Een dagje op de ''set'' bij de Nijkampjes......

De zenuwen zijn nu van me afgevallen maar vanmorgen.......pfffff........zoiets moet je niet te vaak doen. En aan de andere kant gaat het dan misschien wel wennen.
Esmée had haar hart in haar keel kloppen en ik moest er bijna van spugen. Gezellig hè?

Ik was er al om half 7 uit, heb eerst sloten koffie gedronken en ontzettend veel gerookt. Toen ben ik aan de slag gegaan. Huisje moest schoon en netjes. En aangezien ik het hele weekend in Amsterdam ben geweest was er nog wel wat achterstallig onderhoud.
Na een flinke douche en een uitgebreide make up beurt vond ik wel dat ik er klaar voor was. Laat ze maar komen. Maar toen was het pas 9 uur. Nog een uur wachten.
En toen werd het pas écht erg met de zenuwen. Ik was in staat om af te bellen......alles af te blazen. Maar daar was het te laat voor en wilde ik ook niet écht natuurlijk.

Om half 10 belde Floor op dat ze al in de buurt waren en of het goed was dat ze al kwamen. Nou, kom maar op. Ik was er klaar voor. Ik wilde niet meer wachten. Esmée viel zowat flauw en begon te gillen. Hahaha zij was ook zó bloed verveus.

Eerst was Floor er met de regiseur, een super aardige man moet ik zeggen die ons direkt op ons gemak probeerde te stellen. We hebben koffie gedronken en hij vertelde wat er allemaal ging gebeuren en hoe ik me moest gedragen.
Het belangrijkste is dat je net doet of de camera er niet is. Maar als je dan ziet wat voor een gevaarte er binnenkomt, en dan bedoel ik de camera, niet de geluids- en camera man, dan vraag je je af hoe het mogenlijk is om net te doen of het er niet is.
maar het is geloof ik aardig gelukt. Ook camera- en geluidsman waren aardige lui. Ook zij probeerden om ons zo veel mogenlijk op ons gemak te stellen.
Er werd een giga licht instalatie in de kamer gezet en Esmée en ik kregen een microfoontje op. Eerst maakten ze wat sfeer plaatjes zoals ze dat noemen. Wat opnamen van bijv. de foto's van Huub en wat kaarsjes aan. Toen moest ik achter de p.c. een stukje op de log schrijven. Maar door mijn zenuwen kwam er niet veel zinnig getik uit mijn vingers, ik heb dat ook maar weer snel gewist.
Esmée en ik hebben nog wat ''gekeuveld'' in de keuken en toen was er een interview aan tafel. Ik heb het hele verhaal verteld en er zijn mij ook een aantal vragen gesteld.
Was wel moeilijk en erg confronterend maar ik heb het volgens de heren en dame goed gedaan.

Daarna zijn er buiten nog wat opnamen gemaakt en zijn we naar de begraafplaats gegaan. Ook daar zijn weer wat vragen gesteld. Esmée en ik hebben samen een kaarsje aangestoken.

Toen door naar het winkelcentrum.......daar werd ik gefilmd terwijl ik naar binnen liep......óp naar mijn werk.
Dat was wel grappig......ál die nieuwschierige mensen die bleven staan en zich natuurlijk afvroegen wat er aan de hand was. Ik ben benieuwd of ik nog vragen ga krijgen.

Toen zijn we eerst gaan lunchen en dat was best gezellig. Camera- en geluidsman hebben uitvoerig aan Esmée verteld wat ze zoal meemaken in hun werk en Esmée wilde natuurlijk precies weten welke beroemdheden ze allemaal ontmoet hebben.
het was erg ontspannen allemaal. Esmée weet nu ook écht wat ze worden wil later.
Uiteindelijk zijn er nog opnamen gemaakt op mijn werk en aangezien alles zó goed ging, het er in één keer goed opstond, waren we lekker bijtijds klaar en zat het er op.

We hebben elkaar gedag gezegd en ze hebben beloofd dat ze er iets moois van gaan maken. Als ik wil kan ik voor de uitzending de DVD krijgen om het alvast te zien.

De uitzending is op 4 maart (zondag) om half 12 's-morgens. Ik ben ontzettend benieuwd. Het was een heftig dagje.......en aan de ene kant voelde ik me net een filmster en aan de andere kant was ik me heel erg bewust van het feit dat het om een ernstige zaak gaat.......en dat het Huub's verhaal is.
Ook deze dag was er weer een met een lach en een traan. Maar ik ben blij dat ik het gedaan heb en ik heb er een goed gevoel over. Ik hoop dat Huub trots op me is.

Het weekend was super gezellig. Zaterdag met de trein naar Amsterdam, Esmée was ook mee, naar Margot en Marnix. Daar lekker een wijntje gedronken, gekletst en lekker gekookt en gegeten. Esmée heeft zich lekker uitgeleefd op de Play Station met Marnix en inmiddels was Margré er ook. Zij zou ook blijven slapen.

Om kwart over 12 's-nachts zijn we met zijn drietjes de Jordaan door,naar cafe Nol gelopen, en daar hebben we lekker tot 4 uur 's-morgens zitten pilzen. Nou ja zitten......we hebben méér staan hossen. Wat een geweldige foute kroeg is dat. Dat was toch ook wel de favo kroeg van Huub. Dus daar móesten we naartoe. Om half 5 zijn we onze bedjes ingedoken en de volgende dag door naar Margré om de jongens nog even te zien.

Kortom.....het was een gezellig weekend met een enerverende maandag er achter aan.

Ik ben vanmiddag ook even op de bank gaan liggen en ben gelijk in slaap gevallen......ik was helemaal leeg.
Straks nog even na kletsen met de kinderen en dan lekker vroeg naar bed.

Manana sera otro dia.....morgen is er weer een dag.

Liefs van Monique.

Met een lach en een traan.

Met een lach en een traan ben ik deze dag weer doorgehold. Er gebeurt zoveel waardoor je ''gewoon'' meegesleept wordt in de stroom van alledag.
Alles wat geregeld moet worden op financieel en administratief gebied, ná het overlijden van Huub, is nu zo'n beetje rond. ( Thnxxxx Rob H., zonder jou was het me nooit gelukt). En Godsamme, soms dacht ik dat er nooit een einde zou komen aan die hele papier handel. Maar petje af voor de werkgever, wat is het allemaal goed geregeld zeg.
En het is héél zuur om te zeggen, maar het is een geluk bij een ongeluk.

Huub en ik hadden zo onze dromen. Dromen over het huis. We wisten precies wat we in de toekomst wilden laten verbouwen en wat we wilden opknappen aan het huis. En ook op dat vlak zaten we op één lijn.
Een mediterrane tuin, openslaande deuren naar een groot balkon toe,in de zomer met een roseetje op het balkon boven de tuin zitten, vanaf het balkon een trap naar beneden de tuin in, een nieuwe keuken met een héél grote oven....voor ál die ovenschotels en lekkere hapjes.
Vóór, nieuwe ramen met een oud Hollands markiesje, groen met witte strepen, nieuwe voordeur in de zelfde stijl en in de slaapkamer openslaande ramen.......''als we dan wakker worden Monique, en het is mooi weer......dan is het eerste dat we zien de olijfboom, dan ga ik lekker koffie zetten, jij blijft liggen en dan drinken we koffie in bed, met de zon in de slaapkamer''.
Dat waren Huub zijn woorden als we over het huis droomden.

Zaterdag heb ik de keuken uitgekozen, gisteren is er een mannetje de hele handel op komen meten thuis. En vandaag is Mike geweest om alle ramen, deuren, markies en balkon in kaart te brengen.
Geweldig, het gaat dus ''gewoon'' gebeuren. Dit voorjaar gaat het hele huis op de schop, precies zoals Huub en ik het graag gewild hadden. En het wordt prachtig, zeker weten........máár..........toen Mike weg was kon je mij zeker opvegen....? Dipje, tranendal, groot gemis, klotenzooi.
Het was onze droom, en nu ga ik het alleen doen. Tuurlijk, Huub zou niet anders willen.....ik moet dóór met mijn leven enzo......bla bla bla......maar ik had 10 x liever hèm nog gehad ipv. een nieuwe keuken en een markiesje.
En als Huub er nog was geweest dan was het er óók wel gekomen, maar dan hadden we elk jaar wát laten doen. Dat zie ik niet zitten, elk jaar beslissingen moeten nemen in mijn eentje, dus dankzij RVS/ING laat ik de hele boel in één keer opknappen.
Maar man.......wat is dat moeilijk en confronterend. Hoe leuk het ook allemaal lijkt.
Ik stond vanmiddag in tranen voor Huub zijn foto en heb hem gevraagd of hij het goed keurde wat ik allemaal besloten had......ik wacht nog op een antwoord!
Maar Huub kennende zal het wel oké zijn.

Maar het voelt een beetje als verraad. Hij is er niet meer en ik leef me uit.

Nog zoiets, ik móet op ruimen, ik móet plaats maken in huis. Waarom? Onze kledingkast bijv., één grote puinhoop, alles lag op elkaar en door elkaar. En dan kan ik de boel wel leeghalen en weer netjes opvouwen en weer in de kast leggen........maar het moet ooit een keer........weg, verdomme. Daar zit je dan, met de nette pakken, die gooi je niet dagenlijks in de was, dus het ruikt nog naar Huub, zijn luchtje zit er nog in.......SLIK.....een oud pakje sjag in een binnenzak, RVS pennen, visite kaartjes, een oud boodschappenlijstje.
Vuilniszak in de aanslag.........moet het? Ja, het moet toch een keer. Sjezus wat heb ik zitten janken, ik voelde me zó f*cking schuldig. Maar het is niet weg hoor, dat kan ik nog niet. Het staat netjes ingepakt beneden, en daar staat het best! Voorlopig.

En toen had ik vanavond ineens het heldere moment......ik heb voor mijn verjaardag van Jans een grote mand met een deksel gekregen, die wilde ik graag hebben voor de herinneringen die ik aan Huub heb. Een soort bewaarmand. Daar ben ik alles in gaan doen, de kaarten, de linten, een oude Feyenoord krant ( toen Pim Fort. was vermoord), oude foto boeken, zijn bril, zijn portemonaie met pasjes, en pakje sjag uit een colbertje.......maar ook zijn favo trui, het shirt dat hij aanhad toen ik hem leerde kennen, zijn Feyenoord broekje en zijn sportschoenen. Noem me maar malle Pietje. Het voelde wel goed. Met alle veranderingen hier in huis......blijft er héél veel van hem bewaard.

Hupie, wij gaan door, we moeten wel. Maar we missen je zó ontzettend bij alles wat we doen.
Ik had het er vanmiddag nog over met Esmée.......kon hij nog maar één keer zijn armen om me heen slaan........Esmée zei.......kon ik nog maar één keer om zijn grapjes lachen mam.

Liefs van mij.

p.s. Het is nu 0.30 uur.......ik heb net Lona uitgelaten........en de steelpan staat wéér boven ons huisje.
Volg de grote beer Mo........dan kom je altijd thuis.....dat zei Huub in Frankrijk.

En alles wat rest zijn de herinneringen....

Ik had zowiezo al een gezellig weekendje, zaterdag lekker wezen eten met broers en zus en aanhang en zondag waren Luc en Kitty hier met kids.

Ze hadden een video band voor me meegenomen met filmpjes erop waarvan ik er twee ooit gezien heb, maar da's héél lang geleden, en een filmpje dat ik nog nooit gezien had.
Erg bijzonder om te zien, ook wel súper confronterend maar óh zo waardevol.

En zoals Luc zei was het een bijzonder kippenvel moment. We zijn ook nog even samen naar de begraafplaats geweest en we hebben lekker gekletst.
Het was fijn om jullie weer te zien.

En toen ik vanmorgen een begin maakte met het opruimen van de boekenkast ( valt niet mee trouwens, we hebben nogal wat boeken) en ik Huub zijn foto boeken eens doorbladerde vond ik deze foto's.
Leuk hè Luc? Deze zijn voor jullie. De maatjes uit het Oosten.

Liefs van Monique.

Vorig jaar......

.........kuste je me wakker en zong je héél zachtjes ''lang zal ze leven....''.
Ja, ík waarschijnlijk wèl............
Lekker hoor, zonder jou. Dat hadden we niet afgesproken hè...Nijkamp. We zouden oud worden samen. Ik heb vanmorgen dan ook knetterhard liggen huilen om je.

Waar bèn je nou, verdomme...kom je nou echt nooit meer zingen voor me?

Totdat Esmée héél zachtjes de slaapkamer insloop....Mama, wakker worden, je bent jarig.
Twee warme armpjes om me heen, een dikke slaapzoen en een kaart, waarin staat hoe trots ze op me is en van me houdt.

Oke, tranen weg, we gaan er maar weer een leuke dag van maken. De kinderen hè......maar, ik mis Huub meer dan ooit.

Gisteren het eerste gesprek gehad met betrekking tot het nieuwe t.v. programma. Het gaat volgens mij erg mooi worden.
Ons verhaal zal een onderdeel zijn van de eerste aflevering, dus niet de héle uitzending wordt alleen door ons gevuld. Gelukkig maar want je kan een hoop vertellen in een aantal minuten.
Ik moet nu wat foto's verzamelen van Huub en van ons samen, en de trouw DVD heeft ze al mee. Dat gaan ze gebruiken als een soort introductie voor de aflevering.
Ze had zelfs het idee om een stukje te filmen op mijn werk en op de begraafplaats. Nou goed, dat gaan we nog allemaal zien.

Ze gaan nu een soort van script schrijven, een plan maken en over 2 weken gaat het gebeuren. Het zal een hele dag in beslag gaan nemen. Er komt hier dan een ploeg van ong. 4 man over de vloer en dan gaan we draaien.

Als ik er aan denk word ik al bloed nerveus. Maar ik heb een stabiele factor naast me die dag in de vorm van Esmée. Zij mag ook mee met alles en dat is ze natuurlijk ook zeker van plan.
Dit is zeker niet gewoon voor ons. Met je hoofd op Nederlandse televiesie.
En ik heb best zitten wikken en wegen of ik er wel goed aan doe. Maar als ik dan afga op al die reacties van iedereen......tsjaaa....ik ga er maar gewoon voor.

Nou, ik ga er maar een gezellig ''daggie'' van maken. Telefoon en sms staat al roodgloeiend. Ik zou het niet vieren maar puntje bij paaltje zit het huis vol vandaag.

Achteraf toch wel lekker, niet alleen zijn. Iedereen vraagt me wat ik graag hebben wil voor mijn verjaardag.
Ik weet maar één ding wat ik echt graag zou willen hebben. Maar dat kan niemand me geven hè....?

Ik wil gewoon Huub terug.

Kan niet hè?

Liefs Monique.

Spannend....

Vanmorgen om 6.30 uur mijn bedje uitgestapt met een hoofd van:''ik ben jankerig....maar ik heb goed geslapen....en hoe kan het nou dat ik de ene dag wakker word en er zin ''an'' heb en de andere dag het liefst het dekbed over mijn hoofd trek.....''. Zo'n hoofd dus, ken je dat?
Om 6.55 uur al Everybody hurts van R.E.M. op de radio......dat hielp ook al niet echt. Tot ik bedacht dat het misschien wel een groet van boven was die mij vertelde.....joh, geef jezelf eens een schop onder je kont en KOMOP.
Zo hé......is die even streng. Maar het heeft wel geholpen. Hop, gaan met die banaan. Actie, nieuwe dag nieuwe kansen.
Weer vol goede moed aan een nieuwe dag en een nieuwe uitdaging beginnen.....wie weet.

En inderdaad, ik stond lekker een boeketje in elkaar te freubelen toen de medewerkster van het nieuwe televisie programma belde.
Ze had het hele verhaal besproken met de redactie en ze waren allemaal laaiend enthousiast en onder de indruk ( zo zei ze het écht ) over en van het verhaal en ze willen het toch wel érg graag gebruiken voor de eerste uitzending van het nieuwe programma.


Help, heeehhheelp!

Ik had nog zoiets van.....ach, programma makers doen zo hun onderzoek, komen op sites, willen meerdere verhalen horen, er zijn er zo velen die wel wat kunnen vertellen over wat ze hebben meegemaakt met hun huisarts ( er gaan er zo per jaar toch wel een aantal naar de huisarts in Nederland..... toch?).
Ze zullen wel selecteren.Logisch. Wie ben ik?

Maar zoals het er naar uit ziet gaat het dus echt gebeuren. Ik krijg straks de kans om het verhaal van Huub te vertellen op t.v.
En reken maar dat het een integer verhaal zal worden. Ik hoop een héél klein steentje bij te kunnen dragen aan iets groots.

Esmée heeft acuut rode uitslag en pukkels, denkt dat ze beroemd gaat worden. Vraagt aan mij als de camera ploeg bij ons thuis is of ze dan naast me mag zitten en of ze ook wat mag zeggen.
Ach kind, weet ik veel, ik heb ook niet elke dag een camera ploeg over de vloer.

Maar ik moet zeggen dat ik wel het gevoel heb dat ''het'' zo moet zijn.

En nogmaals mijn doel: De zéér ernstige ziekte Melanoom kanker op de kaart. Bewustwording bij patienten en artsen over de ernst van een groeiende moedervlek. Direct dóór naar gespecialiseerde artsen. En géén ''maakt u zich geen zorgen'' meer accepteren als men zich wel zorgen maakt. Altijd, altijd, altijd onderzoek laten uitvoeren.

Het is dus zeker niet mijn doel om de huisarts nu eens lekker onderuit te halen. Kan ik me ook niet veroorloven in verband met de rechtszaak. Zijn naam zal ook niet genoemd worden.

Maar dat ik het spannend vind dat is een ding dat zeker is. Ik heb daarna ook even lekker een potje staan janken.
Ik had ook gehoopt na alles wat er gebeurd is de afgelopen anderhalf jaar dat ik nu eens een oer saai jaar zou krijgen.
Het begint al niet zo erg saai,hè?

En Natasja, het was fijn om je te spreken vanavond.

Liefs van Monique.

Schouders eronder.....en dóór!

De feestdagen zitten erop en daar ben ik best een beetje blij mee. Het was best allemaal gezellig maar nieuwjaarsdag ben ik redelijk ingeploft. Koorts, keelpijn, hoofdpijn, overal pijn eigenlijk. Ik heb alleen maar geslapen. Ik zou eigenlijk een diner hebben met vrienden maar dat heb ik afgebeld.
Ook de dag daarna heb ik de hele dag plat gelegen. Ziek, ellendig en verdriet. Woensdag weer gaan werken met een hoofd dat op barsten stond en donderdag weer vrij, ik kon wel wéér een dag mijn bed in. Tot een vriendin van mij me belde of ik zin had om langs te komen. Ik kreeg van haar een voetmassage, lekker muziekje erbij, ontspannen liggen en een lief gesprek.
Toen ik daarna thuis kwam ben ik alsnog wel mijn bed ingedoken want ik was helemaal leeg na die massage en de pijn knalde mijn kop uit. Ik was ijskoud ( behalve mijn voeten ).
Vandaag werd ik voor het eerst in lange tijd na een super goede nachtrust wakker met een gevoel van......yessss, ik ga weer wat doen.

Energie voor 10, de muziek weer hard aan en meezingen. En weer met zin naar mijn werk.
Ik wist niet wat me overkwam.
Ik voelde me weer eens gewoon goed.
(en dan heb ik direct een schuldgevoel, want hóór ik me wel goed te voelen?). Maar ik kwam er vandaag wel achter dat ik Huub nog méér mis als ik me goed voel.
Nou missen doe ik hem zeker, maar ik doe er ook een moord voor om weer ''gewoon''te functioneren, om weer eens een leuke moeder te zijn, om Lona weer eens uit te laten zonder dat ik geirriteerd en ongeduldig ben, om de klanten in de winkel weer gewoon te woord te staan zonder te denken....''zeikwijf, wat interesseerd mij dat....''.
Om weer eens gewoon Monique te zijn.

Gisteren zei iemand tegen me.....Godsamme, wat zie jij er slecht uit.....já, dat zie ik zelf ook wel, maar da's ook niet zo gek toch? Als je niet meer slaapt en je alleen maar beroerd voelt?
Maar dan is het inderdaad wel eens lekker om goed te slapen, en uitgerust wakker te worden en er weer eens zin ''an'' te hebben.

En wat ik nu een rete gafe uitdaging vind is dat ik mail contact heb met iemand van de televisie over een nieuw t.v. programma.
Ze hebben het hele verhaal hier op de log gelezen en zijn geinteresseerd in mijn verhaal.
Het is een programma dat uitgezonden wordt in maart, het gaat over keuzes in de zorg. In opdracht van het Ministerie van Volksgezondheid,Welzijn en Sport.
13 afleveringen met als doel de kwaliteit van de zorg te verbeteren. Het gaat erom dat je als patient/consument kritisch mag zijn, juist als het gaat over zorg.

De eerste aflevering heet de ''Huisarts als poortwachter''. En ZONDER NAMEN TE NOEMEN, zou ik daar dus het verhaal van Huub kunnen doen.
En sinds dat mailtje zit ik op een springveer, ik ga ervoor.

Ik heb maar één doel, huisartsen moeten altijd....ALTIJD wát ze ook weghalen van een mensenlijf, op laten sturen voor onderzoek. Daar ga ik voor.

Ik heb een super geweldige advocaat achter me staan en dan nu ook nog eens een televisie programma???????

Wat zou Huub graag ZIJN verhaal verteld hebben voor héél Nederland met als doel iets te verbeteren of te veranderen in de zorg.

Mootje heeft een doe-hoel.....nananananaaaaaa.

Liefs allemaal van mij.

Het is 2007! Oké dan........

Lekker hoor, een héél nieuw jaar voor de boeg. Ik was nét zo gewend aan 2006, moeten we weer zo nodig dóór naar 2007.
Ik 2006 gebeurden nog al wat, Huub zijn hele ziekte proces, zijn overlijden, de roes daarna met het regelen van alles, de begrafenis, de roes daarna, het proberen weer door te draaien in de maatschappij, de roes daarna, het uitzoeken van de steen, het instorten daarna, weer opkrabbelen want je MÓET......en maar doorgaan jongens, werken, huishouden, kinderen......alles moet gewoon doorgaan. Janken doe ik als het donker is en als ik alleen ben.

Óp naar de kerst, gezelli gezelli.....alléén in de supermarkt lopen en overweldigd worden door Stille Nacht Heilige Nacht, naar huis scheuren in je EIGEN autootje, niet meer de auto van saampjes, en maar janken.
Thuis een meisje aantreffen die vraagt of óók wij dit jaar nog een kerstboom nemen.........pffffffff....tuurlijk meiske, kom we gaan er een uitzoeken samen, als ie maar klein is oke?
Gezellig samen muffins bakken, de hapjes klaarmaken, kookboeken erbij want het moeten natuurlijk wel de hapjes worden die Huub ook altijd koos, en dat waren hapjes waar je een kookboek bij nodig had.
En dat zelfde traject werd afgelegd naar Oud en Nieuw toe.........boodschappen.....alleen.....Happy New Year van Abba in de supermarkt.........ik wéér scheuren naar huis natuurlijk. Janken doe ik allang niet meer alleen als het donker is.

Kerst en Oud en Nieuw waren gezellig, veel familie om me heen en veel vrienden, het waren de dagen ervóór die het allermoeilijkst waren.

En toen was het nieuwjaarsdag, en ik was zo ziek als een hondje, koorts, keelpijn ( overal pijn eigenlijk ) en ik wilde alleen maar in bed liggen. Heb ik ook gedaan, ik was even een niet zo'n gezellige moeder. Maar mijn lieve kindjes begrepen het wel en hielpen waar ze maar konden.
Vandaag ook nog de hele dag aan de kwakkel geweest, maar met dat de dag verstreek kwam ik er achter dat ik gewoon ernstig last heb van liefdesverdriet.

Ik trek het even niet zonder Huub en ik weet ook even niet hoe ik het het komende jaar moet gaan trekken. En iedereen bedoeld het goed door te zeggen......ah joh, geef het tijd, geef het een plekje en hét komt vanzelf wel weer, maar mijn zusje die 13 jaar geleden haar dochtertje van 6 jaar verloren is zei vanavond tegen mij.......da's nou het ergste hé Monique, dat je wel móet, maar eigenlijk niet meer wilt.
En da's nou de spijker op zijn kop. Ik wil eigenlijk niet meer, ik ben mijn maatje kwijt, mijn vriend, mijn man, mijn geliefde. Ik ben gewoon weer alleen. Ik mis hem 24 uur per dag.

En natuurlijk ga ik door, het zal inderdaad wel moeten. Ik heb de 2 liefste kinderen van de wereld, een super familie en schoonfamilie en ontzettend veel vrienden.
Ik ga zondag dus gewoon naar de nieuwjaars borrel bij MSV, gewoon weer werken, gewoon weer vakanties boeken, en gewoon "gewoon"2007 in.

Maar toen ik vanmorgen een nieuw kaarsje bij Hupie zette voelde ik pas echt goed dat gewoon nooit meer gewoon zal zijn.

Een gelukkig 2007 Huub, were ever you are.

En voor jullie allemaal natuurlijk een gezond en liefdevol nieuw jaar.

Liefs Monique.