar op deze avond gaan we met zijn allen het werk dat Huub nooit heeft kunnen afmaken.....vóór hem afmaken. We dragen de avond op aan hem. En daar hebben we veel voor over.

27 april. Een bijzondere avond in een feesttent in Maassluis. Je bent bij deze uitgenodigd.

Liefs van Monique.

Al twee keer mijn héle verhaal kwijt, ik ga het in stukjes proberen.

Huub in zijn óh zó geliefde Kuip.

Deze foto kreeg ik van de week van Vincent ( idd. Koeke.....).
Vorig jaar waren ze een dag met alle collega's in de Kuip en Vincent had deze foto nog in zijn telefoon staan.

Ik ben er erg blij mee Vincent, maar dat had ik je al verteld.

Heeft Huub hem zelf wel eens gezien?


Erg frustrerend: ik heb nu al 3 keer een héél verhaal geschreven maar op de een of andere manier komt het niet door. Het stukje met foto dus net wél. Ik probeer het nu in stukjes te posten. ben benieuwd of dit gepakt wordt.

Ja dus......maar de rest van het verhaal pakt ie niet, en ik ben al een uur of 3 bezig. Volgende keer meer.

liefs

Zonnestraaltje.....

Hoi allemaal, het was weer een lekker druk weekendje. Maar wel allemaal leuke dingen. vrijdag gewoon gewerkt tot 9 uur en daarna de kroeg in. Thuis was het stil en leeg dus dan maar erop uit. Was gezellig. Altijd bekenden, dus altijd aanspraak en wat te lachen. Zaterdag kwamen Margré en Jasper en the little ones. Het was gezellig, ze zijn gelukkig blijven eten, eindelijk weer eens een tafel vol. Margré vertelde nog dat ze de foto van Huub zo mooi vond in Kies Beter met de zon in zijn haar en waarop hij zo naar beneden kijkt. Ik heb hem haar gelijk gemaild en deel hem nu maar met iedereen. Mijn zonnestraaltje..............

Moeilijk moment vind ik altijd weer als ze weg gaan en ik krijg nog een dikke knuffel van Joris en Tobias, en Joris zegt......dág tante Monique......en ze zwaaien nog een keer,Pffffffff heftig hoor.

Dan ga ik binnen even uitsnotteren en weer door he!

Hupie was er wéér niet bij. En ze worden toch écht groot hoor Huub.

Ach, misschien kijk je wel op ze neer en zie je het allemaal. Ik hoop het maar.

Dit is dan Huub zijn plekje geworden. Mooi hé?

Één brok natuur.

Ongeslepen, geen flauwekul en stralend in de zon.

Like himself.

Bedankt voor de foto's Mar.

Vandaag ben ik 5 uur bezig geweest met iets wat héél makkelijk te installeren zou zijn. Internet, een modem en digitale telefonie. De hele kamer lag vol met bedrading en modems en een isdn en adsl kastje, de p.c. stond op de grond net als de printer en de telefoon. En overal snoeren en splitters en coax kabels.

Gék werd ik ervan. Ik kan dat soort dingen toch helemaal niet alleen.....maar na 5 uur wél dus. Alles werkt en ik heb zo'n 85 meter snoer minder in de kamer. Erg prettig.

Mijn nieuwe e-mail adres is m.nijkamp@caiway.nl.

En Ik heb ook een ander telefoon nummer voor een week of 2, daarna gaat mijn oude nummer weer in.

En wat schetste mijn verbazing toen ik mijn mail opende, een berichtje van de redactie van Top Santé. Een gezondheids tijdschrift. Via via waren ze terecht gekomen bij Kies Beter en wilde weten of ik me wil laten inteviewen voor het blad. Nou.........dát wil ik natuurlijk wel. Wéér een kansje om Melanoom Kanker in the picture en op de kaart te krijgen.

Van een t.v.programma hol ik door naar een tijdschrift. Yessss . Volgens mij zit er daarboven één al die redacties te bellen. Ik zie en hoor hem al lachen als ik straks weer stijf van de zenuwen rond loop. Wordt wéér vervolgd.......

Na de eerste vergadering die ik bijgewoond heb als secretares van de wijkvereniging ( eerdaags is de ledenvergadering en dan mogen de leden dus stemmen, ik ben benieuwd ) heb ik een ''klein beetje leesvoer'' gemaild gekregen, om me een ''klein beetje wegwijs'' te maken in het gebeuren rond om de wijkvereniging. Wat kan een mens het toch ook ontzettend druk hebben.

Ik heb ze wel moeten beloven dat ik in de toekomst de notulen kort, bondig en beknopt hou.

Hahahaha, da's moeilijk voor mij, ik ben niet zo goed in korte stukjes schrijven. Ik denk dat ik nog héél veel ga dollen met de heren Loek en Henry, zodat ze hártstikke gek van me worden.

Mag wel hè, mannen.....een geintje op zijn tijd.

Nee hoor, zonder dollen, ik heb er zin in en ik ga ervoor.

Ik heb Leen beloofd dat ik deze week nog het stukje mail voor het programma boekje voor 17 mei.....de Huub Nijkamp Bokaal. Dat vind ik best een lastig stukje hoor, maar ik ga er morgen wel voor zitten en ik hoop dat ik het een beetje kort kan houden. Alwéér zo'n spannende dag.

En dan wordt het nog even een paar dagen spanning en duimen draaien voor Natasja en Thomas. En ik hoop dat iedereen duimen met me meedraait. Thomas krijgt donderdag de uitslag van de MRI scan van zijn hoofd.

Nog niet zo lang geleden zaten Huub en ik er om de uitslag in ontvangst te nemen. Ik ben gewoon stik zenuwachtig voor die twee.

Je weet het hè Natasje, geloof, hoop en liefde. Maar nu even alleen de hoop, hoop, hoop en nog eens hoop.

Truste allemaal, liefs van mij.

De uitzending van Huub en Monique is online te vinden

Nee, ik heb de site niet gehacked. Met volledige toestemming van Monique mag ik nu even een berichtje plaatsen ;-)

Heel kort even. Margré vond afgelopen week de link naar de uitzending van kiesbeter. Hieronder vind je de link naar de uitzending. Zoals velen al hebben gezien: het is heel bijzonder geworden.

Groeten!

Jasper

www.kiesbeter.nl

Wát een inpact......

Esmée en ik zaten zondag ochtens samen op de bank met het zweet in onze handen en hartslag 800. Echt bloednerveus waren we. Maf eigenlijk hè?
Rond half 11 had ik al zo'n 8 bakken koffie op en rond 11 uur kwamen de sms'jes binnen.
On-ge-loof-lijk......vanuit heel Nederland, om te vertellen dat men klaar zat en keek, en ons veel sterkte wenste en aan ons dacht. Kippenvel kreeg ik ervan.
Ik heb tijdens de uitzending flink zitten snotteren....er kwam 5 jaar in een notendop voorbij. Van vakantie's in Frankrijk via huwelijk tot begrafenisstoet.
Maar het is geworden zoals ik gehoopt had. Ik heb echt het gevoel dat ik mijn zegje heb kunnen zeggen......en dat voor héél Nederland. Wie krijgt zo'n kans? Ook al is er nu maar één iemand die met een veranderende moedervlek naar de huisarts holt, dan ben ik al tevreden.

Maar de inpact die het zou hebben ná de uitzending had ik even niet overzien. De hotlijn was geopend. Telefoon bleef rinkelen, sms'jes volgde elkaar zo snel op dat ik niet meer wist of ik nou de telefoon moest opnemen of berichtjes moest openen.
Ik ben maar onder de douche gedoken en heb Esmée de opdracht gegeven om door te geven dat ik even de stress van me af aan het spoelen was.

Dat hoorde ik haar ook al zeggen door de telefoon toen ik naar beneden liep:''sorry, maar mama is even de stress van zich af aan het spoelen''. Hahaha, mijn persoonlijke secretaresse.
nadien heb ik wel wat mensen terug gebeld.
's-Middags had ik een verjaardags borrel bij Loek en Janny en toen heb ik mijn telefoon thuis gelaten. Vanmorgen zag ik dat ik alweer wat gemiste oproepen had.

Ik ben eerst met Marjan naar de begraafplaats geweest en zij heeft de bouwvakkers helm van Bert Visscher bij Huub neergelegd. Alleen Bertje Vis fans en diegene die weten hoe gek Huub daarop was zullen het snappen als ze een bouwvakkers helm op zijn graf zien liggen.
Mar wilde héél graag een keer mee en heeft hele mooie foto's gemaakt. De zon scheen weer eens, daardoor was zijn naam in glas extra mooi, de bloemen staan weer vers en de kaars brandt non-stop. Als ik ze binnen heb zet ik wel een foto op de log. Kan iedereen zijn plekje zien.

En zo is er wéér wat afgerond, zijn plekje is klaar, de t.v. uitzending is geweest, nu nog de rechtzaak, avond Stichting Doe Een Wens, Huub Nijkamp voetbal bokaal....allemaal dingen om nog naar uit te kijken. Heerlijk om er zo bij betrokken te zijn, om met ál die mensen samen te werken aan evenementen die de herinnering aan Huub zijn.

En voor het geval ik ná dat alles achter de rug is me ga vervelen, en niets meer heb om naar uit te kijken en om te voorkomen dat ik dan 3 maanden onderduik in een kasteel in Frankrijk, hebben Loek en Henry me gisteren gevraagd of ik secretaris van de wijkvereniging wil worden.
Vorig jaar hadden ze Huub daar al over benaderd en die wilde dat graag op zich nemen, maar dat is er natuurlijk niet meer van gekomen.
Nu ga ik het dus op me nemen. Ik moest er maar eens goed over na denken, nou.....dat hoeft niet hoor. Dat vind ik wel erg leuk. Ik krijg het alleen maar drukker ipv. rustiger.

Nou goed, da's dan het begin van het her-ijken.

Bedankt iedereen voor de hartverwarmende reacties. Het deed Moniqueje weer súper goed.

Liefs van mij.

Brokkenpiloot.....

Vandaag was weer een gewone werk dag. Esmée die vakantie heeft en lekker uitslaapt 's-morgens belde ik om 12 uur even op om te horen of thuis alles onder controle was. Toen vertelde ze met een piep stemmetje dat ze van de trap was gevallen en dat haar hand zo dik en blauw was. Hij deed behoorlijk pijn en ze wilde erg graag naar de dokter.
Nou, als Esmée naar een dokter wil dan zal er wel écht iets aan de hand zijn want ze is normaal gesproken een harde tante.
Esmée is van het slag:''niet zeuren maar doorgaan, het gaat wel weer over''. Ik ben dus in mijn auto gesprongen, heb haar opgehaald en we zijn naar de huisarts gereden.
Dr.Bot had dienst en het is altijd erg bijzonder om Dr.Bot te zien, hij was tenslotte degene die Huub de laatste weken bijgestaan heeft en hij kwam regelmatig over de vloer.
Hij heeft haar direkt doorverwezen naar het ziekenhuis voor foto's. Hij was bang dat het gebroken was.
lekker hoor, dat zou de derde keer zijn dat Esmée een arm of een hand breekt. Anderhalf jaar geleden heeft Huub haar nog naar de dokter gedragen omdat ze haar voet zwaar gekneusd had. Huub noemde haar dan ook een Brokkenpiloot.
De foto's wezen uit dat haar hand niet gebroken maar gekneusd was. Pffff gelukkig maar.
Ik heb haar thuis gebracht en ben weer gaan werken. Vanmiddag is ze met een dik blauw handje op de fiets gestapt om naar een vriendin in Naaldwijk te fietsen. Ik had haar aan de telefoon en vond het niet zo'n lekker idee, maar zo is Esmée, een bikkeltje.

Woensdag ook gewoon gewerkt en toen stonden 's-morgens Gerda en John, mijn zusje en zwager in de winkel. Ik had ze gebeld dat Huub zijn plekje klaar was en ze zijn gelijk gaan kijken de volgende morgen. Ik had ooit eens verteld dat ik op zijn graf zo graag een klein Olijf boompje wilde planten, We hebben er in de tuin één en het deed ons altijd zo denken aan zuid Frankrijk en noord Spanje.
Huub hééft wat gebogen gestaan over het Olijf boompje heen, om te kijken of er al olijven aan groeide.
Snotterend kwam mijn zusje naar me toe dat ze het zo mooi vond bij Huub, en wat had ze voor mij meegenomen.......mooi ingepakt......een Olijf boompje. Wat líeeeeeef......ik ook snotteren natuurlijk.
Ik heb gisteren het Olijf boompje geplant bij Huub en de zon scheen. Misschien krijgt hij nu toch nog zijn olijfjes.
Lieve Gerda en John, wat een geweldig lief gebaar. Als ik nu naar zijn steentje en het boompje kijk lijkt het wel of hij in de Pireneeen ligt. Dat mooie rode gesteente....het Olijf boompje......wat zou Huub het mooi gevonden hebben. Ik weet het zeker.

Zondag a.s. om half 12 is de eerste aflevering van Kies Beter op RTL 4. Ik heb er al stiekumpjes wat van gezien en ik vind dat ze het erg mooi in beeld hebben gebracht.
Het is geworden zoals ik hoopte. Ook daarbij heb ik wel weer flink zitten snotteren......maar ach, ik doe niet anders. Ach nee, dat is ook niet helemaal waar, ik lag ook best wel weer, ik maak ook weer leuke dingen mee, lieve schatten van mensen om me heen. Er zijn er ook zóveel waar ik nu héél snel mee af moet spreken, ( niet alleen moeten maar ook willen) waar ik al zó lang niet geweest ben en waar ik het aan beloofd heb........ga ik doen hoor, allemaal. Het begint langzaam aan weer te komen, de kriebels om iedereen te zien, er weer op uit te gaan.

Ach, kevin komt net thuis en die heeft een kadootje voor me. Ik ga er dus maar even mee stoppen. Wat een lieve kinderen heb ik toch.

Truste allemaal, liefs Monique.