Voor jou....

Lieve Huub,

de spanning loopt hier hoog op nu.........het zit er weer aan te komen. Een week ''tenten'', zoals wij dat noemden. De tent kriebels zijn bij iedereen voelbaar. Zondag ben ik bij MSV wezen kijken, ze speelden tegen Velo.....belangrijke wedstrijd maar wéér verloren.....helaas. Er was veel publiek. Maar toen halverwege de tweede helft de vrachtwagen kwam met de houten vloerdelen voor de tent ging er een groot algemeen applaus op en had iedereen iets minder oog voor de wedstrijd.

Vanavond ben ik met Lona naar MSV gelopen omdat de vloer gelegd zou worden. Normaal is dat een puist werk met een paar man, maar de hele selectie heeft in plaats van te trainen meegeholpen met de vloer leggen, al jou maatjes waren in de weer en 'het was erg bijzonder om te zien. Toen de vloer eenmaal lag zijn ze gaan trainen en daar heb ik nog even bij staan kijken.......ze waren er allemaal Hupie, behalve jij........wat mis ik je op zo'n moment joh.

Daarna hebben we nog even met een paar man een biertje gedronken en bij de jeugd gekeken....en toen belde toevallig Boudewijn.......hij en Luc komen vrijdag. Bijzonder hè Huub?

Jou vriendjes gaan er gewoon bij zijn. En jij zal er ook bij zijn hè lieverd? Het gaat echt jou avond worden hoor. Er zijn zangers, optredens van kinderen en een line dance voorstelling en zelfs de neef van Frans Bouwer komt. Hahaha....hij kan ook een lekker moppie zingen hoor.

En we gaan er met z'n allen voor zorgen dat er zo veel mogenlijk geld op word gehaald voor de zieke kinderen.

En dat alles onder het genot van een ijs koud getapt pilsje. Iedereen komt Huub, je collega's, je vrienden, familie, voetbalmaatjes, mijn oud collega'tjes, collega'tjes van nu, iedereen van de wijkvereniging. Sjezussss wat zou ik er veel voor over hebben dat je dit kon meemaken.

En ik ben stik nerveus Hupie, ik slaap er slecht van, ik wil zó graag dat deze avond een succes wordt......we zijn er al zó lang mee bezig......er zijn zoveel mensen die er een dagtaak aan hebben. Maar........ik heb me ook voorgenomen om er van te gaan genieten Huub.

Weet je Huub, met alles wat ik deed vroeg ik me af wat jij er van zou vinden, en met alles waar ik om moest lachen voelde ik me een klein beetje schuldig, en met alles waar ik weer een beetje van genoot dacht ik aan jou, dat jij er nooit meer van zou genieten en dan voelde ik me weer klote. Ik heb wat liggen janken in mijn bed ná een leuke dag of een leuk feestje. Daarom zat ik er een paar weken geleden ook zwáár doorheen.......ik kon niet meer.

Maar ik heb nu iemand getroffen bij maatschappelijk werk waar ik lekker mee kan babbelen en hij laat mij de dingen toch wel van een andere kant bekijken. Ik weet bijv. nu dat het heel gezond en normaal is dat ik nu zo verdrietig ben om jou, en dat het er nu uitkomt. De eerste periode ná jou weggaan ben ik alleen maar bezig geweest met alles zo normaal mogenlijk dóór te laten draaien hier. Zeker voor Kevin en Esmée....die hadden het toch ook zo moeilijk. Er moest een hoop geregeld worden....qua hypotheek, qua financieen.....er moest een hoop geregeld worden in hoofd en hart. En nu na bijna 7 maanden zie ik dat het met de kinderen goed gaat.........ze missen je als de tering maar ze zijn sterk Hupie, ze gaan goed op school en het zijn lieverds. En ik zie veel van jou in hen........ze hebben heel wat van je meegekregen en opgestoken. Ook op zakenlijk gebied is nu bijna alles rond........dus er komt rust in de tent. En dat is dus hét moment dat er bij mij een deurtje open kan om alles te verwerken.

Mij werd van de week verteld dat er twee dingen zijn die verwerkt moeten worden. Ten eerste jou ziek zijn, het gekkenhuis rond het ziekenhuis, de operaties, de onderzoeken, de scan's, de uitslagen, de chemo's, de bestralingen, de spanning, het dagenlijks leven tussen hoop en vrees en uit eindelijk jou aftakeling. Ik zag je veranderen van een gezonde vent......een stúk.....naar een in en in zieke man, uitgemergeld, vermagerd, niet meer in staat om voor jezelf te zorgen of om zelf je sjaggie vast te houden. Afhankelijk van de mensen om jou heen. Héél automatisch ben ik voor je gaan zorgen op een manier die niet normaal is. Dit mag geen enkel mens eigenlijk meemaken met een geliefde. Maar wat heb ik het met liefde gedaan zeg.... ik zou het zó weer voor je doen ook al weet ik nu dat het slopend is geweest. Dit is één ding wat verwerkt moet worden........ik zit nu ook in de fase dat ik alleen nog droom van een ontzettend zieke jij.......je ligt in mijn armen en je bent zó ziek dat je alleen nog maar daar wilt liggen. Opzich een héérlijke droom, want je bent dan even héél dichtbij.......maar ook erg confronterend.

En dan is er nog de verwerking van het verlies.....van het afscheid.......van het gemis.......van het gebroken hart en van de toekomst dromen die aan duigen liggen. Weer alleen de toekomst in, weer alleen met de kinderen, weer alleen ''leuke'' dingen bedenken en gaan doen.

En toen werd mij dus van de week verteld dat ik een contract met mezelf moet gaan afsluiten.....een contract waarin staat wat ik mezelf tóe mag en ga staan in de toekomst. Want ik moet wel dóór Huub, en zoals het de afgelopen weken ging hier, daar is niemand gebaat bij, de kinderen zéker niet, maar ook jij niet, en ook ik niet. Ik kón niet meer. Ik wilde ook niet meer en ik zag geen uitweg meer. Hij vertelde mij dat een contract ook altijd verbroken kan worden.....maar dat ik voorop gesteld de afspraken met mijzelf moet gaan maken. En dat doe ik dus nu Liefste Huub......door vrijdag ontzettend te gaan genieten van een avond die vele vrienden van jou hebben opgezet. Ik zie er niet alleen tegen op maar ik kijk er ook naar uit. Met een lag en een traan denk ik, maar dat zullen er meer hebben. Jou naam heeft al een aantal malen in de krant gestaan en zal ook vrijdag genoemd worden, we sluiten de avond ook af op een manier die alleen maar voor jou is, nog éénmaal jou foto levensgroot in beeld in ''de tent''. En ik ga ervan genieten Huub. Ik hoop dat je naast me staat.

Als het kan.....( de wonderen zijn de wereld nog niet uit ) ......mail me dan even of je gelukkig bent.....?

Ik hou van jou lieve Huub, elke dag een beetje meer. Je zit in mijn hoofd en mijn hart.....en daar laat ik je lekker zitten.

Liefs van Morena.

En bij deze nogmaals voor iedereen.....................jullie zijn van harte welkom op 27 april, om 19.30 uur in de feest tent bij MSV'71, Dr, Albert Schweitzerdreef in Maassluis...................Het wordt een feestje voor Huub.

En ineens is het zomer......

En wat heb ik daar altijd van genoten.....van de zomer. Ik ben echt een 365 dagen per jaar zon type. Ik hou niet van kou........ik heb ook altijd koude voeten, dikke sokken en pantoffels.
Maar zomers.....teenslippertjes aan, lekker met blote voeten het gras en het zand in. Blote benen en blote armen. Héérlijk, zálig.
Buiten zitten, buiten eten, de bomen, de planten, de bloemen......alles ziet er mooier en gezelliger uit. De mensen zijn vrolijker, zien er gezonder uit, lachen meer en hebben meer geduld.
En nu is het zover ( voor zolang als het duurt dan hè....). Het is weer héérlijk warm in Nederland.
Mijn teenslippertjes heb ik weer uit de kast gehaald en ik kan weer lekker buiten zitten.
Maar........ik vind er geen zak aan, ik vind het vreselijk. Zaterdagmorgen zat ik met een lekker dik krantje in de tuin, kopje koffie erbij. Lona met een dikke stok onder de tafel, die lag genoegelijk te kluiven, en overal hoorde ik van die gezellige ''tuin'' geluiden.
Ik heb de krant nauwelijks gelezen en ben uiteindelijk naar binnen gegaan.
Gelukkig is zaterdag de dag dat het altijd druk is, er moet véél gedaan worden en dat ben ik dan ook gaan doen.
Ik heb mezelf zéér ernstig toegesproken dat het zo niet langer gaat. Ik MOET er weer van gaan genieten, op wat voor manier dan ook. Er zijn momenten dat ik het liefst onder mijn dekbedje wegkruip.....kán natuurlijk niet, dat is verstop en vlucht gedrag.
En ik wéét het ook allemaal wel, maar ik kan het gewoon nog niet.

Ik vond dat ik zondag maar weer eens een nieuwe poging moest wagen. Koffie de tuin in, hond mee, dik boek en lekker in mijn hoekje in de schaduw.......want het was toch wel erg heet in de zon.
De buren hadden visite en muziek aan staan in de tuin. Ze hadden lol en er werd heel wat afgelachen. Bij het nummer Angel van Robbie Williams ben ik jankend naar binnen gegaan.
Ik vind het gewoon niet meer leuk alleen. De kinderen gaan ( gelukkig ) hun gangetje, maar wát vind ik het vreseijk moeilijk om alleen te zijn.
Ik mis ontzettend die mafketel die altijd wel iéts aan het doen was. Lekker klungelen en klussen, en dan ná het klussen een lekker ijs koud roseetje inschenken. Hij kon daar zo genoegelijk van genieten.
Soms zaten we ik weet niet hoelang te lezen in de tuin en zeiden dan niks tegen elkaar, maar hij hield altijd mijn hand vast als ie zo naast me zat.

Al die mensen nu ook, die lekker samen aan het fietsen zijn, die gezellig op een terrasje zitten.....ik ben er gewoon stik jaloers op.
Het gemis begint nu ook aan te voelen als uitputting. Ik word er echt doodmoe van om hem zó te missen. 24 uur per dag denk ik aan Huub, zo'n 4 keer per week ben ik op de begraafplaats, om maar even het gevoel te hebben dat ik dicht bij hem ben.
Bij alles wat ik doe vraag ik me af hoe hij het zou vinden. Esmée had bijv. een 8,4 op haar rapport voor wiskunde.......het eerste wat ik tegen haar zei was ''wat zou Huub trots op je zijn''.

En gelukkig zijn er ook een heleboel dingen die ervoor zorgen dat ik lach, en dat ik geniet.....maar juist tijdens lachen en genieten denk ik met weemoed aan Huub.
Zo zitten we dagenlijks in de voorbereidingen en de vergaderingen voor Stichting Doe Een Wens, en het is geweldig wat iedereen doet, daar kan ik echt van genieten. Al die geweldige mensen.

Zaterdag heeft er een promotie kar gestaan bij het winkelcentrum, Cor en haar zoon zijn die kar op wezen halen in Utrecht, iemand van St.Doe Een Wens heeft die kar van Leeuwarden naar Utrecht gebracht, ze kwamen elkaar dus ergens in Nederland tegemoet.
De hele dag hebben ze in de bloedhitte gestaan om mensen te benaderen voor het goede doel. Ik ben nog even bij ze wezen kijken en achter elkaar werd er geld gedoneerd. Dat is echt hartverwarmend als je bedenkt dat ze het voorop gesteld voor het goede doel, maar ook voor jou mannetje doen.
Aan het einde van de dag bleek dat het echt een geweldig bedrag was wat ze hadden opgehaald.
Dat is genieten met een lach en een traan.
Ik zag zojuist op mijn giro rek. dat er een flink bedrag is gestort door de Mama-poli van het Vlietland ziekenhuis in Schiedam. Allemaal voor het goede doel......en omdat ze Huub een warm hart toedragen. Echt súper, hartverwarmend en kippenvel.
En daar kan ik dus echt van genieten. Maar in mijn eentje met een koude pils in het zonnetje in de tuin , dat wíl nog niet zo erg.

En tóch moet het weer.

Mijn zomervakantie is geboekt. Eerst 3 dagen naar Euro Disney, daarna 10 dagen naar Spanje en op de terugweg nog 3 dagen Parijs. ik heb er ook echt zin in en de 2 meiden verheugen zich er ook ontzettend op.
Maar toch is het héél apart om met mijn broer en nichtje op vakantie te gaan. 'T zal ff wennen zijn. Maar we gaan er zeker wat van maken.
Ik doe het heus wel hoor, ik probeer het in ieder geval.....en het zal best genieten zijn.
Over 3 weken naar Puerto Rico met Yvonne....héérlijk. En reken maar dat we lol gaan maken.

Maar sjezus, wat vind ik het alleen zijn erg. Zou dat ooit beter worden?

Liefs van mij.

Rechtzaak

Woensdag morgen zat ik al om 8 uur met mijn zusje in de auto op weg naar de Rechtbank in Rotjeknor. Rotjeknor....de stad van Huub........Feyenoord, Rotjeknor.....de stad van Monique.......Rechtbank.

En als ik mag kiezen heb ik toch écht liever Feyenoord. Maar voor de rechtbank heb ik niet eens een clubkaart nodig.......je mag er zó naar binnen, je moet je er wel legitimeren, je moet er ook wel door een detectiepoortje, je tas moet leeg en ondersteboven, maar daarna mag je direct de beste plaats op de tribune uitkiezen.

Na een slopende rit van ruim anderhalf uur(daar stá je dan op het Weena, de hele stad opgebroken, geen beweging in het verkeer en de minuten tikken weg, en dan heb je de héle Erasmusbrug nog te gaan en moet je nog een parkeerplekje zoeken.....duurt óók even) waren we in de rechtzaal......ik had al contact gehad dat ik iets later zou zijn en dat was oké. Zweet in mijn handen en zelfs mijn zusje begon geweldig forse kracht termen te gebruiken. Volgens mij vloekt zij nooit........maar dit was een uitzondering.......NIET VOOR HERHALING VATBAAR......

De getuige die op dat moment op de gang zat heb ik een dikke kus op zijn wang gegeven en heb mijn zusje daar achter gelaten en ben naar binnen gegaan. Ze waren nèt begonnen zei mijn advocaat en ik had nog niks gemist.

''JIPPIE" de zelfde rechter als de vorige keer. Pfffffffffff......pak van mijn hart. Het is namenlijk een super leuk mens.......kordaat, modern, jong.....géén gezeur en 2 the point.

Met het stress zweet nog onder mijn oksels ben ik naast mijn advocaat gaan zitten......haalde mijn ''dossier'' uit mijn tas en keek toen eens rond wat er aan de hand was. ''Fijn dat je er bent zei hij''.

En daar zit dan Dr. den B., de dermatologe waar Huub destijds binnen kwam ná het tweede gesprek met DÉ huisarts. De dermatologe die zo schrok van de plek op Huub's buik, de dermatologe die direkt een chirurg is gaan bellen en de dermatologe die ons wist te vertellen dat ze toch wel heel erg bang was dat het een Melanoom betrof.

De éérste arts die het fenomeen Melanoom kanker serieus nam en Huub in haar hart sloot.

Daar zat ze hoor........het héle verhaal te vertellen zoals het anderhalf jaar geleden verliep, toen Huub voor de eerste keer bij haar binnen kwam, de onderzoeken die ze bij meneer Nijkamp had gedaan, de zekerheid die ze had dat het een zéér kwaadaardig Melanoom betrof. De stappen die ze verder had ondernomen.

Haar stelligheid....dat er bij Huub géén enkel teken van een verwijderde plek in zijn liezen was, dat zij nooit had gezien dat daar een plek zou zijn weggehaald en/of gehecht zou zijn.

Want dat is natuurlijk het ''kont''verhaal van de huisarts. Hij heeft bij Huub een plekje weggehaald uit zijn lies......heeft het daarna gehecht en van een snel groeiende moedervlek op zijn buik was geen sprake. De dermatologe heeft even verteld hoe het WERKELIJK was.

Ademloos en met de tranen over mijn wangen heb ik naar haar geluisterd en haar aangestaard.

Ze was nog érg adrem tegen de advocaat van de huisarts, hij vroeg haar of ze aantekeningen had gemaakt van dat eerste consult en van de verdere onderzoeken.....''Ja, ík wel, ik heb alles genoteerd wat betreft meneer Nijkamp.......trekt u mijn oordeel als arts in twijfel? Ik heb álles in mijn dossier staan''.

Advocaatje had verder geen vragen meer.

Toen zij mocht gaan heb ik haar bedankt.....dag lieve dokter den B.

Daarna waren er nog twee getuigen aan de beurt........en alletwee zorgden voor vertedering bij de rechter.

Ze deden het geweldig.......hoewel ze toch een beetje nerveus waren. Maar ze zaten er écht met een ''air'' van ''dit doen we voor Huub.....en voor niemand anders''.

Ze zaten het vuur uit hun lijf te lullen over wat ze nog wisten en over de plek wáár het zich allemaal afspeelden op Huub's lijfje.

En mijn advocaat en ik zaten alleen maar ademloos te luisteren.

De één legde de eed af en de ander de belofte.....''Zo helpe mij waarlijk God almachtig'' en ''Dat beloof ik''.........

En daar zit je dan........dat maakt je klein en súper groot tegelijk.

We hebben een zaak dat nog een vreselijk staartje krijgt. Ik zeg........''KOM MAAR OP''.

Ik ga ervoor. Heb niks meer te verliezen toch?

En wat zou jij hier nou van vinden Huub, .....ja.......je zou er een wijntje op drinken hè?

Jij zou zeggen......''We zullen ze eens een poepie laten ruiken''.

En dat zúllen we liefie.

Ik hou van jou en ik ga door tot het gaatje.

Liefs van mij.

Dat wás wel weer een weekendje.......

Ik begin maar met donderdag, Natasja is bij me op bezoek geweest. Thomas was ''goed''genoeg om hem een dagje alleen te laten en onder toeziend oog van een lieve oma en schoonmoeder kon Natas hem dus even peren.
Even een dagje adem halen......nou ja, adem halen, we hebben best fors gekletst zeg maar. Soms vergaten we om adem te halen. Het onderwerp van gesprek is niet zo moeilijk te raden lijkt me. Men vraagt me nu wel of ik het niet vréselijk moeilijk en confronterend vind om zo betrokken te zijn bij een gezin dat precies hetzelfde meemaakt als wij destijds. Maar nee, ik vind het wel fijn. Túúrlijk is het verdrietig en grijpt het me enorm aan, maar da's niet zo gek natuurlijk. Thomas legt exact hetzelfde traject af als Huub toen hij zieker werd, dezelfde medicijnen, dezelfde behandel methoden, dezelfde bijverschijnselen, maar ik denk dat we een steun zijn voor elkaar, Natas en ik. Wij weten precies van de ander wat zij doormaakt. We zijn 's-middags lekker gaan lunchen en hebben afgesproken dat ik volgende keer naar Eindhoven kom.
Ik wil die stoere Thomas van haar wel eens leren kennen;)
Het was gewoon gezellig......en je kan er maar wéér een vriendinnetje bij hebben hè.....lucky me.

Vrijdag stond hét persbericht ( Doe Een Wens ) op de voorpagina van ons plaatselijk ''sufferdje'' de Schakel. Er was een paar dagen eerder een foto gemaakt van Henry en mijzelf op het voetbalveld van MSV'71....maar ik had toch niet gedacht dat ik zó groot met mijn snuit op de voorpagina zou staan.
Wel grappig als je dan 's-middags thuis komt en er liggen 6 dezelfde kranten op de mat. Hen wist dat ik er een aantal extra wilde hebben voor eventuele belangstellenden van buiten Maassluis.
Grappig was toen ik een boodschap met Von ging doen bij Appie H, en er een dame de krant pakte(die daar gratis liggen) en het verhaal gaat staan lezen en ik sta stiekum mee te gluren naar mijn eigen foto, erg raar keek ze me naderhand aan......

Héél veel rozen gekocht en thuis boeketjes gemaakt. Met Kevin naar het graf van Huub geweest en alles weer mooi gemaakt. Kev stak een nieuwe kaars aan en zei met een wit bekkie......Tot ziens lieve Huub. Esmée had ook wat voor Huub gekocht en zat 's-middags te huilen aan tafel. Het komt er nu uit bij me Mam, zei ze........ik moet zo huilen. Nou kom maar op meid. Eerdaags wil ze het bij Huub neer gaan zetten.
Die twee maken ook iets té veel mee in hun jonge leventjes. We gaan lekker gourmetten het weekend he Mam.....zei Kevin. Dat zou Huub ook zo gezellig gevonden hebben. Tuurlijk, doen we kind.

Vrijdagavond naar de verjaardag van Ries geweest, zoon van Hen en Mar, gewoon een gezellig koppeltje onder elkaar......waar tegen twaalven iedereen toch wel heel erg de klok in de gaten ging houden. En twaalf uur leek dan ook wel oud en nieuw......iedereen stond op.......iedereen begon(alsof het was afgesproken) te snotteren........en toen hebben we elkaar tóch maar gekust op de verjaardag van Huub. Alle collega's van Huub hebben klokslag twaalf uur een sms'je gestuurd. Kippenvel.
We hebben allemaal een dikke borrel ingeschonken.......en geproost op ons maatje.
Dat was een VET moment.....lekker janken met goede vrienden die hem allemaal missen. En het is niet bij die ene borrel gebleven.

Zaterdag (na 4 uurtjes slapen) uit de veren, Met Mar naar de begraafplaats, ze wilde ook zo graag bloemen neer zetten....door de supermarkt gehold.....huis aan kant......tas gepakt en in de auto naar Zwolle gestapt.
Het was een lekker weekendje bij Aline en Boud......en hoe groot hun huis ook mag zijn, we hebben alleen maar beneden in de kelder gehangen. Nee, souterain is een beter woord, waar ze een soort van bioscoop zaal hebben gemaakt. Met een groot scherm, lekkere oude banken, een overvolle koelkast met ( natuurlijk ) bier, en frikandellen uit de magnetron ( die Boud van Sonja B.wél mag) hebben we daar onderuit gezakt films liggen kijken. En lekker liggen ''zeuren'', zou Huub zeggen. Wederom tot diep in de nacht.
Het was gezellig......wéér met vrienden onder elkaar. Lucky me.

Zondag was ik weer thuis en zat ik 's-middags alleen met een wijntje in de tuin, de zon scheen uitbundig, maar ik ben maar snel vlees gaan snijden. Voor de eerste keer met een wijntje in een opgeruimde tuin in het zonnetje.......was vorig jaar en de jaren daarvoor toch iets gezelliger. Dus hóppietee....daar kwamen de tranen alweer......niet doen Monique, focus je op wat je allemaal wél hebt, verdomme!!!! Kóm op......nu de kinderen.

's-Avonds wel gezellig gegourmet met de kinderen en lekker gekletst. Kaarsjes aan en een lekker muziekje op. En dan zijn we met zijn drietjes wel héél erg één.....ook Kev en Esmée gaan steeds leuker om met elkaar. Maar na het eten was het ook wel over en uit met me.
Een emotioneel en zwaar beladen weekend....waarin ook héél veel mooie dingen gebeuren. Waarin ik zéér goed besef wat ik kwijt ben.......mijn maatje voor het leven........maar waarin ik ook besef wat voor rijke stinkerd ik ben.

Thnxxxx allemaal voor de tranen, de kussen, de kaarten, de sms'jes, de telefoontjes, de mailtjes, de ( leuke en hillarische ) herinneringen aan Huub......gewoon voor het ''er zijn''.
Enne.....thnx Luc en Kitty, voor de prachtige bloemen.

En nu weer dóór met her-ijken.......gewoon weer knetterhard werken aan de toekomst. Ik ga er voor, met vallen en opstaan.

En Henry.....jij als de sodemieter zo snel mogenlijk dat ziekenhuis uit hè. Héél veel sterkte man.

Liefs allemaal van mij.