We maken de borst maar weer nat.

Na de uitspraak in januari door het Medisch Tuchtcollege had ik met de advocaat afgesproken om minstens 6 weken rust in acht te nemen....om alles even te laten bezinken en om rustig over alles na te kunnen denken. Binnen die 6 weken had de huisarts ook in hoger beroep kunnen gaan maar dat heeft hij niet gedaan. Erg verstandig.

De advocaat had me na de uitspraak gevraagd om met hem samen verder te gaan in deze zaak om de leugenachtigheid en het plegen van meineed van de huisarts aan te pakken. De leugens kwamen tenslotte tijdens het proces aan het licht en dat kan dan niet in het proces meegenomen worden.
De aanklacht wordt behandelt zoals het is ingediend, en alles wat daar eventueel bijkomt, daar zal je dan een nieuwe aanklacht over in moeten dienen.
Nét na de uitslag zat ik in een soort van overwinnings roes (how bizar) en vond ik alles best. Ga maar door......túúrlijk, ik vind alles best......alles best.
Maar na een paar dagen dacht ik daar heel anders over. Ik kreeg even een tikkie in het nekje....de welbekende mokerslag. Sjezus....wat ben ik er ziek van geweest zeg. Ik sliep slecht, droomde over artsen met héle enge lachende gezichten en alle soorten van emoties wisselden elkaar in rap tempo af.
Ik reed een keer in mijn auto langs de praktijk waar de huisarts nog werkzaam is en ik heb zitten schreeuwen achter het stuur. Met de tranen over mijn wangen:''klootzak, vuile klootzak...''
Niet netjes, ik weet het, maar het luchtte wel even op. En ach, de ramen waren gesloten en de muziek stond nog harden dan mijn gebrul, dus niemand heeft me gehoord. Ik heb die man lekker in mezelf verrot gescholden.
Ik kwam er wel achter dat de hele rechtzaak en de uitspraak meer met me hadden gedaan dan ik van te voren voor mogelijk had gehouden.
Ik besloot dus om niet door te gaan met de zaak. Óók op goedbedoeld advies van anderen......''laat het toch lekker rusten Mo......die man heeft zijn straf toch gekregen?.......focus je nu maar weer op de toekomst......logisch dat de advocaat door wil, daar verdient hij zijn geld mee.....'' enz enz.

Ik vertelde dit alles aan de advocaat en toen stelde hij dus de 6 weken rust voor. Na die weken zou hij contact met me opnemen om te horen of ik er nog nét zo over dacht.Er verstreek nog wat meer tijd en uiteindelijk kwam het mail contact weer op gang. Lange brieven van zijn kant en mailtjes terug van mijn kant.
Ik vertelde hem dat het hele idee me ''naar de strot greep'' en dat ik als de dood was om weer in die hele malle molen te duiken.
De volgende dag belde hij me op en vroeg me uit te leggen hoe ik me precies voelde en wáár ik nou precies zo tegenop zag. Dat heb ik gedaan en hij heeft geduldig geluisterd.
Ik vroeg hem om me nu duidelijk uit te leggen hoe hij denkt dat het hele proces zal gaan lopen áls we door zouden gaan en wat zijn drijfveer is om het zo door te willen zetten.
En dat heeft hij gedaan........

Hij vertelde.....''Monique'' zei hij...''ik doe dit soort zaken al járen. En in al die jaren ben ik er wel achter gekomen dat artsen liegen en bedriegen dáár waar mogelijk is om hun eigen 'haggie' te redden. Héél vaak had ik dóór in een zaak dat er gelogen werd, maar het werd altijd zó aangepakt dat ik het nooit hard kon maken. In de zaak van Huub heeft de huisarts de fout gemaakt om in Rotterdam een héél ander verhaal te vertellen dan in Den Haag. Leugens en meineed zijn daardoor bewezen, staan zwart op wit. Ik denk dan ook dat het Medisch Tuchtcollege hem daardoor een berisping heeft opgelegd. Daar hebben ze ook de stukken naast elkaar gelegd en gezien wat voor een troep deze man ervan gemaakt heeft. Alleen konden ze daar verder niet op in gaan.
Voor de eerste keer kan ik dus met 100% zekerheid leugenachtigheid aantonen. En dat wil ik doen om drie redenen.....1, de schade die hij er Huub mee aangedaan heeft. Huub heeft tenslotte tot op het laatste moment gedacht dat als de huisarts anders gehandeld had hij langer geleefd zou hebben. En in plaats van profesioneel handelen heeft de huisarts het afgedaan als een belachelijke vertoning en zelfs Huub als leugenaar neergezet. 2, de energie die jij er in hebt moeten steken terwijl je in een rouw proces zat, de leugens die hij je vertelde over je man alleen maar om zichzelf schoon te praten. En 3, deze zaak is van een veel hoger maatschappelijk belang. Dit gaat heel medisch Nederland aan. Dit mag nooit meer gebeuren en dit is mijn kans om dat aan te tonen.''

Hij zet de hele zaak in gang en ik zal er weinig bemoeienis mee hebben. Ik hoef me geen zorgen te maken dat ik weer elke keer voor rechters het hele verhaal moet vertellen want daar gaat het nu niet meer om. Artsen moeten en mogen nooit liegen en bedriegen en dat heeft deze man voor volle 100% wel gedaan en dat staat zwart op wit.

Wauw....het was een lang gesprek en er werd me heel wat duidelijk. Ik moest een beslissing nemen, want zonder mijn toestemming kan hij er niet mee doorgaan. Tsja.......is niet zo moeilijk meer he?

We gaan door.