Zó definitief.......zijn naam in glas!

Na lang wachten is dan vandaag Huub zijn plekje áf.

Vandaag is eíndelijk de steen geplaatst.

De laatste eer aan Huub Nijkamp. Zijn monument.

Vorige week werd mij al verteld dat het op donderdag 22 feb. zou gebeuren, maar toen ik om een uur of 4 's-middags aan Huub zijn graf stond was er niets.........
.....erg slordig vond ik dat want je stelt je er op in, je gaat er tóch een beetje nerveus en emotioneel naartoe.......en dan gewoon niets.

Ik heb direkt gebeld en 1000 maal excuses.......maar het werd tóch pas volgende week dinsdag, vandaag dus.
En daar sta je dan.........het is echt prachtig geworden, héél erg mooi, maar het is ook wel erg difinitief. Als je dan zo zijn geboorte datum ziet staan en die mooie naam eronder.......pffffff, heftig hoor. Op de andere stenen staan data ( met álle respect hoor ) als 1923, 1938 enzo, en bij Huub......1974. Oneerlijk en nogsteeds niet te bevatten.

Daar ligt 'ie dan echt, mijn lieverd, in gedachten en herinnering zal hij áltijd zo jong en blond blijven als 'ie altijd was, nooit de kans gekregen om een oude man te worden. 32 jaar.

Zó ben je er......en zó ben je weg.

En alles wat rest zijn de herinneringen. Wat héérlijk dat er foto's zijn en DVD's. Ik worstel me er dagenlijks doorheen. Gisteren was het al weer 5 maanden. 5 maanden géén Huub meer om me heen maar aan de andere kant ook alléén maar Huub om me heen.

Alles draait om hem en in plaats van dat dat minder wordt, wordt het alleen maar meer. Het besef dat hij echt nooit meer terug komt wordt steeds heftiger en de daar bij horende pijn ook.Vorige week heb ik ook voor de eerste keer aan de noodrem getrokken. Ik slaap dus bijna niet meer en ik had het gevoel in een sneltrein te zitten waar ik niet uit kon, ik trok het allemaal even niet en heb me ziek gemeld. Ik heb ook direkt de huisarts gebeld en daar kon ik 's-middags terecht. Op zijn advies heb ik maatschappelijk werk gebeld en daar kon ik gelijk maandag al langskomen. Ik heb er wel even lekker mijn hart gelucht. Ik mag zo vaak langs komen als ik wil.

Ik besef best dat ik het uiteindelijk zelf zal moeten doen maar ik vind het nu wel even prettig om een handvat te krijgen. En zéker een vreemde weet je nét op de juiste manier te raken. Tegenover familie en vrienden doe ik me toch vaak groter en stoerder voor dan dat ik in werkelijkheid ben. Ik ga maar eens een poosje naar mezelf luisteren en serieus nemen wat mijn lichaam me verteld. En daar naar handelen. Moeilijk hoor......

De maatschappelijkwerker zei me:'' je zal je leven moeten her-ijken, want al je toekomstdromen en je liefde zijn je ontnomen''. Yep.

Her-ijken,........de weegschaal moet weer in balans. Nou, dat gaat me deze week niet meer lukken. Maar ik ga mijn stinkende best doen. De eerste letters van wat ik ooit mijn boek hoop te noemen staan op papier. Misschien gaat het me wel lukken.......Huub zou gezegd hebben:'' jou lukt álles''.

Liefs van Monique.

Alles gaat door hè.......

........besefte ik net toen ik Lona uitliet. Dit is ze dan. Ons ''puppie''. Soms heb ik ernstig last van schuldgevoelens want Lona schiet er nog wel eens bij in qua aandacht. En ik heb de afgelopen tijd best wel eens gedacht:''ik breng haar terug naar Harry en Helmie'', dat was tenslotte destijds de ''deal'', als we het gevoel hadden dat we niet meer voor haar konden zorgen dan moesten we niet met haar leuren maar haar terug brengen.
Elke ochtend.....óók zaterdag en zondag.....wakker worden, kleertjes aan.......naar buiten......7 uur.
Nooit meer even lekker in de duster wakker worden met een bakkie koffie.

Maar als ik dan in het park loop met die gekke meid denk ik:''dit was wel wat wij sámen graag wilden'', dus niks terug naar Harry en Helmie........doorzetten en genieten van het beestje. Sjezus , het is soms zó moeilijk om de aandacht te geven aan kinderen en hond die ze verdienen. Ik doe mijn aller best..........




Dit was de eerste......Rambla, Huub wilde zó graag een hondje.

Het verdriet was groot toen Rambla werd dood gereden..........maar het geluk was weer net zo groot toen we van Harry en Helmie Lona kregen.

Lekker hoor Hupie......wanneer ga jij er weer eens uit als het giet van de regen?

.......wat zou je het graag gedaan hebben he stuk?



Samen langs de waterweg........naar het Staalduinsebosch.........naar de 7 meren.........achter de ganzen aan..........

Ik heb nog een hoop te vertellen en te tikken.......maar het gaat ff niet zo lekker met me.......morgen tik ik meer.

Al 5 maanden...........pffffffff Huub ik mis je zó...........help me dan!

Kutzooi!

Pffffff.......die nachten.....!

De nachten zijn weer een drama. Ik slaap gewoon bijna niet meer. Ik doe bést mijn best, ik ga bijvoorbeeld gewoon lekker liggen, doe vervolgens mijn ogen dicht.......dat zou toch dé manier moeten zijn.
Maar de reguliere manier van slapen wil niet meer zo. Ik zou natuurlijk ook eens kunnen proberen om ondersteboven aan de kroonluchter te gaan hangen.
De slaappilletjes die ik van de dokter had zijn inmiddels op en ook die laten mij niet verdwijnen in een heerlijk slaapje. Ik ga van de week maar eens een afspraak maken met de huisarts. Want ik vind het best leuk om overdag met Lona in het park te lopen maar ik ben er nu 's-nachts ook af en toe te vinden. Gewoon om maar weer even moe te worden.
Nou ja, ik heb altijd de weblog nog. Er is trouwens niet meer te reageren op de log en ik snap niet waar dat aan ligt. Misschien dat jij Jasper, weer een keer wilt inbreken om te kijken wat er mis mee is? Het is nu nog een beetje vroeg maar dan geef ik je de nieuwe inlogcode en het password.

Miisschien zijn er wel té veel spannende dingen bezig op dit moment en heb ik het gewoon té druk in mijn hoofd. Ik pieker me gek.

Ten eerste natuurlijk de rechtzaak. Begin april een nieuw getuigen verhoor. Erg spannend weer. Ik heb mijn reactie op het verweer van de huisarts geschreven en opgestuurd en dat was best een emotioneel klusje. Hij doet nu voorkomen alsof Huub zélf nalatig is geweest, en dat hakt er gevoelsmatig best in.

Ten tweede is er de televisie uitzending op zondag 4 maart. Ik hoop toch zó dat het mooi wordt en dat er uitkomt waar ik op hoop. Een heel klein stukje boodschap. En het is toch ook maar weer Huub's verhaal op Nederlandse televisie. Ik hoop dat het zo integer mogelijk in beeld wordt gebracht.

Ten derde is er 27 april dé avond voor Stichting Doe Een Wens. De organisatie is in volle gang en over een paar weken komt er een pagina grote advertentie in de krant. Ook deze avond laat maar weer zien dat Huub nog lang niet vergeten is en bij een hoop mensen nog leeft in de harten. Súper mensen(vrienden) die belangeloos meewerken om er een knál avond van te maken.

Ten vierde is er 17 mei het voeltbal tournooi bij MSV. De Huub Nijkamp Bokaal. Het begint 's-morgens en duurt de hele dag met natúúrlijk veel voetbal maar ook lekker eten en muziek. Het gaat op zeker en gezellige, drukke maar emotionele dag worden.
Leen was hier maandag en vertelde dat hij met het programma boekje bezig is en vroeg aan mij of ik er ook een stukje in wil schrijven.....natúúrlijk wil ik dat wel. maar pfffffff Leen, ik kan best een lekker moppie schrijven volgens mij maar ik vind dit best een moeilijke hoor. Maar ik ben zéér vereerd en ik ga mijn best doen. Je doet het tóch maar Leentje. Geweldig vind ik het van je.

Voor 27 april en 17 mei zijn uiteraard familie, vrienden en belangstellenden van harte uitgenodigd, maar daar kom ik nog op terug.

Dan tot slot en ten vijfde zit ik volop in de verbouwings plannen. Gaat erg mooi worden allemaal maar wordt ook wel een puist werk.
En óók met die plannen in mijn achterhoofd denk ik:''Verdomme Huub, kon je er maar bij zijn".

Dan ga ik vandaag ook eens écht achter de steen aanbellen want het duurt me nu toch echt iets té lang. Het moet een keer áf zijn op Huub's plekje.

Eerdaags afgesproken met Boudewijn en Aline. Een weekend Zwolle,( die arme jongen mocht zondag alleen maar droog brood en water, wat zou Huub gelachen hebben Boud). Maar een weekend Zwolle wordt dus een weekend NIET Sonja Bakker maar een weekend vette bitterballen eten, oké ? Hihihi ik kon het even niet laten hoor Boud. Ik vond het trouwens super om jullie weer te zien, ook al zat ik nog met brak hoofd in mijn duster. En die maand in dat kasteel van jou vriendin ( mét laptop een boek schrijven) ga ik onthouden hoor Aline.

Mijn hondje ligt me al een poosje smekend aan te kijken of we nu alsjeblíeft eens uit gaan. Ach, het is ook al weer 5 uur natuurlijk hé.
Dus húp.......de kaplaarzen en zuidwester aan en gáán..............

Slaap lekker allemaal nog even. Liefs Monique.


Hé........de comments doen het weer.

Onrust.

Ik heb onrust. Ik kan me niet concentreren. Ik heb gewerkt vandaag en wilde daarna thuis eens lekker met een boek op de bank. Ik heb geen letter gelezen.
Ben toen maar een uurtje gaan slapen.
Daarna van boven naar beneden en weer terug. Ik wilde íets verzinnen, moest íets doen. Tuurlijk, ik kan altijd de stofzuiger pakken, toilet schoonmaken, keuken uitsoppen of sokken stoppen, maar ik wilde iets leuks of iets crea's doen. Ik wil mijn hersenen weer eens gebruiken. Niet alleen maar tussen het opstaan en het naar bed gaan op de automatische piloot de dingen doen die gedaan móeten worden.
Lekker en verantwoord gekookt ( want ik moet vréselijk balansen ná het afgelopen weekend ), gegeten met de kinderen, beetje gekletst ( ze hebben alletwee een bere goed rapport trouwens, daar ben ik zeer trots op aangezien ze het ook wel voor hun kiesjes hebben gekregen ), opgeruimd en toen ben ik weer eens achter internet geklommen.

Ik heb weer eens wat sites bezocht over melanoom kanker en huidkanker in het algemeen. Ik heb wat info uitgeprint waarvan ik het idee heb dat het zou kunnen helpen in verband met de rechtzaak. En als je dan zo al die sites bezoekt en leest, mijn hemel wat is het toch een klote ziekte en wat gaat er een hoop mis. Wat is er een hoop leed, met náme onder jonge mensen.
Wie weet bijvoorbeeld dat óók overmatig zonnenbanken melanoom kanker kan veroorzaken?
We horen wel eens wat over huid kanker maar denken dan al snel.....Oooooh, het is MAAR huid kanker.
En als ik dan zo zit te spitten krijg ik ook mijn energie weer terug. Ik moet er maar eens aan gaan beginnen. Ik heb het al heel lang in mijn hoofd. Ik móet er iets mee doen. Ik wil er verder mee. Ik weet nog niet precies hoe en óf het me gaat lukken, maar ik wil meer aandacht voor Melanoom kanker.Ik zit midden in de rechtzaak ( 4 april is het volgende getuigen verhoor, er zijn 3 getuigen opgeroepen ) en ik leer elke keer een beetje meer.

Ik ga schrijven. Mijn doel is om een boek te schrijven, of me dat lukt weet ik natuurlijk niet maar ik ga er aan beginnen.

Als ik dan daarnet op huidkanker startpagina.nl zie dat ook daar onze weblog te vinden is dan moet het toch lukken om méér te doen dan alleen de log bijhouden.

Waar ik ook van baal is dat ik nog niks over Huub zijn steentje heb gehoord. Het is inmiddels toch al weer 8 februari. Morgen moet ik pas laat naar mijn werk dus ik ga morgen maar eens informeren hoe het zit.
Van mij mogen ze een beetje actie gaan ondernemen.

En tsja......dan is het ook weer donderdag hè. Nog niet zo heel lang geleden was de donderdag dé trainingsavond van Huub, en ik vond het knots gezellig om tegen tien uur ook een biertje te gaan drinken. Sjezus we hebben wat afgelachen in de kantine. En dan natuurlijk steevast véél te laat naar bed. En omdat het zo gezellig was kwamen er steeds meer vrouwen op de donderdag avond even ''gezelli'' wat drinken. Niet álle mannen waren daar nou zo blij mee, het was tenslotte hún avondje. Huub vond het alleen maar gezellig als ik er was en dat ben ik tot op het laatste moment dan ook blijven doen. Zijn laatste trainingen ging ik zowiezo mee, omdat hij geen auto meer kon rijden. Kun ja nagaan..........maar wél blijven trainen. De bikkel.
Zelfs toen hij hij ziek op bed lag de laatste weken ben ik tijdens het uitlaten van Lona even de kantine binnengestapt om de jongens even te zien en een biertje te drinken. Ik geloof dat ik een kwartier binnen ben geweest en toen op een holletje weer naar huis. Het voelde niet goed, Huub was ziek en ik behoorde bij hem te zijn.
Daarna ben ik ook nooit meer geweest op donderdag. Soms mis ik het ontzettend, net als nu dus. Maar ik ga echt niet in mijn eentje de kantine in ná een trainingsavond.
Het voelt niet goed nu Huub er niet meer is. Maar ik heb wél onrust.......ik moet iets doen, ik moet iets doen, ik moet iets doen.
Misschien ga ik straks wel even langs bij de wijkvereniging. Eens horen hoe de plannen er voor staan wat betreft de avond voor Stichting Doe Een Wens.

Dat wordt toch ook een mega avond, helemaal geweldig. Wijkvereniging kwam met het idee, de mega week bij MSV heeft de tent een avond ter beschikking gesteld, RVS doet mee als sponsor en Huub zijn naam wordt er aan geplakt.
Waar hij via zijn werk ooit mee begon ( de folders Doe Een Wens uitdelen bij de wijkvereniging ) heeft hij nooit af kunnen maken. En dat gaan ze nu vóór hem doen tijdens een avond vol van muziek en vrienden. Met als doel de wens van een ongeneeslijk ziek kind in vervulling te laten gaan en zoveel mogelijk donoren te werven. We verwachten dan ook een tent vól.

Wat zou Huub trots zijn.

Ja, dat ga ik doen vanavond.

Liefs van mij. Monique.

Een weekend make uppen, stappen en vooral.....ETEN!

Sorry hoor Nans, ik kon het niet laten, ik vind dit toch wel de leukste foto die erbij zit. Sjezus wat heb ik gelachen.

Maar het was zowiezo een erg gezellig weekend. Ik heb om een uur of 5 Nancy en Carla opgehaald en toen zijn we naar Mierlo gereden. Nou ja, bij Vlaardingen zijn we al gestopt om wat te drinken en te eten. We waren dus net 5 minuten onderweg, en toen hadden we al een culinaire en sanitaire stop. En dat duurt natuurlijk even bij 3 vrouwen. Alle roddelbladen werden doorgenomen en Carla moest alle zonnebrillen uitproberen. De ''gewone'' tank gasten vonden het not amusing, we hielden de boel nogal op. Uiteindelijk is het ons gelukt om serieus op weg te gaan (mét twixen en kroketten) naar ons weekend vakantie adres.
Daar aangekomen (Mierlo) hadden de andere meiden die er al een poosje waren ( en zaten te verrekken van de honger ) de maaltijd al klaar. We konden zo aanschuiven......mét een borrel.
We hebben lekker gegeten en zijn daarna onze spullen op gaan ruimen.
Jullie moeten me maar vergeven meiden als ik de volgorde niet meer zo goed weet. Ik kán dan ook alles tot in de details gaan beschrijven... maar ik kan het ook zo doen:

.......we hebben,........gegeten, op de bank gehangen, gegeten, 6X douchen, make uppen, haren fohnen en weer eten, Theo van de taxi centrale gebeld ( Theo dolblij......6 vrouwen op de kar), wezen stappen in Eindhoven, gegeten (bij de shoarma boer), Theo van de taxi centrale gebeld ( Theo íets minder blij want we wilden voor 20 euro mee ipv. 30 euro, maar hij deed het tóch maar, zovaak had hij geen 6 vrouwen op zijn kar), 4 uur in de nacht thuis en natuurlijk weer eten, slapen ( niet té lang want Nans en ik kregen al weer een beetje trek), ontbijtje klaargemaakt, mafketels uit laten slapen, gegeten, 6X douchen, make uppen, even snacken, shoppen in Eindhoven, in een tentje wat gedronken én.....gegeten, op weg naar huis boodschappen gedaan bij Appie H. voor het avond eten, thuis weer de toastjes op tafel, op de bank de laatste roddels doorgenomen, Ikke gekookt ( want er moest wél wat gegeten worden natuurlijk), T.V. gekeken, 6X douchen, make uppen, in de auto naar Eindhoven, ( alleen hadden we niet zo goed op de tijd gelet, het was al bijna half één 's-nachts en de slagbomen gingen niet meer open, alleen bij noodgevallen.........nou, daar heeft Car wat aan gedaan, want als 6 meiden in de make up zitten en willen stappen en het park niet af kunnen is dat toch bést een noodgeval, dus de beheerder werd uit zijn huis gebeld en Car heeft haar sharmes in de strijd gegooid en toen mochten we eruit). In Eindhoven tent in en tent weer uit, drinken, dansen, lol, lol, lol en nog meer lol. Slappe lach, Nancy en Daan die in de broeken plassen, het ging over masseltof......( hier begrijpt geen mens meer wat van.....maar goed), om 5 uur 's-nachts terug in het huisje, thee en koffie gezet, alle make up er weer af (zonde eigenlijk hé), Nans wilde kruidkoek, Joyce wilde M&M's, de rest wilde toastjes en chips, dus om half 6 stond de HELE tafel weer vol met eten, om 6 uur naar bed, uitgerekend MIJN kamergenootje Bianca die op dat moment hyper wordt, dus hebben we nog maar even polonaise gelopen, we waren tenslotte tóch wakker. Om half 7 sliep ik en om 10 uur waren Nans en ik er weer uit omdat we toch wel weer een beetje trek kregen. Alle meiden wakker gemaakt en weer gegeten. 6X douchen, make uppen, tassen pakken, lange wandeling gemaakt naar het restaurant, koffie gedronken ( Joyce wilde een frikandel met mayo, de rest wilde bitterballen, maar dat hebben we maar niet gedaan want we hadden nog zoveel eten in het huisje), op een draf naar huis om de rest van het eten op te maken. Rond 4 uur zaten we in de auto op weg naar een pannenkoeken restaurant. Daar was het té druk dus zijn we maar doorgereden naar Gilze om daar wat te eten. (Jja, stel je voor dat je honger krijgt).Nans en ik aan de halve kip en de rest aan de kip spiezen. Ik eet de rest van 2007 NIET meer.

Dit zijn maskers voor een gezonde huid, we zijn niet spontaan gemuteerd of verpopt door al dat eten, drinken en iet wat weinig nachtrust.

En daar zit je dan met je goede gedrag en je 42 jaar in de speeltuin.........geen kind te zien.

En in de tussentijd hebben we ook nog hartstikke serieuse gesprekken gehad. Het was erg leuk om elkaar eens op deze manier mee te maken en erg bijzonder dat het nog zo klikt, we zijn tenslotte ex-collega'tjes. Er zijn nog veel meer foto's gemaakt, ook in de kroegen, maar die heb ik nog niet ontvangen. ( Kunnen die foto's soms écht niet Daan?). Nou ja, ik zal ze nog wel krijgen.

Toen we de eerste dag naar Eindhoven reden en ik me dus toen pas realiseerde dat Natasja en Thomas in Eindhoven wonen, heb ik haar gelijk een sms'je gestuurd. Wel toevallig dat een paar dagen nadat we afspraken om nou toch echt eens héél snel wat af te spreken samen, ik in haar stad verbleef. De volgende dag sms'te ze dat ze in de stad was met haar moeder en wáár wij waren. Op dat moment zaten wij dus aan de koffie en de broodjes in een tentje. Ik vroeg haar of ze ook even langs kwam en dat deed ze. Het leek wel een blind date.....ik zat nerveus rond te kijken of ik haar zag, en toen zij binnen kwam moest ze me ook even zoeken.Ik herkende haar wel gelijk. Dat was dus een heel plotselinge ontmoeting met Natasja.....en het was gelijk goed. Geweldig leuke meid, zij en haar moeder zijn er even bij komen zitten en hebben wat gedronken. We hebben wat gekletst.....maar het echte kletsen komt nog wel. Niet waar iedereen bij is. We hebben afgesproken dat we eerdaags een dag samen optrekken en dan past haar moeder op de kinderen. Erg bijzonder was het. Het verhaal van Thomas is het verhaal van Huub.

Ik vond het fijn om je te ontmoeten Natas, ik heb daarna wel even een potje zitten janken, maar ik heb dan ook zó met jullie te doen. Be strong girl, je kan het. En we kletsen eerdaags verder.

Het was een heerlijk weekend.....maar het aller heerlijkste is om weer thuis te komen. Kindjes weer knuffelen, hondje weer thuis ( en Lona heeft het súper gehad bij je Henk....thnxxxx daarvoor). En thuis voel ik zo Huub om me heen. Z'n foto's, z'n spulletjes......gewoon weer een fijn gevoel om thuis te zijn bij alles wat ook van hem is.

Dit wordt wel een erg lang blogje maar toch wil ik deze tekst nog even optikken.......gewoon omdat ik dit nummer net zat te luisteren en ik te tekst erg mooi vind,

Skik........'t Giet Zoals Het Giet

as der iene wegvalt komp der ok weer iene bij,as de cirkel rond is begunt der ok iene overneij

it is nie eeuwig mistig en eeuwig helder is't ok nie,der komp altied wel geluk veur weer nao'n bult verdriet.

want 't giet zoals 't giet, ook al denk ie soms van nie, ja 't giet zoals 't giet, daor ku'j van op an,

heb der mar fiductie in, want 't giet precies zoals 't giet.

wat nou 'n woestijn is was misschien vroeger wel 'n zee, tegenover elke ja stiet meestentieds 'n nee

'n stukkie van 'n bloemkool is ok weer'n bloemkooltie op zich, a'j mar blieven varen komp der wel weer land in zicht.

soms is't akelig hard en soms is 't haost te mooi, soms zit ie in 't vrije veld,soms zit ie in 'n kooi.

bruun en gruun en grauw en blauw en keihard wit en zwart, der bennen ok kaorten waor nie opstiet gao terug naor start.

elke morgen wordt het weer dag, elk jaor he'j aold en neij

en waorumme, 't heurt der schienbar bij.

Huub was gék op Skik, en ik vond deze mooi....vandaar.

Truste allemaal. Monique

Een ietsie pietsie dippie.......

Oftewel een jankbui van hier tot Tokio......en het ging zó lekker vandaag. Gisteren gewerkt, vandaag gewerkt.......en het ging ''gewoon'' lekker. Esmée die ook erg werkzaam is in de bloemetjes, áls ze tijd heeft en zin ( en zin hééft ze ), loste mij al erg vroeg af. Ze had maar een paar uurtjes les vanmorgen en kwam daarna naar de winkel en toen kon ik weg. Esmée heeft de rest van de middag met Suus gewerkt en het gaat hartstikke goed met haar.
En léuk dat ze het vind......gewéldig hoe die kleine smurf boeketjes staat te maken.
En ik was erg blij dat ik zo vroeg weg kon want morgen ga ik met mijn oud collega'tjes een weekend weg.
Ik wilde voor het weekendje nog wat boodschappen doen, en ook voor thuis natuurlijk. Ik laat 2 hongerlappen alleen thuis ( wat ik al rete moeilijk vind ) en daar moet wel wat voer voor zijn.
Het is de eerste keer dat Esmée een weekend alleen thuis blijft, natuurlijk wel mét Kevin.....maar tóch. Getver.......maar vertrouwen hebben moeders, het móet toch een keer. Lona wordt vanavond opgehaald door Henk, dus die is in ieder geval onder de pannen.
Dit is voor het eerst sinds ik kinderen heb dat ik ze alleen thuis laat. Maar het zijn kanjers....en ze kunnen het....dat wéét ik, maar het is mijn eigen gevoel.
Geen Huub thuis die wel voor ze zorgt.....''gewoon'' niemand meer.

Maar ik heb er wel even héél veel zin in om weg te gaan, even geen zorg, even lol maken, even helemaal niks......dat dacht ik tenminste, maar ik weet nu al dat ik mijn zorgen mee ga nemen, dat ik ze om de haverklap ga bellen.
Het is ook zo dubbel, aan de ene kant heb ik er best zin in en aan de andere kant moet ik morgen gewoon werken, maar er liggen nog wel een paar wassen die gedraaid moeten worden, de kinderen moeten morgen zelf nog wat boodschappen doen, ik ben nogal wat vergeten. Ik moet straks nog een schaal Lasagne maken. Ik moet nog strijken, ik moet mijn spullen nog pakken.....ik moet ik moet ik moet.
Het vloog me even naar de keel vanmiddag.
Kids kwamen thuis, alle kaarsjes waren aan, lekker gekookt, c.d'tje aan.....gezellig gezellig.
Fout c.d'tje.....Acda met Ren Lenny Ren, Billy Joel met Piano Man, Christina Aguillera met Hurt, Robbie Williams met Angels en REM met Everybody Hurts enz enz.
Fout fout fout......één groot tranendal. Huub's muziek en herinneringen. En van het gevoel ''het gaat best lekker vandaag'' in één klap naar het gevoel ''ik red het nóóit zonder hem''. En Godskolere wat mis ik hem.

En toen stond ook nog eens een bloemist aan de deur met een levensgroot boeket van het televisie team dat hier maandag gefilmd heeft met een kaartje waarop staat dat ze me bedanken voor het delen van mijn verhaal.
En toen kon je me lekker opvegen.

Daarna zat er ook nog een héél dik pakket bij de post van de advocaat......de huisarts heeft een verweer ingediend ( logisch ) via zijn advocaat bij het Medisch tuchtcollege.....met een KONT verhaal. En natuurlijk kèn ik zijn gekonkel en zijn leugens al wel.....maar als je het dan zo weer eens leest dan breekt je hart weer en word je wéér boos en verdrietig.
Ik heb REM nog maar eens knetterhard aangezet en een biertje gepakt en het hele verhaal nóg maar eens doorgelezen. KONTverhaal.......echt één grote leugen.
Maar ik ga dóór HUISARTSJE.........jij zal nog eens wat meemaken. Heb jij verdomme je diploma's bijeen gespaart door BleuBand punten te sparen ofzo?

4 April is het getuigen verhoor. Ik sta strak en ik ga ervoor.

Ik zat daarnet nog wat foto's uit Barcelona te bekijken.......wát hadden we het leuk. Dat komt echt nóóit meer terug. Alles zal altijd anders zijn. Alles.......ik mis hem zo.....

Monique.