Oktober 2001 leerde ik Huub kennen.
September 2002 gingen we samen wonen.
September 2003 kochten we ons huisje.
September 2004 zijn we getrouwd.
September 2005 werd Huub ziek.
September 2006 is hij overleden.
En nu....September 2007. Eerdaags zouden we 3 jaar getrouwd zijn....maar dan ben ik al een jaar weduwe......de man die vanuit zijn ziekbed een ontbijtje voor onze trouwdag bestelde en er 2 dagen later niet meer was, is er nu al een jaar niet meer.
Al een jaar heb ik hem niet meer gezien en gesproken. Een jaar......dit gaat toch nergens over.
En heel erg goed bedoelt vertellen velen mij, dat het, met dat de tijd vordert makkelijker wordt.
Het dagenlijkse ritme zit er weer wat in, ja.......dát is wat makkelijker geworden. Die verscheurende gillende pijn, dat intense janken , dat zoeken......zoeken naar een gezicht, een stem....zoeken naar antwoorden......zoeken naar hèm.....zoeken naar mezelf.....zoeken naar geluk. Die knagende pijn is wat beter hanteerbaar geworden ja. Ik kan zoeken tot ik een ons weeg.....maar hij is er niet meer. Ik vind hèm niet meer, dus ook het geluk niet meer. Het geluk heb ik gehad. Ons geluk is voorgoed finito.
Dan maar het geluk in mezelf zoeken, met mijn kinderen, in mijn huisje, met vrienden en familie.
Het maakt lang niet alles goed....maar het is een aardig alternatief.
Tsja......wát een geluk eigenlijk......mijn kinderen, vrienden en familie. Ál die lieverds die me er het afgelopen jaar doorheen gesleept hebben. Besef ik óók donders goed hoor.
Maar ook al wordt het dagenlijkse ritme wat beter te hanteren........het gemis wordt op dit moment alleen maar groter. Sjééézus wat mis ik hem.
De vakantie zit er weer op, hij was er niet bij. Kevin en Esmée gaan weer naar school, hij hoort de verhalen niet meer. De zomer is bijna voorbij, geen rosé'tjes in de tuin met hem. Leen is nu trainer van het eerste, en het gaat goed met MSV, ik sta alleen langs de lijn. Feyenoord is Godsamme KOPLOPER.........en de grootste fan is er niet meer. Er komt weer een herfst en een winter aan. Wéér geen koude voetjes warmen aan hem, in bed.
Wat voel je je toch (met ál die vrienden en familie) soms intens alleen als je allerliefste maatje er niet meer is.
Leuk hoor, een verbouwd huis en een nieuwe vloer en een nieuw bankstel.....maar ach.....daar zit je dan elke avond op die prachtige bank.....alleen.
En ik weet het wel....dit klinkt allemaal erg klagerig en jankerig......maar normaal gesproken gaat het best goed geloof ik met me, met de kinderen gaat het super, op mijn werk gaat het fijn. Ik heb best heel erg leuke dingen in mijn leventje. Normaal klaag ik ook niet zo hoor...maar.....
maar het is wéér September hè......en dat hakt er even in.
Huub zou er om lachen....hij zou zeggen:'' ach joh, wat maakt het nou uit, Maart of December of September....niet anders dan de maand ervoor toch? Heb je op de verjaardag of met Kerst méér verdriet? Welnee, is toch niet anders dan de dag ervoor of erna? Het is máár een datum...het is máár een getalletje''.
Ja, toch wel,het maakt wél uit......er was zo veel moois in September.....en er is zo veel kloterigs in September.
September hakt er echt ff in bij me.
Een winterslaap ( herfstslaap)......en dan 1 Oktober weer wakker worden, dat lijkt me wel wat.
Slaap lekker allemaal...liefs van mij.
